In gesprek met Sjoukje
We hebben een segway tour geboekt en Sjoukje is onze gids. Al snel blijkt dat ik en de segway niet goed samen gaan. Voordat ik het weet lig ik languit in de enige plas water die in heel Málaga te bekennen is. Bart daarentegen gaat als een speer. Ik besluit te stoppen en zoek een terras op. Bart heeft nu een privé-tour en verdwijnt met Sjoukje al snel uit het zicht. Als beiden na zo’n 2 uur terug zijn, spreken we Sjoukje uitgebreid over haar geleidelijke emigratie naar Zuid-Spanje. Wat een mooi verhaal en wat een leuk mens.
Snel naar
Studie in Nederland
Sjoukje studeert in Nederland Marketing en Communicatiewetenschappen aan de Universiteit Twente in Enschede. Na haar studie wil ze voordat ze de arbeidsmarkt betreedt, net als zovele anderen, eerst even iets anders doen.
Sjoukje: “Toen ik was afgestudeerd gingen veel vriendinnetjes op reis of vrijwilligerswerk doen. Dat wilde ik ook. Ik vind talen heel interessant. Ik had al een half jaar in Zweden gewoond voor mijn Erasmus studie en toen heb ik Zweeds geleerd. Daar weet ik nu amper meer iets van, maar ik kwam er wel achter dat ik talen interessant en leuk vind.”
Málaga
Omdat een taal leren Sjoukje wel aanspreekt, besluit ze om drie maanden naar Málaga te gaan voor een taalcursus Spaans.
Sjoukje: “Eerst een cursus Spaans en als ik die afgerond heb ga ik weer terug naar Friesland, om daar mijn carrière te starten. Dat was mijn plan.”
Het loopt anders. Sjoukje proeft het Spaanse leven en komt er na 3 maanden achter dat ze helemaal nog niet terug wil. Ze wil beter Spaans leren, de cultuur leren kennen en rondreisjes maken door Andalusië, want dat is zo veelzijdig en divers. Dus besluit ze om nog eventjes te blijven. Dat eventjes wordt steeds verlengd en zo’n 8 jaar later woont Sjoukje nog steeds in Málaga.
Sjoukje: “Ik vind het zo heerlijk hier. De kans dat ik ooit nog terug ga wordt ook steeds kleiner. In de winter komen mijn ouders lekker hierheen. Dan is Nederland zo grauw, koud en nat.”
Wat vonden je ouders ervan dat je bleef plakken?
“Het fijne voor mijn ouders was dat het geleidelijk verliep. Er was geen sprake van een rigoreuze beslissing. Zo van: ‘Onze dochter gaat voor altijd emigreren naar Zuid-Spanje’. Het ging meer van: ‘Onze dochter gaat voor 3 maanden naar Zuid-Spanje en dan komt ze weer terug.’ Drie maanden was voor mijn moeder al heel intens, maar te doen omdat ze wist dat ik weer terug zou komen.
Maar goed toen bleef ik dus langer. Mijn ouders kwamen me bezoeken en hadden toen ook wel iets van: ‘Wow, nou Sjoukje we kunnen ons voorstellen dat je nog wat langer wilt blijven, want het is hier zo mooi en fijn.’ Ze snapten het wel. Als ik nu zeg: ‘Misschien moet ik toch weer een keertje terug naar Nederland’ dan zeggen ze: ’Nee hoor, blijf maar lekker in Spanje, want je zit daar zo mooi. En wij hebben een leuk vakantieadres.’
Het is wel grappig hoe dat zo is gegaan. Daardoor was het nooit een beslissing van ik ga alles achterlaten in Nederland. Het ging heel natuurlijk en dat maakte het ook wel makkelijker.”
Werk
Sjoukje spreekt haar spaargeld aan om de taalcursus Spaans en het wonen en leven in Málaga te bekostigen. Als ze besluit langer te blijven heeft Sjoukje een inkomstenbron nodig.
Sjoukje: “Ik had dus iets van een baantje nodig. Toen ben ik naar een soort reünie geweest voor expats. Dat zijn allemaal mensen die wonen en werken in Spanje. Ik had geen werk dus ik had er eigenlijk niet veel te zoeken, maar ik dacht: ik ga gewoon, want je weet nooit wat voor contacten je opdoet. Het was in Málaga, hier in het centrum. Ik leerde allemaal leuke mensen kennen die hier een baan hadden of hun eigen bedrijfje hadden opgezet. Daar kwam ik een meisje tegen. Zij werkte bij een fietsverhuurbedrijf en vertelde dat haar buurman op zoek was naar een Nederlandse gids voor zijn segway tours.”
