In gesprek met Laureen & Mendo
In de leuke provincie Almería vinden we een prachtige plek om te verblijven, namelijk boutique B&B Casa Paco in Veléz-Rubio. Daar spreken we de enthousiaste eigenaren Laureen en Mendo die hier ruim een jaar geleden neergestreken zijn. Lees hier hun interessante emigratieverhaal.
Snel naar
De overwegingen
Wat zijn de overwegingen geweest om naar Andalusië te vertrekken?
Mendo: “Het is niet op een bepaald punt begonnen, eigenlijk is het een heel proces geweest.”
Laureen: “Ik heb lang op Schiphol gewerkt, waarvan zo’n 14 jaar in de IT. In diverse rollen zoals bijvoorbeeld Scrum Master. De laatste twee jaar ging ik van project naar project. Daarvoor was ik business informatiemanager. Ik heb ook een tijdje gewerkt op een bedrijfsafdeling. Schiphol Group is echt een hele leuke werkgever, maar ik wilde daar niet tot mijn pensioen blijven. Toen Corona kwam kon ik gebruik maken van een vrijwillige vertrekregeling.”
Mendo: “Mijn ouders wilden eigenlijk al in 1977 emigreren naar Californië. Daar woont veel familie. Het ging uiteindelijk niet door want mijn moeder durfde het toch niet aan. We bleven in Nederland wonen, maar gingen wel regelmatig naar Californië. Na hun pensioen verhuisden ze er wel heen. Na 5 jaar zijn ze naar Spanje gegaan en hebben daar nog zo’n 10 jaar gewoond. Ik heb altijd zoiets gehad van: ‘Dat wil ik ook als we later groot en oud zijn, haha.’
We woonden eerst in Bleiswijk en later in Boskoop. Ik werkte in het onderwijs, dichtbij huis en had dus weinig reistijd. Laureen had elke dag files. Vroeg op en laat weer thuis. Zij wil de dingen altijd heel goed doen en steekt daar dan veel tijd in.”
Laureen: “Hoe leuk ik mijn werk ook vond, toch dacht ik vaak: ‘Wat wil ik nou? Dus deed ik een loopbaancoachingstraject. Een paar jaar later nog een keer en toen vielen er veel dingen op hun plek. Niet dat daar nou direct het runnen van een B&B in Spanje uitkwam, maar ik kreeg wel helder waar ik blij van word. Dat is aan de ene kant creatief bezig zijn, met mijn handen werken. Ik ben geen kunstenaar of mega creatief, maar ik vind het wel heel leuk. Voor mij is het maken van een ontbijt of het inrichten van de kamers ook creatief bezig zijn. Aan de andere kant ben ik ook nieuwsgierig en wil ik ook met mijn hoofd werken en mij verder ontwikkelen. Spaans leren, een website maken en een nieuw netwerk opbouwen daagt mij geestelijk uit. Bij een B&B komt dus heel veel samen.”
Op het randje van de dood
In 2018 werd Mendo plotseling ernstig ziek. Hij bleek een meningokokbacterie in zijn bloed te hebben.
Hoe kwam je daaraan?
Mendo: “Geen idee, dat weet ik nog steeds niet.”
Laureen: “Het was zo heftig. Hij heeft vijf dagen in het ziekenhuis voor zijn leven gevochten. De arts zei tegen mij: ‘Ik weet niet of hij het haalt, hou maar rekening met het ergste.’
Mendo: “Het was echt bizar. De ziekte is heel zeldzaam, het overlijdenspercentage best hoog en de kans op invaliditeit enorm. Mensen die ledematen kwijtraken e.d. Ik zat helemaal onder de wonden. Het vreet je van binnenuit helemaal op. Echt verschrikkelijk. Ik heb super veel mazzel gehad dat ik er goed uitgekomen ben.”
