Dat we bij een voormalig chefkok logeren wordt al snel duidelijk, als we voor het diner aanschuiven in Casa el Pozo. We eten werkelijk voortreffelijk. Koken is nu een grote hobby van Henk, die samen met zijn vrouw Mari Carmen de B&B runt. We spreken hen beiden over hun emigratieverhaal. Zo brengen ze zowel jaren in Spanje als in Nederland door. De laatste en definitieve stop is Spanje. Hier blijven ze. Het zijn beiden fijne, hartelijke en interessante mensen. Lees hier hun verhaal.
In gesprek met Henk & Mari Carmen
Snel naar
Nederland – Spanje – Nederland – Spanje
Henk vertrekt in 1987 naar Spanje.
Henk: “Mijn bedoeling was om hier Spaans te leren en met die ervaring na 1 jaar terug te keren naar Nederland. Ik had een goede vriend die op een cruiseschip werkte en dat leek mij ook wel wat. Met Spaans dacht ik mijn kansen te vergroten. Zeker in het Caribisch gebied. Zo zou ik misschien wel bij de Holland America line terecht kunnen komen. Het liep anders. Ik ontmoette Mari Carmen en trouwde met haar.
Mari Carmen: “Mijn ouders vonden Henk helemaal oké, maar zeiden wel: ‘Als je maar niet naar Nederland gaat, haha.’
Henk: “Toch is dat wel wat we uiteindelijk gedaan hebben. Mijn schoonouders begrepen het wel, in Nederland hadden we betere kansen.”
Hoe was dat voor jou, Mari Carmen, om met je Spaanse roots naar Nederland te gaan?
Mari Carmen: “Van Spanje naar Nederland was best wel even moeilijk. Ik kende de taal ook nog niet. Ik had gelukkig ook veel steun aan mijn schoonouders.
De eerste drie maanden had ik wel nodig om een beetje kennis te maken met het land, de omgeving en om de taal te begrijpen. Na 3 maanden ging het allemaal wat beter. Ik volgde ook lessen bij een Nederlandse school. Maakte daar kennis met vrouwen uit andere landen. Uit Turkije, Polen, Frankrijk etc. We hadden een leuke groep. In het begin spraken we meer Engels, later werd het steeds meer Nederlands. We hadden ook een fijne lerares en maakten allerlei uitstapjes. Naar de markt, naar Groningen, dat soort dingen.”
Ben je ook als toerist door Nederland gegaan?
Mari Carmen: “Dat zeker, mijn schoonouders namen me in die tijd overal mee naartoe. Henk zat toen nog in loondienst en moest werken. Ik heb veel bezocht en gezien, zoals Volendam en de Keukenhof.”
Wat voor werk deed jij, Henk, in Nederland?
Henk: “Ik was bedrijfsleider en chefkok in een specialiteitenrestaurant in Haren. De eigenaar had meerdere bedrijven en wilde het restaurant ombouwen en moderner maken. Ik had daar ook ideeën over, maar die strookten niet met wat de eigenaar wilde. Het was een goede baan en ik heb er goed verdiend, maar besloot wel om mijn jaarcontract niet te verlengen.
Toen ontstond het plan om een wijncafé te beginnen in Groningen. Maar die panden waren zo duur, dat werd het niet.”
Koffietijd Assen
Het wijnidee laten ze los en het plan wijzigt.
Henk: “Ik had altijd zoiets van de koffiedrinker wordt onderschat, terwijl in Nederland koffie een heel belangrijk product is. Waar je ook komt, bij de bank, de makelaar, het autobedrijf, overal wordt koffie aangeboden.
In die tijd, zo’n 30 jaar geleden, was koffie nog van die gewone filterkoffie uit grote, ronde kannen. Als je dan in een restaurant uitsluitend een kopje koffie wilde drinken, werd je ergens in een hoekje weggeduwd. Niet aan een leuk tafeltje, want dat was voor de lunch.
Daar wilde ik iets mee dus begonnen we een koffie- en theeschenkerij. We noemden het ‘Koffietijd Assen’ Het zaakje was klein met 8 tafeltjes en een bankstel. Het had een hele huiselijke sfeer.