Segwaytours
Had je al eens op een segway gestaan?
“Nee, nog nooit, maar de hele dag buiten met mensen in het zonnetje een beetje door Málaga toeren? Dat leek me wel wat. Ik kreeg de baan en toen dacht ik wel even: oké, maar ik heb nog nooit op zo’n segway gestaan, haha. Daar had ik helemaal niet over nagedacht. Maar goed dat leer je uiteindelijk vanzelf, dat gaat vrij snel.”
Hoe lang doe je dit nu al?
“Al weer zo’n 7 jaar. Het is echt heel leuk. De mensen die hier komen zijn allemaal op vakantie en in een goede stemming. Je komt mensen van over de hele wereld tegen. Ieder met z’n eigen cultuur, gebruiken en verhalen. We doen ook veel privé-tours. Mensen die alleen op vakantie zijn, zijn vaak interessante mensen. Morgenochtend heb ik ook weer met iemand een tour van 2 uur. Dat is zo leuk, dan leer je diegene echt een beetje kennen. Als je met een groep op stap bent, blijft het contact toch iets oppervlakkiger, dan moet je je aandacht verdelen.”
Hoe groot zijn die groepen maximaal?
“Per gids mag je 6 mensen meenemen. Dat is al vrij veel. Als je voor een stoplicht staat halen de eerste 4 het meestal nog wel maar de laatste 2 net niet. Ik heb liever wat kleinere groepen en families. Die hebben we gelukkig wel veel.”
Hoeveel dagen in de week doe je dit?
“Vijf dagen per week. Elke dag zijn er wel mensen die een tour willen doen. Voor mensen op de cruiseschepen is het een perfecte manier om de stad in korte tijd te verkennen. Dan heb je even een overzicht en kun je bepalen wat je interessant vindt om uitgebreider te bezoeken. Dat geldt ook voor mensen die bijvoorbeeld een week in Málaga blijven.
We hebben gelukkig veel reserveringen, dat is fijn.”
Wonen in Málaga
Sjoukje vindt vrij snel woonruimte in Málaga. Op zo’n 10 minuten van het centrum.
Sjoukje: “Ik heb geluk gehad. De foto’s waren niet heel mooi. Toen ik ze zag had ik zoiets van: ‘Moet ik hier gaan wonen?’ Maar toen kwam ik daar en bleek er een groot terras om het huis te zijn. Dit wilde ik wel. Er was een stelletje, dat ook geïnteresseerd was. Die hadden de eerste keuze. Voor 2 personen was het wel een beetje klein, dus wilden ze het niet. Toen mocht ik het huren.”
Wilde je niet in het centrum wonen?
Sjoukje: “Nee, dit is ideaal. Ik wilde niet in het centrum wonen, omdat het daar toch een stuk duurder is. Heel lawaaierig ook. Mijn ouders hebben hier wel eens een appartementje gehuurd. Vanaf 3 uur ‘s ochtends wordt het vuil opgehaald en worden de straten schoongespoten. Dat maakt een behoorlijke herrie. Ik kom uit een klein dorpje in Friesland, dus ik vond het al vrij intens om elke dag in het centrum te zijn.”
Is het een leuke buurt?
“Ja absoluut. Er zijn veel supermarkten, de sportschool is dichtbij. Er wonen vrienden, het is echt een fijne, gemoedelijke wijk.”
Inburgeringszaken
Wat heb je allemaal moeten regelen. Ben je nu Spaans ingezetene?
“Ik heb gewoon nog een Nederlands paspoort. Wel heb ik een NIE (Número de Identificatión de Extranjeros). Als je hier langer dan 3 maanden verblijft moet je zo’n nummer hebben. Dat was zo geregeld. Ik ging naar het politiebureau, kopie van mijn paspoort mee, adres en ik had ook al dit baantje. Nu heb ik recht op de zorghulp. José, mijn baas betaalt mijn Seguridad Social en daarmee kan ik gratis naar de dokter.
Kun je je ook voor een hogere klasse verzekeren?
“Ja, dan is er meer inbegrepen. Of je doet een Seguro Privado. Dan heb je een privé verzekering, kun je naar de privéklinieken en is het allemaal wat beter geregeld. Ach voor die 2 keer in de 5 jaar dat ik iets heb, is dit prima.”