Laureen: “Toen Mendo op de IC lag, was hij doodziek, maar wel, heel raar, goed aanspreekbaar. Dus de artsen vroegen hem ook wel wat hij allemaal deed. Dan kwamen de verhalen. Hij deed ook nog mantelzorg voor zijn tante en een studie. Die artsen kwamen vervolgens naar mij toe en zeiden: ‘Als hij straks uit het ziekenhuis is, moet hij het echt anders gaan doen hoor.”
Misschien heeft je lichaam wel gigantisch aan de rem getrokken?
Mendo: “Ja, dat denk ik wel.”
Laureen: “Hij was gewoon op, dan ben je kwetsbaar en heeft zo’n bacterie vrij spel.”
Herstel en verwerking
Heb je lang nodig gehad om helemaal te herstellen?
Mendo: “Ik ben zeker een jaar onderweg geweest. Ik werkte in het onderwijs. Daar ligt echt mijn hart dus dat hielp enorm.”
Laureen: “Na 2 jaar was hij pas weer 100% aan het werk. We kregen door dit alles wel het gevoel dat we extra tijd hadden gekregen, want voor hetzelfde geld was hij overleden. Dus alles wat we nu doen is pure winst. Dan ga je toch ook anders naar het leven kijken en kom je tot de conclusie dat je er gewoon voor moet gaan.”
Mendo: “Nu coach ik docenten online. Ik heb ook een baan als trainingsacteur waarvoor ik af en toe naar Nederland ga. Dat vind ik echt super leuk. Ik haal daar veel energie uit.”
Hoe heb jij, Laureen, deze periode verwerkt?
Laureen: “Toen Mendo weer opkrabbelde, realiseerde ik me pas echt wat er allemaal was gebeurd. Dat hakte erin. Ik had iets nodig om het te verwerken. Vanuit Schiphol Group kon ik deelnemen aan een fietstocht van 400 kilometer voor een goed doel. Fietsen in Tanzania rond de Kilimanjaro voor Amref Flying Doctors. Vijf dagen lang op een mountainbike, daar moest ik natuurlijk voor trainen. Daarnaast moest ik ook € 5.000,- sponsorgeld ophalen. Dat gaf me focus en dat had ik net even nodig.”
Hoe verliep de fietstocht?
De tocht zelf was bizar. We trainden op de warmte, maar toen het eenmaal zover was heeft het dagenlang ontzettend hard geregend. Het was zo’n baggerzooi, het was amper te doen. Op een dag hebben ze zelfs de etappe afgebroken omdat we onderkoeld dreigden te raken. Nee, dat was echt niet grappig. Het was wel een bijzondere ervaring.”
Fiets je nog steeds?
Laureen: “Mijn fiets staat nu een beetje te verstoffen maar ik ga het wel weer doen. Leuk is ook dat onze elektriciën, die ook van fietsen houdt, steeds vraagt: ‘Laureen, wanneer gaan we fietsen?’ Nou, als het een beetje rustig is. Trouwens ik moet eerst weer even mijn conditie opbouwen, haha.”
De keuze
Besloten jullie na de ziekte van Mendo om een B&B te gaan openen in Andalusië?
Mendo: “We hebben nooit iets gehad van we willen een B&B beginnen. Het is heel gek. Mensen zeggen: ‘Oh, je gaat je droom achterna’. Maar het was helemaal niet mijn droom.”
Laureen: “Op een gegeven moment zaten we ‘Ik vertrek’ te kijken. Het ging over een stel in Spanje. Wij keken elkaar aan van nou als zij het kunnen, dan kunnen wij het ook. Al met al was het eigenlijk een optelsom. De ziekte van Mendo, de reorganisatie op Schiphol, de uitkomsten van mijn coachingstrajecten.”
Mendo: “Als je een half jaar voordat ik ziek werd gezegd zou hebben dat ik over een paar jaar in Spanje zou wonen, no way, dan had ik je niet geloofd. Ik hou erg van Nederland, met name de steden vind ik heerlijk. Wij hebben best een groot sociaal netwerk en ik vind het leuk om met vrienden de stad in te gaan. Dat heb ik meer dan Laureen.