Koffie en thee
We hadden verschillende soorten koffie uit verschillende landen, zoals Brazilië en Ethiopië. Daarnaast hadden we ook 140 theesoorten. Je kreeg bij ons een kopje koffie uit een goede koffiemachine. Een espresso, cappuccino of wat dan ook. We serveerden er een lekker koekje en truffeltje bij.
We boden ook kleine snacks, zoals tosti’s aan en voor een high tea was je bij ons ook aan het juiste adres.
Daarvoor wilden we ook scones hebben. Dus wij naar de beste bakker. Die kende ze niet en had ze dus ook niet. Ik heb vrienden in Engeland, die stuurden ons het recept en toen is Mari Carmen ze zelf gaan bakken. Ook bakte ze cakes. Het was een groot succes. De scones en cakes vlogen de deur uit.
Naast de zaak hadden we een winkeltje. Daar verkochten we de scones, truffels, thee- en koffiepakketten.”
Hoe lang duurde het voordat je zaak goed draaide?
“Dat was toch wel een jaar. We waren 6 dagen per week open. Het was toen echt wel een uniek zaakje. Wat we volgens mij ook goed deden was, dat wij op koopavond een uurtje langer open waren dan de winkels. Dan kwamen de mensen, na het boodschappen doen, nog even een kopje koffie of thee drinken. Op maandagochtend was ik ook al om 10:00 uur open. De winkels pas ’s middags, dus kwamen de mensen eerst hierheen. Binnen no time hadden we veel vaste klanten.”
Naar Córdoba
Hoe lang hebben jullie ‘Koffietijd Assen’ gehad?
Henk: “Zo’n 11 jaar, daarna hebben we het verkocht, want we wilden naar Córdoba. We wilden er niet veel ruchtbaarheid aan geven, want het was sowieso niet makkelijk. Ik had een grote groep vaste klanten en had echt wel een speciale band met ze. Als iemand ziek was ging ik ook even langs in het ziekenhuis met een bloemetje.
Mensen kwamen ook wel als een soort therapie koffie bij ons drinken. We schonken geen alcohol, dus mensen kwamen nuchter en bleven nuchter. Dan heb je echt heel andere gesprekken dan in een kroeg. Als je dan zegt dat je gaat vertrekken… ”
Hoe hebben jullie het dan verteld?
Henk: ”Dat is eigenlijk voor ons gedaan. Ik dacht: Als we straks naar Spanje vertrekken en niemand weet waar we gebleven zijn? Dat is het ook niet. Dus ik dacht: Ik ga gewoon naar de krant met ons emigratieverhaal.
Ik had een redelijke bekendheid in de horeca in het Noorden van het land en had al eens eerder in de krant gestaan. Dus op naar het dagblad van het Noorden. Die heeft edities in de 3 noordelijke provincies en vonden ons verhaal wel interessant.
Een tijdje later verscheen het artikel over onze emigratie in de zaterdageditie van de krant. Eerst in Groningen, daarna in Drenthe. Toen kregen we zo’n beetje heel Assen over de vloer. Veel mensen wilden meteen al boeken, haha. Op de laatste dag was het ontzettend druk. Mensen stonden in rijen voor de deur en kwamen met allerlei cadeaus. Dat was zo fantastisch. Ook emotioneel, dat had ik echt niet verwacht.”
Waarom wilden jullie naar Spanje?
Henk: “Ik ben al heel jong naar Spanje gekomen en werd verliefd op deze regio. Mari Carmen komt hier natuurlijk vandaan.”
Mari Carmen: “Ik heb altijd gedacht: Ik kom ooit terug naar Spanje. Maar doen is toch iets heel anders. Je bouwt je leven in Nederland op, je hebt je kinderen, die hebben hun vriendjes en hun school. Je hebt je huis, je werk. Het wordt eigenlijk steeds moeilijker. Dan moet je keuzes maken. Onze kinderen waren 9 en 15, dus dachten we: Als we nog naar Spanje willen, moeten we het nu doen.”
Wat maakt Córdoba zo bijzonder?