Het Spaanse leven
Waar moest je het meest aan wennen?
“Het Spaanse ritme. Daar heb ik nu nog steeds een beetje moeite mee. Het komt hier allemaal laat op gang. Wij beginnen bijvoorbeeld pas om 10:00 uur ‘s ochtends. Dan denk ik aan mijn ouders, die hebben op dat moment al hun eerste koffiepauze gehad, haha. Die beginnen om 08:00 uur. Dat was ik ook gewend, altijd vroeg starten. Hier gaat het allemaal heel rustig, het is allemaal mañana.
Ook de sïesta zit er bij mij echt nog niet in. In Nederland is het normaal dat je op een vrije dag eerst wat in huis rommelt. Zoals een wasje draaien, schoonmaken en dergelijke. Dan is het ineens 14:00 uur wil je bijvoorbeeld boodschappen doen of naar het postkantoor of zo. Nou tegen die tijd is alles dicht. In het centrum zijn de winkels nog wel open, maar de dorpen zijn compleet uitgestorven.
Of als je uit eten wilt. Dan hoef je er echt niet om 18:00 uur te zijn, want dan sta je voor een dichte deur, haha. Het keukenpersoneel heeft nog sïesta, dus er is nog niemand. Kom je om half 9 terug, ben je echt nog de enige in het restaurant.
Daar moet ik nog steeds aan wennen, zelfs na 8 jaar. Tegenwoordig gaan we wat later uit eten, maar dat is meer omdat er geen keuze is, haha.
In mijn werk merk ik het ook. Wij starten om 10:00 uur dus we zijn er op z’n vroegst om 10 voor 10. Dan staan er al mensen, voornamelijk uit Noord-Europa, in paniek voor de deur, die denken dat de tour al vertrokken is. Nee hoor, jullie zijn gewoon ruim op tijd, haha.”
Wat is het allerleukste hier?
“Eigenlijk toch wel dat het allemaal zo relaxt gaat. Het lastigste is meteen ook het leukst. Het is ook wel heel fijn dat je in de ochtend rustig aan kunt doen en als je een beetje te laat bent voor een afspraak is dat helemaal prima. Die andere persoon is er vaak ook nog niet.
Dat gevoel kwam pas later, toen ik er een beetje aan gewend was. In het begin vond ik het behoorlijk lastig, daar moest ik even doorheen. Nu is het wel fijn en word ik daar heel rustig van. Je moet je Nederlandse mentaliteit echt niet op de Spanjaarden loslaten, dat heeft geen zin.”
De Spaanse siësta
Op veel plekken in Spanje gaat de boel tussen 14:00 uur en 17:00 uur dicht. Dan is het siëstatijd. Ook op zondag is er veel dicht.
Sjoukje: “Dan komen er toeristen, of een cruiseschip legt aan met 5.000 mensen. Die mensen willen shoppen en geld uitgeven. Nederlanders denken dan, mooi ik gooi mijn tent open, maar hier hebben ze dat idee niet.”
Corona
Corona is een zware tijd. Sjoukje zit twee jaar thuis en ontvangt 70% van haar salaris. Dat wordt door de overheid betaald.
Sjoukje: “Ik moest dus naar huis en José zat hier hele dagen alleen. De huur ging wel door de helft, maar je had nog steeds kosten zoals elektriciteit, water e.d. Er was geen toerisme en geen enkel cruiseschip. Hier in Spanje bekijkt men vaak per dag hoe het gaat. Daardoor zijn er veel bedrijven over de kop gegaan. Die hadden geen buffer. José waarschijnlijk wel. Daardoor heeft hij het overleefd. Even heeft hij nog overwogen om segways te verkopen, maar dat was gelukkig niet nodig.”
Andalusië
Heb je zelf al veel van Andalusië gezien?
Sjoukje: “ Ja, in het begin ging ik elke keer als mijn ouders kwamen samen met hen ergens heen. Zo huurden we eens een camper en hebben daarmee een hele rondreis door Andalusië gemaakt. Door Cádiz, Tarifa, Ronda, Granada, Córdoba, Sevilla en Nerja. We hebben zo ontzettend veel gezien. Er is ook veel te zien in Andalusië. Je hebt hier echt van alles, bergen, zee, bossen. Ook ben ik in andere delen van Spanje geweest. Steden zoals Barcelona, Madrid en Valencia.
Heb je een voorkeur voor een bepaald gebied?