We hadden een vrijstaand huis gekocht, ons droomhuis en hadden dat net helemaal opgeknapt. Een reden om naar Spanje te gaan had ik niet. Ik had het ook best naar mijn zin op mijn werk in het onderwijs. Het lesgeven vond ik super. Alleen alle dingen er omheen vond ik niet zo positief. Als ik alles in ogenschouw neem was ik maar 20 à 30% van de tijd echt bezig met kennisoverdracht. De rest van de tijd ging op aan alle administratieve taken en de sociale problematiek van studenten. Ik werkte 7 dagen per week voor school. Mensen zien je lesgeven en denken, lekker veel vakantie. Maar ze hebben geen idee wat er allemaal bij komt kijken. De werkdruk is echt wel hoog.”
Spanje
Waarom is de keuze op Spanje gevallen? Hebben jullie ook nog in andere landen gekeken?
Laureen: “Mede doordat Mendo’s ouders in Alicante hebben gewoond. We zeiden altijd als we met pensioen gaan willen we naar Spanje. Ik heb tijdens mijn studie, aan de Hogeschool voor Toerisme in Breda, Spaanse les gehad.
Wij vinden Spanje een mooi ruig land. Het landschap met de bergen, de kust en het klimaat, lijkt eigenlijk wel een beetje op Californië. Spanje is gewend aan buitenlanders. Er zitten er hier heel veel, vooral langs de kust. Ook steeds meer in Vélez-Rubio en omgeving, vooral Engelsen en Belgen. We houden eveneens van de Spaanse mentaliteit. De mensen zijn gewoon vriendelijker dan in Nederland.”
Mendo: “Zeker de beleefdheid en het relaxte hier is fijn. Het is op sommige vlakken soms zo’n 30 jaar terug in de tijd, maar die mentaliteit is wel mooi.”
Waarom Vélez-Rubio?
Laureen: “Dat was eigenlijk puur omdat er hier een B&B te koop stond. We hebben met name in Andalusië en in de streek rondom Valencia gekeken.”
Vergunningen
Hoe zat het met de vergunningen?
Mendo: “Wij vonden het heel belangrijk dat de B&B al een licentie, een zwembad en alle vergunningen had.
Dat is wel een dingetje hoor, die vergunningen. Er zijn hier veel illegale huizen. We hebben veel B&B’s gezien die heel mooi waren, maar geen vergunning hadden. Dan zeggen ze: ‘Maak je niet druk’. Maar wij worden daar heel zenuwachtig van.”
Laureen: “Als dan de Guardia Civil ineens voor de deur staat en je hebt de vergunningen niet, nee hoor. Wij zijn best risicomijdend. Het was al spannend genoeg om te emigreren.
De keuze voor Vélez-Rubio was dus omdat het pand te koop stond, alle vergunningen in orde waren en omdat het wel een levendig dorpje is met een leuke gemeenschap.”
Maar dat wist je toch niet van tevoren?
Laureen: “Nee, dat hoorden we van de vorige eigenaren. We hebben hier eerst in augustus 3 nachten gelogeerd. In oktober zijn we teruggekomen voor weer 4 nachten en toen hebben we de knoop doorgehakt.”
Waarom zijn de vorige eigenaren ermee gestopt?
Laureen: “Die wilden niet langer een B&B runnen. Zij hebben 2 huizen gekocht. In het ene huis wonen ze en het andere huis verhuren ze als een zelfvoorzienend vakantieverblijf.”
De oplevering
Hoe werd het huis opgeleverd?
Laureen: “Vrijwel leeg. We hebben uitdrukkelijk in het koopcontract beschreven wat er achter zou blijven. De rest hebben ze meegenomen.”
Moest er veel aan gedaan worden?
Laureen: “Nou het moest niet, maar dat wilden wij wel.”
Mendo: “De ruimte, waar mensen nu kunnen ontbijten en lekker kunnen zitten om een boekje te lezen bijvoorbeeld, is volledig vernieuwd. In alle kamers hebben we de badkamers vervangen. Ook in het privégedeelte hebben we veel verbouwd, behalve de woonkamer en de keuken. Dat komt nog. Eerst geld verdienen, haha.”
