Vélez-Rubio & Vélez-Blanco, de laatste dag
Vélez-Rubio
We hebben nog één laatste dag in Andalusië. Morgen reizen we terug naar Nederland. Wat hebben we het hier fijn gehad. Andalusië kruipt steeds een beetje verder ons hart in. Wat een afwisselende regio met bergen, strand, bossen, woestijn, zon, regen, sneeuw. Je hebt het hier allemaal. Wat hebben we veel gezien, gedaan én mooie gesprekken gevoerd met inspirerende mensen. Weer heel veel content verzameld voor ons online magazine. Dat werken we de komende maanden uit. Maar voordat we vertrekken hebben we nog één dag. Met het oog op de lange thuisrit, willen we vandaag niet lang in de auto zitten. Dus deze dag besteden we lekker dichtbij. We gaan naar Vélez-Rubio & Vélez-Blanco.
De markt
Het is markt in Vélez-Rubio, daar gaan we heen. Het is er druk. Talrijke kraampjes met van alles en nog wat. Er wordt ook veel groente verkocht. Zouden de Spanjaarden deze dan vooral thuis eten? In de restaurants zie ik er namelijk niet zo heel veel van terug. Op de markt komen we diverse bandjes tegen die muziek maken. Er wordt ook gedanst. Het maakt het wel erg gezellig zo. Misschien een ideetje voor de markten in Nederland?
Diorama’s in de kerk
In de plaatselijke kerk is een tentoonstelling van diorama’s met het thema Kerst. De ene nog mooier dan de andere. Er zitten zulke mooie tafereeltjes bij. We nemen de tijd om ze allemaal te bekijken. Prachtig en wat een werk zal het geweest zijn om deze te maken.
Billenknijpmoment in Vélez Blanco
Na de markt rijden we naar het mooie dorp Vélez Blanco. We belanden weer eens in supersmalle en hele steile straatjes. Bochten kunnen we niet in één keer nemen en vergt meerdere keren steken. We komen hoger en hoger. Eén straatje is zo steil, dat we geen enkel zicht hebben op waar we terecht gaan komen. We zien alleen maar lucht, geen weg meer. Ai, wat is dit spannend. Zo fijn dat we in een automaat rijden en dus niet achteruit naar beneden rollen. We halen opgelucht adem als we weer op een normalere weg rijden. We zijn inmiddels wel wat gewend, maar dit weggetje spant toch wel de kroon. En dat op onze laatste dag, pff…
Maar goed, we willen nog steeds naar het kasteel. De weg leidt ons echter het dorpje uit. We rijden er omheen en vinden een parkeerplek, een stuk lager. De rest lopen we wel. Dat blijkt nog een beste klim door het dorp, maar om 13:50 uur zijn we dan toch eindelijk bij het Castillo.
Het Castillo
Als we naar binnen willen, komt een vrouw ons tegemoet met de mededeling dat het kasteel dichtgaat en om 16:00 uur weer toegankelijk is. Wat? Nee, toch. We hebben net een hele klim naar boven erop zitten en het is toch nog geen 14:00 uur? Inmiddels arriveert er ook een Spaans gezin, die ook naar binnen willen.
Oké dan, we mogen nog naar binnen. “Ah, mi corazón”, verzucht de vrouw, als ze weer naar boven de trappen op sloft, om de deur van het kasteel voor ons open te doen.
We wandelen snel rond, maar staan wel even stil bij het prachtige uitzicht op Vélez Blanco en de omgeving. Prachtig. Wat een mooi gebied is dit toch, met grillige bergen, heuvels en witte dorpen.
We bedanken de vrouw hartelijk voor haar medewerking en dalen af naar het dorp. Bij het kasteel zien we overigens ook een parkeerplaats, blijkbaar hebben we toch iets verkeerds ingegeven bij Google Maps.
Laatste gesprek van deze reis
Halverwege de middag rijden we terug naar Boutique B&B Casa Paco. Daar spreken we de eigenaren Laureen en Mendo uitgebreid over hun emigratie naar Andalusië. Wederom een mooi gesprek. Hun verhaal is nu te lezen in onze rubriek: “In gesprek met…”
Op naar 2023!
Wat rest is de terugreis naar Nederland. We nemen vele mooie herinneringen en een hoop inspiratie mee terug. De komende tijd gaan we alles uitwerken en ons vervolgens weer voorbereiden op de volgende reis naar Andalusië, gepland voor het voorjaar 2023.
We kijken er nu alweer naar uit.
Wij wensen iedereen fijne feestdagen en een nieuw jaar vol goede gezondheid, blijheid en geluk!