Sjoukje: “Dat is echt wel Málaga, ook qua temperatuur. Als je wat meer landinwaarts komt dan verandert het al. Er is een groot verschil met Sevilla en Granada. Dat ligt op ongeveer 2,5 en 1,5 uur rijden hier vandaan. In Granada kun je in de winter skiën, daar is het gewoon koud. Zeker in het Alhambra, met al dat marmer. Ook in Sevilla kan het hartstikke koud zijn. Hier in Málaga heb je gewoon het hele jaar lekkere temperaturen. Als je aan een Spanjaard vraagt hoe de winter hier is dan zegt hij: ‘Winter viel vorig jaar op een woensdag.’ Als het 15 graden is vinden we dat al heel koud, haha.”
Zijn er dingen die je vanuit Nederland mist?
“Ja, toch wel de seizoenen. Toen ik in Nederland was regende het een keer en heb ik echt buiten met m’n blote voeten in het gras gestaan, haha. Ja dat had ik gemist. Het is natuurlijk heel anders als je in Nederland woont en je weer op de fiets door die regen moet. Dan ben je er snel mee klaar. Ik kon de regen toen echt wel waarderen.”
Mis je ook nog dingen qua eten?
“Ja, de kaassoufflé, haha. Maar gelukkig hebben we nu hier in de straat een Grand Café. We gingen eerst altijd naar Torremolinos. Daar heb je een hele grote Nederlandse enclave, net zoals in Benalmádena.
Verder de typische dingen zoals Kerst en Oud & Nieuw. Oliebollen hebben ze hier niet. Ook dingen zoals boterkoek of een goede cake kun je hier niet vinden.
Ik ben vegetarisch en dat is hier ook wel een uitdaging. Het is allemaal vlees en vis hier. Laatst was ik met mijn moeder naar een restaurantje en was de enige keuze voor mij patatas bravas, meer was er niet. Hier in het centrum zijn ze er wel steeds meer mee bezig en zijn er al een paar hele leuke vegetarische restaurantjes. Het gaat de goede kant op.”
Familie
De familie van Sjoukje woont in Nederland.
“Het meest mis ik natuurlijk mijn familie. Mijn ouders komen gelukkig heel vaak op bezoek. Mijn broertje woont in Groningen, die komt ook regelmatig. Soms allemaal tegelijk. Ik heb nog een oma, maar die reist niet meer. Ik wil dus wel iets vaker naar Nederland, want het is alweer twee jaar geleden. Dat is wel lang. Als ik in Nederland ben, wil ik vaak van alles doen en overal naartoe. Iedereen bezoeken. Ik wil nu liever wat vaker gaan, dan is het allemaal niet zo intens. Ook wil ik dan normale dingen doen, zoals op de bank zitten bij mijn ouders en Nederlandse TV kijken, heerlijk. Net als vroeger.”
Vriendenkring
Heb je hier een vriendenkring opgebouwd?
“Ja, dat gaat hier best snel. Ik spreek met vrienden meestal ergens buiten af, op een terras of in een restaurant. Het weer nodigt natuurlijk uit om tot laat in de avond buiten te zitten. Bijna nooit bij iemand thuis. Hier wordt ook veel buiten de deur ontbeten. Al met al echt wel anders dan in Nederland.”
Hobby’s
Sjoukje gaat vaak naar de sportschool om fit te blijven. Dat vind ze heel leuk.
Sjoukje: “Ik ging in Nederland ook al naar de sportschool. Ik had toen al de droom om een keer aan een wedstrijd bodybuilding mee te doen.”
Bodybuilding
Sjoukje ontmoet haar vriend in Málaga. Vijf jaar zijn ze samen. Haar vriend heeft een sportschool en zit in het wereldje van bodybuilding. Hij helpt Sjoukje met haar droom, wordt haar trainer en stelt haar dieet samen.
Is bodybuilden zwaar?
“Jazeker, je moet er veel voor laten. Je hele sociale leven bestaat niet meer. Je volgt een streng dieet, hebt nergens zin in en ook helemaal geen energie. Je bent moe en hebt honger. In die tijd was het eten, werken, eten, sportschool, eten en slapen.”
Hoe lang heb je dit gedaan?
“4 jaar lang. Ik deed het in de winterperiode. Ik begon in augustus te diëten en ging door tot in november. Dat was dan 4 maanden bikkelen. Daarna kwamen de kerstdagen en liet ik het weer los. Dan kwamen mijn ouders hierheen om samen Kerst te vieren. Na zo’n intensieve periode kon ik daar echt van genieten..”