De verbouwing
Hoe vonden jullie een aannemer?
Mendo: “Dankzij het netwerk van de oude bewoners. Daar hebben we heel veel geluk mee gehad.”
Verliep de verbouwing naar wens?
Laureen: “Absoluut. We zijn hier in februari 2022 gekomen en hebben verbouwd tot 23 juni.”
Mendo: “Het was echt ongelooflijk. Iedere ochtend waren ze er 10 voor 7 in de zomer en 10 voor 8 in de winter. Ze kleedden zich om en gingen aan de slag. Ze werkten tot 7 uur in de avond, maar als er iets niet af was, gingen ze door tot soms wel 11 uur.”
Laureen: “Niet omdat wij dat zeiden hoor, maar gewoon uit zichzelf. Ze vroegen ook continu ‘Hoe vinden jullie dit, zijn jullie het hier mee eens?’
Zo hebben we een stukje vloer, dat merk je bijna niet, dat loopt een heel klein beetje schuin. Als je goed kijkt dan zie je dat de tegels niet recht liggen. Dat kon niet vanwege de helling. Toen kwam de aannemer met: ‘Laureen, kan je even kijken? Ik kan de tegels op 2 manieren neerleggen.’ En dan legde hij tegels neer zodat ik kon zien hoe het zou kunnen worden.
Zo zei hij ook: ‘Je hebt toch geen plinten besteld hé? Ik snij ze zelf veel goedkoper.’ Constant was het van: ‘Laureen, waar wil je de lichtknoppen hebben? Laureen, ik heb een idee want jij hebt gezegd dat je de badkamer zo wil hebben maar ik heb er nog over nagedacht misschien is het handiger als je het op deze manier doet.’ En ga zo maar door.”
Mendo: “Die betrokkenheid was geweldig. Hij had net zo goed de tegels neer kunnen leggen en klaar. Wij zijn leken, laten we eerlijk zijn.”
Laureen: “Hij is een engel.”
De aannemer was Spaans?
Laureen: “Ja, een Spanjaard. Echt fantastisch. En ook goed in up selling. Zo vroeg hij of ik het huis ook geschilderd wilde hebben. Aanvankelijk dacht ik: ‘Dat doe ik zelf wel.’ Maar die gasten zijn zo snel en kosten ook niet zoveel. Ze waren binnen een paar dagen klaar. Ik zou er zeker zo’n drie weken over doen.”
Waar woonden jullie tijdens de verbouwing, want die kamers waren toch nog niet klaar?
Laureen: “In een gastenkamer die bruikbaar, maar wel nog in de oude staat was. Die hebben we het laatst gedaan.”
Zijn jullie tijdens de verbouwing nog verrassingen tegengekomen?
Mendo: “Het enige dat we extra hebben gedaan en niet van tevoren hadden bedacht was het vervangen van de elektriciteit. We wilden op best wat plekken nieuwe stopcontacten. De elektriciën adviseerde ons toen om alles te vervangen. Ook met het oog op de toekomst hebben we dat gedaan.
Zo hebben we nu een jacuzzi, die slurpt energie. Daar heeft hij een aparte groep voor gemaakt. Dat kost wel wat, maar was verstandig om te doen. Daar zijn we wel blij mee. Er was al een goede verbinding vanuit het elektriciteitsbedrijf naar dit huis en nu is het intern ook helemaal geoptimaliseerd.”
Wanneer zijn jullie opengegaan?
Mendo: “Het plan was 1 juli, maar het werd 24 juni. We kregen best al wat aanvragen. Zelfs al in maart, maar toen hebben we nee gezegd. Op een gegeven moment was er een kamer klaar. Dan jeukt het een beetje, maar toch besloten we om het niet te doen. We konden nog niet aanbieden wat we wilden. We hebben laatst zonnepanelen laten plaatsen en dan doen we de toko gewoon dicht. Wij willen niet dat gasten last hebben van bouwgeluiden e.d.”
Mendo, jij coacht docenten online, lukte dat tijdens de verbouwing?
