Lees hier het verhaal van Frans en Cora die samen met hun katten een tijdje door Andalusië gereisd hebben.
Met de camper op stap
Frans & Cora
Tekst en foto’s
Hallo allemaal,
Even een kort voorstelrondje: Wij zijn Frans en Cora en reizen met onze katten Mito en Muisje door Europa. In een notendop: in 2023 hebben we ons huis verkocht, onze banen opgezegd, een camper gekocht en zijn op pad gegaan om Europa te verkennen. Omdat we in oktober zijn vertrokken, besloten we in ieder geval naar het zuiden te reizen om in wat warmer weer te overwinteren.
Ons plan
Een echt plan hebben we niet, we hebben wel wat wensen over wat we willen zien, maar daar hangt geen planning aan vast, we bekijken per dag waar we naartoe zullen rijden.
Als je vanuit Nederland naar het zuiden rijdt kom je, als je in Europa blijft, uit in Spanje, Portugal of Italië. Griekenland misschien ook nog. Wij besloten in ieder geval langs de kust te rijden, vooral omdat daar de temperatuur het aangenaamst is. Oorspronkelijk wilden we afzakken via de Franse kust, maar storm Ciaran gooide roet in het eten en we zijn diagonaal in een paar dagen doorgestoken naar Barcelona en zijn vanaf daar de kust gaan volgen tot we uiteindelijk in Andalusië zijn aangekomen: om precies te zijn was de eerste stop in Cabo de Gata.
Cabo de Gata is Spaans voor “Poezenkaap”. De naam komt echter oorspronkelijk van ‘Cabo de Agata’, de kaap van agaat, een steensoort die je veelvuldig tegenkomt op de stranden rondom het natuurgebied. Het gebied is van vulkanische oorsprong en is daardoor berg- en rotsachtig. Aan de kust stijgen de rotsen steil op uit zee en voor de kust liggen tevens vele kleine, rotsachtige eilandjes en onder water liggen koraalriffen met een rijk onderwaterleven.
De Salinas de Cabo de Gata is een van de belangrijkste moerasgebieden van Spanje voor broedende en overwinterende vogels. Het is een zoutwaterlagune die parallel loopt aan het strand en daarvan is gescheiden door een 400 m brede zandbank. De salinas (zoutpannen) zijn de enige nog in bedrijf zijnde in Oost-Andalusië. Het gelijknamige natuurpark is in 1997 benoemd tot UNESCO Biosfeerreservaat.
Granada
Wij zijn meer natuurmensen dan stadsmensen maar als je rondreist in Andalusië mogen een paar hoogtepunten qua steden niet ontbreken. Een daarvan is Granada en in het bijzonder het Alhambra. Omdat we niet gebonden zijn aan een schema kunnen we ergens zo lang, of kort, blijven als we willen. Om Granada en het Alhambra te bezoeken, hebben we een camperplaats gevonden in Cájar, een klein plaatsje vlakbij Granada. Hiervandaan kun je makkelijk met de bus naar het centrum van Granada.
Ronda
Na ons bezoek aan het Alhambra zijn we doorgereden naar Ronda. Deze plaats ligt ongeveer 110 kilometer (68 mijl) ten westen van de stad Malaga, aan de rand van een diepe kloof die is uitgesleten door de rivier de Guadalevín. In Ronda hebben we onder andere de Puente Nuevo en de Puente Viejo bezocht. Beide bruggen overspannen de kloof die door de rivier gevormd is en bieden een panoramisch uitzicht over de stad. We hadden die dag wat minder goed weer, maar toch een leuke wandeling kunnen maken.
Witte dorpjes in Andalusië
Vanuit Ronda zijn we richting Sevilla gegaan en hebben we onderweg een aantal witte dorpjes bezocht. Wij hebben er een vijftal bezocht, Grazalema, Ubrique, Benaocaz, El Bosque en Arcos de la Frontera; echt heel leuk om deze route te rijden in plaats van over de snelwegen te rijden. Overigens zijn we begin 2022 ook al eens in Andalusië geweest en hebben toen overnacht vlakbij Zuheros, ook een van de witte dorpjes.
Sevilla
Via de route van de witte dorpjes zijn we doorgereden naar Sevilla. Sevilla ligt aan de rivier de Guadalquivir, die voor niet al te grote zeeschepen bevaarbaar is tot in de stad. Sevilla heeft het grootste historische centrum van Spanje (en een van de grootste van Europa), waarin de bezienswaardigheden van de stad, de kathedraal van Sevilla met de toren Giralda, het Alcázar en de Torre del Oro zich bevinden. Het Plaza de España was toch wel het hoogtepunt van ons bezoek aan Sevilla.
