Het Castillo
Als we naar binnen willen, komt een vrouw ons tegemoet met de mededeling dat het kasteel dichtgaat en om 16:00 uur weer toegankelijk is. Wat? Nee, toch. We hebben net een hele klim naar boven erop zitten en het is toch nog geen 14:00 uur? Inmiddels arriveert er ook een Spaans gezin, die ook naar binnen willen.
Oké dan, we mogen nog naar binnen. “Ah, mi corazón”, verzucht de vrouw, als ze weer naar boven de trappen op sloft, om de deur van het kasteel voor ons open te doen.
We wandelen snel rond, maar staan wel even stil bij het prachtige uitzicht op Vélez Blanco en de omgeving. Prachtig. Wat een mooi gebied is dit toch, met grillige bergen, heuvels en witte dorpen.
We bedanken de vrouw hartelijk voor haar medewerking en dalen af naar het dorp. Bij het kasteel zien we overigens ook een parkeerplaats, blijkbaar hebben we toch iets verkeerds ingegeven bij Google Maps.