Mendo: “Nee ik kon hier niet werken, dat was wel even een ding. Vanaf maart werkte ik al online dus ik had zoiets van waar moet ik dat doen. Ik dacht in Vélez-Rubio ergens een kamer te huren, maar die hebben ze niet. Toen dacht ik, misschien verderop in Vélez-Blanco, maar ook daar kon het allemaal niet. Toevallig ontmoetten we een Engelse dame die hier in de buurt ook een B&B heeft. Zij had genoeg kamers en bij haar kon ik overdag terecht. Ze had een goede internetaansluiting en ik betaalde haar een bepaald bedrag per dag. Echt een vriendenprijsje, dus daar had ik mazzel mee. Ik vond het ook wel fijn om hier even weg te zijn.”
Laureen, hoe was dat voor jou?
Laureen: “Ik vond het prima om hier te zijn. Ik werd de hele dag een beetje geleefd, haha. Als de werklui er waren was het de hele tijd ‘Laureen, vraagje.’ Dan stond de loodgieter voor de deur en dan weer de elektriciën en werden er pakketjes bezorgd. Ik vond het allemaal best.”
Mendo: “Wij zitten daar anders in. Ik word er onrustig van. Mijn online werk is niet alleen fijn voor de inkomsten, ik heb het net zo hard nodig voor zingeving. Zo ben ik ook nog regelmatig in Nederland. Voor een klus als trainingsacteur, heerlijk. Ik moest hier echt wel wennen. Laureen had daar veel minder last van, waarschijnlijk ook omdat ze de taal beter spreekt.”
Integratie
Wat waren de dingen waar je aan moest wennen?
Mendo: “Wat ik heel lastig vond was dus de taal. De taal is zo’n verbindende factor. In taal zit ook mijn kracht, het is zo’n identiteit. Daar ben ik me pas bewust van geworden sinds ik hier ben. Dan praat Laureen bijvoorbeeld met de aannemer en heb ik geen idee waar ze het over hebben. Dat voelt heel ongemakkelijk en dom.
Als ik dan weer even in Nederland was, dacht ik, heerlijk hier kan ik mijn ding doen. De impact van taal heb ik erg onderschat. Soms werd ik er af en toe een beetje ongelukkig van. Dan vroeg ik me af: ‘Wat doe ik hier eigenlijk, waar ben ik aan begonnen?’ Ook mijn vrienden en de familie miste ik. Het was best lastig in het begin.”
Laureen: “Het was ook veel allemaal. Je gaat hier echt weer een beetje back to basic. Zo hebben we een septic tank. Die moet periodiek geleegd worden. In het begin weet je niet precies hoe dat gaat. Maar nu hebben we het voor de tweede keer laten doen en dan is het met die mensen die dit doen al helemaal van ‘Hola, hoe was je seizoen?’ Het begint wat vertrouwder te voelen. Je hebt hier zoveel eerste keren en iedere keer kost het gigantisch veel energie. Dan ben je ook intens moe. Soms denk je: ‘Ik kan niet meer.’ Toch moet je dan weer allerlei dingen regelen.
Nu beginnen we ons meer thuis te voelen. Je krijgt een ritme en begrijpt ook steeds beter wat ze zeggen. We kunnen ook meer in het Spaans antwoorden.”
Steeds meer een thuis
Mendo: “We kennen nu ook aardig wat mensen hier. Het is heel gek misschien, maar als ik nu om me heen kijk zie ik de mooie bergen en voel ik het lekkere klimaat. Aan het begin zag ik dat echt niet, was ik meer aan het overleven en terug aan het denken aan hoe prettig alles in Nederland was. Hier was alles nieuw, in Nederland was alles vertrouwd.
Langzaam aan, Laureen iets eerder dan ik, denken we allebei wat mooi dat we hier zijn. Als ik nu naar Nederland ga vind ik dat eventjes heerlijk, is het even comfortabel. Maar als ik na een klus weer uit Nederland vertrek, denk ik nu wel: ‘Fijn, ik ga naar huis.”
