De Geode van Pulpí
Na een uurtje rijden komen we aan bij de Mina Rica waar de geode te vinden is. Rugzakken en tassen mag je in je auto laten. Onder leiding van een gids bezoek je de geode. Via de mijngangen wandel je langzaam maar zeker naar het hoogtepunt, dat wel op het diepste niveau ligt, de geode. Onderweg zie je al van alles dat door de gids wordt toegelicht. Zo zien we ook een gebroken geode.
Spreek je geen Spaans, geen probleem. Huur gewoon een audiosetje voor 2 euro. De oortjes mag je houden, zodat je toch de informatie meekrijgt. In de grot mag je geen foto’s maken. De gids neemt echter wel foto’s, maar foto’s met haarnetje en helm op je hoofd? Daar zit je niet echt op te wachten, wel?
We zijn er bijna
Als we het punt naderen dat we de geode gaan zien, zien we een enorme metalen spiraaltrap, die we af moeten dalen. Verrassend genoeg is er ook een lift, voor de mensen die moeite hebben met een dergelijke afdaling. Als wij beneden zijn, is het wachten op de mensen die met de lift komen. De lift gaat tergend langzaam, dus dat duurt wel even.
Vervolgens wachten ons nog twee rechte steile trappen, maar als we die af zijn, zijn we op het punt beland waar we één voor één de geode kunnen gaan zien.
Dachten wij aanvankelijk dat je er omheen zou kunnen lopen, nee hoor, dat blijkt niet het geval te zijn. Met een verplicht mondkapje en twee plastic zakjes om je handen, ter bescherming van de geode, kun een je een tweetal stapjes omhoog doen en je hoofd in de geode steken. Zodra het licht aan gaat, schitteren mooie witte kristallen je tegemoet. Wow, dat is echt wel bijzonder zeg.
Voor de ingang van de geode kun je nog op de foto. Dat willen we wel natuurlijk. Onze helm was al af, nu het haarnetje nog. We zijn er klaar voor. De gids maakt vakkundig de foto en ja, die ziet er echt te gek uit, vinden wij.
We klimmen de trappen weer op en wandelen via dezelfde route terug naar de uitgang. Weer een bijzondere ervaring rijker.