Waar haalde je de motivatie vandaan, om het 4 jaar lang te doen?
“Het is het hele proces om erachter te komen wat je kunt bereiken door een heel strak regime te volgen. Dat is heel gaaf. Dat doe je dan een paar maanden per jaar. Daarna moet je echt weer opladen, want je lichaam is helemaal op. Je hebt tijd nodig om te herstellen, te eten, te slapen en leuke dingen te doen. Ik heb het 4 jaar gedaan, maar echt maar een paar maanden per jaar.”
Waarom ben je ermee gestopt?
Sjoukje: “Corona, dat maakte aan bijna alles een eind, haha. Ik zag het al gebeuren. Heb ik me helemaal voorbereid, mijn dieet gevolgd en wordt vervolgens de wedstrijd afgelast vanwege Corona. Ik besloot om het dan maar niet te doen.”
Heb je aan wedstrijden meegedaan?
“Ja, meerdere wedstrijden per jaar. Het begon met een regionale wedstrijd en dan ga je door naar de nationale wedstrijden, dat zijn er twee. Jaar erna hetzelfde. Daarna wilde ik wel een niveau hoger en zijn we ook internationale wedstrijden gaan doen. Toen had ik om de 2 à 3 weken een wedstrijd, dat was erg zwaar. Op een gegeven moment ben je moe en heb je het wel een beetje gezien.”
Heb je ook prijzen gewonnen?
“Ja, ik begon meteen goed met de Andalusische kampioenschappen, die won ik. Toen zijn we doorgegaan naar de Spaanse Kampioenschappen, daar ben ik 5e geworden.
Het jaar daarop 2e in Andalusië en 2e in de Spaanse kampioenschappen. Het jaar daarna heb ik de Andalusische kampioenschappen weer gewonnen. Toen we internationaal gingen heb ik in Duitsland gewonnen. In Italië en Nederland veroverde ik een podiumplek.”
Zou je het nog een keer willen doen?
“Het is alweer 3 jaar geleden dat ik meedeed. Nu ben ik 33 en om het weer helemaal opnieuw op te pakken en alles weer te doen, nee. Het kost veel tijd en geld. Nu wegen de nadelen zwaarder dan de voordelen. Ik ga nog wel eens mee met mensen die aan een wedstrijd meedoen. Dan zie ik het allemaal weer en denk ik leuk, maar niet meer voor mij. Het was een mooie ervaring.”
De toekomst
Hoe zie je de toekomst voor je?
Sjoukje: “Daarin ben ik echt Spaans.Ik kijk niet ver vooruit, gewoon omdat elke dag leuk is. Dan heb je ook niet zoiets van ik moet nadenken over mijn toekomst of zo. Zo’n segwaytour, het is niet iets wat ik nog wil doen als ik 40 ben. Misschien wil ik uiteindelijk iets voor mezelf doen. Vertaalwerk vind ik ook heel leuk en doe ik er soms een beetje naast. Spaans, Nederlands, Engels.
Of misschien wil ik wel in een airbnb werken, dat lijkt me ook wel leuk. Ik wil niet zelf een airbnb hebben, dat lijkt me niets in mijn eentje. Je moet altijd voor de gasten klaar staan en je hebt nooit echt vakantie. Dat is iets wat ik misschien met mijn ouders zou doen. Maar goed het zijn allemaal projecten voor de toekomst, dus mañana. Nu is dit nog leuk.”
Tips
Heb je nog tips voor mensen die ook de intentie hebben om te emigreren?
Mensen nemen je dan toch wel wat serieuzer. Ik wil niet zeggen dat ze je dan beter helpen hoor, maar Spaans spreken is echt wel een voordeel. Je zult zien als je dingen moet regelen dan is het toch altijd in het Spaans. Of de websites zijn in het Spaans of als je naar een politiebureau moet voor wat dan ook, is het handig als je Spaans spreekt. Mensen waarderen het als je moeite doet om de taal te leren.
Op sommige plekken, zoals bijvoorbeeld Torremolinos heb je van die grote enclaves, mensen wonen daar al 25 jaar en spreken geen woord Spaans. Die zoeken geen Spanje, maar eigenlijk een zonnig Engeland of Nederland. Persoonlijk vind ik dat jammer. De Spaanse cultuur en mensen hebben zoveel moois te bieden.