Uitdagingen
Laureen: “Hier loop je tegen van alles aan. Soms is het niet eens een groot ding, maar je weet gewoon nog niet hoe het allemaal werkt. Dat begint nu te komen. Het zijn allemaal leermomenten. Zo hebben we een jacuzzi. De eerste keer dat we deze hadden gevuld met mooi schoon water, waren we helemaal trots. De dag erna ging ik even voelen. De temperatuur was helemaal goed. Voel ik vervolgens langs de rand, zat ie al helemaal onder de kalk. Ik in paniek tegen Mendo: ‘Dat kan toch niet, het lijkt wel fijn schuurpapier. Daar kunnen zo toch geen gasten in.’ Ik dacht al weg ermee, maar we hebben het water er weer uit laten lopen en alles weer helemaal schoongemaakt. Vervolgens weer gevuld en daarna hebben we geen kalk meer gehad.”
Mendo: “We hebben een kalkfilter en dat helpt.”
Laureen: “Zo moeten we ook de ph-waarde van het zwembad scherp in de gaten houden, anders heb je zo groen water. Chloor verdwijnt op een bloedhete dag heel snel onder de UV-straling. Wist ik veel. Nu draai ik er mijn hand niet voor om.”
Nederland
Gaan jullie nog vaak naar Nederland?
Laureen: “We hebben tegen elkaar gezegd dat als we even naar Nederland willen, dan doen we dat. Eerst hadden we zoiets als we te vaak naar Nederland gaan, willen we misschien niet meer naar Spanje. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Zo zijn we lekker voor Pasen naar Nederland geweest om dat samen met de familie te vieren, zoals we dat altijd deden. Dat is heel goed geweest.”
Mendo: “Iedereen zei tegen ons, hou gewoon iets aan in Nederland. Een vakantiewoning of zo. We hebben er wel even over nagedacht, maar het is voor ons niet echt interessant. Als we naar Nederland gaan, gaan we naar mijn ouders. Straks zijn we relatief lang in Nederland, 2 weken. Dan zit ik twee weken bij mijn ouders. Laureen één, die gaat ook nog een weekje naar haar zus.”
De eerste gasten
Waren de eerste gasten bekenden?
“Nee, de eerste gasten waren twee Engelse dames die hier een huwelijksfeest hadden. Daarna volgden meer aanvragen en nog meer. Voor we het wisten hadden we volle bak.
Zo hadden we eens een Engels echtpaar te gast. Die mensen vonden het zo leuk dat zij er nog 3 nachten bij boekten én een extra kamer voor hun zoon en schoondochter wilden. Die werden spontaan ingevlogen. Op dat moment hadden we drie kamers klaar en die zaten vol. De vierde moest nog gedaan worden. We hebben toen een dag geknald en de kamer was precies op tijd klaar.”
Deden jullie al aan acquisitie?
Mendo: “Nee, helemaal niets. We hebben een behoorlijk netwerk maar deze mensen zaten daar niet in. Wel hadden we al een website.”
Laureen: “We hadden zoiets van we moeten wel een website hebben. We hebben alles op alles gezet om de eerste kamer klaar te hebben zodat we foto’s konden maken. Ik zei tegen Mendo: ‘We moeten het goed doen, want we willen een sfeer uitstralen die ons onderscheidt.’ Hier in de omgeving zie je best veel B&B’s met donkerbruin meubilair e.d. Wij wilden meer een mediterrane sfeer met veel wit, hout en natuurlijke materialen.”
De gasten
Krijgen jullie voornamelijk Nederlandse gasten?
“De vorige eigenaren hadden vooral Nederlandse gasten dus wij verwachtten op die toer verder te gaan. Maar nee hoor, we krijgen veel Engelsen en ontzettend veel Spanjaarden.”
Mendo: “Spanjaarden uit de steden die even de hitte willen ontvluchten en hier dan 3 à 4 dagen zijn.”