La Puebla de los infantes
Omdat we voor nu wel weer voldoende stad gezien hadden, besloten we wat verder door te rijden en een groenere omgeving op te zoeken. Zodoende kwamen we uit in La Puebla de los Infantes. Dit is een gemeente met een oppervlakte van 154 km². In 2007 telde La Puebla de los Infantes 3281 inwoners. Onze camperplaats lag aan de rand van een natuurgebied en keek uit over het José Torán-reservoir.
El Rocio
Onze laatste stop van dit jaar was in El Rocio, een plaatsje tegen het Doñana Natural Parc. Daar hebben we de laatste 2 weken van 2023 doorgebracht op een camping dicht tegen het stadje aan.
En wat is dat een bijzonder stadje! Het meest bijzondere is dat er geen enkel straat geasfalteerd of op een andere manier verhard is, het zijn allemaal zandwegen! Ook zijn alle huizen gebouwd in een soort van westernstijl, inclusief voor ieder huis een vastzetmogelijkheid voor een paard. Overigens wordt er ook nog steeds veel paard gereden, al dan niet met een koets(je).
El Rocio is ook een bedevaartsoord, waar in mei of juni zo’n 1,2 miljoen mensen naar toe trekken. Even ter vergelijking: het inwonersaantal is zo’n 2000…Het mooiste gebouw van de stad is verreweg de kerk, niet alleen van buiten, maar ook van binnen.
Doñana Natural Parc
Verder is El Rocio bekend van La Saca de las Yeguas, letterlijk vertaald “Het loslaten van de merries”. Jaarlijks worden op 26 juni de wilde paarden, die leven in en rond de moerassen van Doñana, bij elkaar gedreven in El Rocío. Hier worden ze gezegend bij de kerk van El Rocio, om vervolgens in Almonte gebrandmerkt en eventueel op de paardenmarkt verkocht te worden. De paarden die niet verkocht worden, worden aan het einde van de dag weer losgelaten in Doñana.
El Rocio ligt tegen het Doñana Natural Parc aan, het plein kijkt uit over de moerassen die al een deel van het natuurgebied vormen. Er is een mooi wandelgebied aangelegd dat langs de rand van het plein/dorp loopt en je kunt grote groepen flamingo’s zien en tal van andere watervogels. Elke dag is er weer anders.
Als je het stadje uit loopt (of rijdt) kom je bij het informatiecentrum (Centro de Visitantes La Rocina) waar je ook een wandeling kunt maken over een vlonderpad van zo’n 2 kilometer lang. Je komt dan ook langs een vijftal vogelkijkhutten.
Als je de weg vervolgt langs het informatiecentrum kun je zo’n 2½ kilometer verder het Palacio del Acebrón bezoeken, waar een mooie tentoonstelling is over de geschiedenis van dat paleis en het gebied.
Op zoek naar de Iberische Lynx
Een van de hoofdredenen voor ons om dit park te bezoeken was de mogelijkheid om de Iberische Lynx te kunnen zien. In ieder geval een poging te wagen… Helaas is dit niet gelukt. Doñana is een van de weinige gebieden waar deze kattensoort nog voorkomt en juist deze tijd van het jaar (het is paartijd van december tot maart) geeft iets meer kans om ze te zien. Je mag overigens niet op eigen houtje het park in, er lopen wel een aantal wegen doorheen, maar het grootste gedeelte is afgesloten en daar mag je zonder gids niet in.
Begin dit jaar (2024) zijn we verder gereden en hebben Andalusië achter ons gelaten, maar we hebben al heel veel goede herinneringen opgedaan. Daarnaast vinden we de natuur en het landschap prachtig, echt onze smaak om het zo maar te zeggen.
Het smaakt in ieder geval naar meer. We zullen toch zeker nog een keer terugkomen in Andalusië, waarschijnlijk als de temperaturen in het binnenland wat hoger worden dan nu in januari het geval is.
Mocht je meer van ons willen weten, of ons willen volgen dan kan dat via:
Onze weblog: www.fraco.nl
Instagram: Easy.doesit_ / easy.doesit_
Polarsteps: https://www.polarsteps.com/Easydoesit