Laureen: “Allemaal ontzettend aardige mensen. We zeiden het gisteren nog tegen elkaar dat we heel benieuwd zijn of we de komende zomer terugkerende gasten gaan krijgen. Mensen zeggen wel dat ze weer komen. We gaan het zien.”
Mendo: “Ook wat mensen in het gastenboek schrijven is ontzettend leuk. Ze doen zoveel moeite, maken tekeningen en schrijven hele verhalen, echt bizar. Ook de reviews zijn fantastisch. Wij vragen bijna nooit aan gasten om een review te schrijven, dat doen ze uit zichzelf. De meeste reviews op booking.com en Google zijn van Spanjaarden en Nederlanders. Die reviews zijn echt wel belangrijk.”
Laureen: “We kregen op een gegeven moment een Instagram influencer, die met haar ouders hier was. Zij maakte echt doorlopend foto’s. Dan lag ze weer in haar bikini op een ligbed, dan zat ze in de jacuzzi en weet ik veel allemaal. Zij had 180.000 volgers, dat helpt natuurlijk enorm.”
Connecties
Hebben jullie hier al veel nieuwe connecties opgedaan, vriendschappen gesloten?
Laureen: “Op een dag vonden we een visitekaartje van een garagebedrijf in Vélez-Blanco tussen de deur. Een paar dagen later rijdt er een grote witte auto ons parkeerterrein op. Blijkt het een Engelsman te zijn die iets verderop woont en vraagt of we het kaartje gevonden hebben. ‘Ik dacht jullie zoeken vast een goede, betrouwbare garage voor het onderhoud van jullie auto’s. Deze is echt goed.’
Later kwam hij nog eens langs en nodigde ons uit voor zijn 40-jarig huwelijk. ‘Dan kunnen jullie meteen nieuwe mensen ontmoeten.’, zei hij. Zo hartelijk.”
Mendo: “Vanavond gaan we eten met mensen die we daar ontmoet hebben en maandag hebben we een feestje hiernaast bij de buurvrouw.”
Zakelijk
Hoe regelen jullie de zakelijke kant?
Mendo: ”De verkopers van ons huis regelen allerlei dingen voor mensen die zich hier willen vestigen. Zij hebben voor ons onder andere de residentie geregeld. Het is gewoon heel prettig als je in je eigen taal kunt communiceren. Als we bepaalde dingen hebben kunnen wij bij hen(www.pacovelez.eu) terecht. Inmiddels is ons netwerk zo groot dat we ook andere mensen kunnen raadplegen. Dat verloopt organisch en dat is prettig.”
Doen zij ook jullie boekhouding?
Mendo: “Nee dat wordt gedaan door iemand uit het dorp, die goed op de hoogte is van alle regels e.d. De administratie is belangrijk, zaken moeten in de basis goed geregeld zijn”.
Leven van de B&B
Hoeveel kamers hebben jullie?
Laureen: “We hebben 4 kamers. Eén vierpersoons en drie tweepersoons. Dus maximaal 10 gasten. Dat is best veel, maar het is vanaf 16 jaar, dan heb je toch een andere dynamiek. Mensen die hier komen zijn vaak op zoek naar rust.”
Kunnen jullie van de B&B leven?
Mendo: “Jazeker. We zitten relatief dichtbij een dorpje. Dat vinden mensen prettig. We hebben ook twee fietsen die mensen kunnen gebruiken. Dat gebeurt best regelmatig. Dat hadden we niet echt verwacht. Op een gegeven moment hadden we gasten die graag wilden fietsen. Andere gasten wilden dat ook. We willen geen nee verkopen, dus dan geven we onze eigen fietsen mee.”
Laureen: “We hebben ook allerlei plannen. Zo vroeg een zoon van gasten of hij hier wellicht zijn bruiloft kon vieren. Nou dan zien we meteen mogelijkheden.”
Mendo: “We hebben een stuk land, daar kunnen we best wat mee. Ook zou er in oktober een sales team hierheen komen om een paar sales dagen te hebben met elkaar. Dat ging, door omstandigheden, niet door en is doorgeschoven naar een later tijdstip.
We kunnen hier echt meer uithalen. Eerst willen we nog de puntjes op de i zetten, zoals hekjes in de olie zetten en een nieuw verlichtingsplan voor buiten installeren. Daarna storten we ons op nieuwe plannen.”
Olijven
Jullie hebben olijfbomen, doen jullie daar iets mee?
Mendo: “We hebben voor het eerst olijven geoogst. Dat hebben we samen met vrienden, die een B&B in Den Haag hebben, gedaan. We hebben de B&B eventjes dichtgedaan voor andere mensen. Het was heel leuk om samen de olijven te oogsten. We hebben ze bij de lokale olijfverwerker gebracht en daar krijgen we dan weer de olie van.”
Laureen: “Onze tuinman heeft een heel handig ding, een soort van trilmachine waarmee je de olijven uit de bomen trilt. Hartstikke leuk om te doen. We hebben weer wat geleerd.”
Had je een flinke opbrengst?
Mendo: “Nee, de dagen ervoor hadden we een gigantische storm dus veel olijven zijn eraf gewaaid. We hadden de bomen ook geen water gegeven. Dat moet je eigenlijk wel doen. Uiteindelijk hadden we toch nog zo’n 130 kilo, dat is 20 liter olijfolie.”
De plek
Hoe bevalt het hier?
“Inmiddels zijn we dik een jaar hier en landen we meer en meer op onze nieuwe plek. Hoe mooi is het dat we al ruim 35 jaar samen zijn en zo’n mooi avontuur mogen meemaken! Als onze gasten blij zijn, dan zijn wij nog blijer!”
Tips
Hebben jullie nog tips voor mensen die overwegen om te emigreren naar Andalusië?
- Zoek een goede gestor (accountant). Liefst iemand die jouw taal spreekt omdat je anders toch spraakverwarring kunt krijgen, ook als je goed Engels spreekt. Met allerlei zaken zijn er zoveel nuances. Wij ervaren het als heel fijn om een Nederlandstalige gestor te hebben.
- Onderschat niet hoeveel regelwerk erbij komt kijken om te emigreren. Wij besloten vrij snel om ons in Spanje in en in Nederland uit te schrijven. Het kost veel tijd, want je regelt dit in Spanje niet even online. Dan moet je weer hier naartoe en dan weer daar.
- Handel zorgvuldig. Laat je niet gek maken door alle berichten op social media over wat er allemaal wel niet mis kan gaan.
- Bepaal wat je nodig hebt om jezelf te kunnen blijven. Denk heel goed na over waar je eigen behoeftes liggen om een fijn leven te hebben in de hectiek van een B&B. Voor ons is een afgescheiden privégedeelte heel belangrijk. We willen ons daar vrij kunnen bewegen zonder onze gasten te storen.
- Hou rekening met onvoorziene kosten. Zo wilden wij een keukentje plaatsen. Komt de installateur om e.e.a. op te meten, blijkt de muur niet recht te zijn. Dus daar moest eerst weer iets aan gedaan worden met extra kosten tot gevolg.
- Combineer je intuïtie met je ratio. Denk goed na over zaken, maar volg ook je gevoel zonder naïef te zijn.
- Plant geen bladverliezende bomen in je tuin, je blijft vegen, haha.
- Onderschat de oppervlakte van de grond die je koopt niet. Daar zit vaak zoveel onderhoud en werk in. Wij hadden al moeite met de tuin in Boskoop. Gelukkig hebben we hier een Belgische man ontmoet die ons geweldig op weg geholpen heeft.
- Heb vertrouwen in de medemens. Misschien hebben we geluk gehad, maar wij vinden 99% van de mensen ontzettend aardig en betrouwbaar, terwijl je op tv vaak anders ziet.
Laureen & Mendo
Boutique B&B Casa Paco
Adres: Carretera el Piar 1.3km
04820 Vélez Rubio
Almería (Andalusië)
Telefoon: +34 604 416 887
Telefoon: +31 610 39 85 52
Mail: info@casapaco.nl
Website:casapaco.nl