Henk: “Het is een hele fijne stad. Het is schoon en heeft plekjes die nog niet ontdekt zijn. Een Córdobes is heel open. Ze zijn heel nieuwsgierig naar buitenlanders. Niet zo: Van wat moet je hier? Meer van: Wat ben je allemaal aan het doen?”
Mari Carmen: “Ze zijn ook erg behulpzaam en maken makkelijk contact.”
Casa el Pozo Cordobes, de B&B
Wilden jullie meteen al een B&B?
Henk: “Nee, ik wilde eigenlijk een ijssalon, maar dat zag Mari Carmen niet zo zitten. Toen kwam dit stuk grond te koop en ontstond het idee om een hotelletje te beginnen, want we vonden de locatie heel erg mooi. Het huis is gebouwd, toen we nog in Nederland waren. Zodra het klaar was, hebben we onze spullen gepakt en zijn we hierheen vertrokken. We waren de eersten hier met een B&B. Inmiddels zijn we hier alweer zo’n 15 jaar.”
De gasten
Hoe krijgen jullie je gasten?
Henk: “Dat startte meteen al goed. Veel mensen die wij als vaste klant hadden in Nederland zijn hier gekomen. Zij gunden het ons. Daarna veel via mond-tot-mond reclame. We doen het allemaal op eigen verhaal. Als je bij een boekingssite zoals booking.com aangesloten bent, moet je altijd open zijn. Dat willen wij niet.”
Wanneer zijn jullie open?
Henk: “In de begintijd waren we 12 maanden per jaar open, maar dat hebben we niet heel lang gedaan. We zijn heel snel gaan minderen. Wij zijn nu open in de maanden maart t/m juni en in september en oktober. De zomermaanden zijn voor veel mensen te warm en in de winter is de aanloop ook een stuk minder en loont het niet om open te zijn.
Met Kerst willen mensen nog wel komen, dan zouden we vol kunnen zitten. Dat hebben we één keer gedaan, maar dan zit je de hele Kerst met mensen over de vloer. Kerst is toch meer een periode voor familie.”
De taakverdeling
Henk regelt de boel beneden, doet de ontvangst en kookt voor de gasten die dit willen. Mari Carmen zorgt ervoor dat de kamers er tiptop uitzien. Daarnaast is zij nog werkzaam in de thuiszorg en werkt Henk voor een kuiperij.
Henk: “Als je een zaak hebt met z’n tweeën, dan moet je de taken goed verdelen, je moet elkaar niet voor de voeten lopen.”
Mari Carmen: “Ik heb 13 jaar in de thuiszorg gewerkt en ben daar net mee gestopt. Ik werkte 38 uur per week en dat werd, naast al het werk in de B&B, toch wel een beetje veel.”
Gastronomie
Kook je iedere dag voor je gasten?
Henk: “Als ze dat willen, dan kook ik iedere dag. Ik vind het hartstikke leuk, het is mijn hobby en daar geniet ik van.
Ik stuur de gasten een week voor aankomst altijd een mailtje. Dan vraag ik hoe laat ze verwachten aan te komen en of ze die dag hier willen eten. Als ze dit willen of ze dan ook even door willen geven als er bijzonderheden zijn. Dan kan ik daar rekening mee houden.”
Wat kook je zoal?
Henk: “Ik kook elke dag anders. Als de gasten bepaalde wensen hebben, dan houd ik daar rekening mee. Ik maak ook typisch Spaanse gerechten, zoals Salmorejo, maar dan net even anders.”
Mari Carmen: “Er zijn weleens gasten die vragen om iets speciaals, die hebben dan iets te vieren, een verjaardag of zo.”
Henk: “Zo hebben we wel eens gehad dat mensen graag kreeft wilden en vroegen of dat mogelijk was. Nou dat kan, dan ga ik naar de winkel en koop ik kreeft. Ik maak altijd weer wat anders.
Vegetarisch is een probleem in Spanje, dus mensen vinden het dan erg fijn als ik iets voor hen kook, dat niet overal in Spanje te vinden is. Dan wil ik niet aankomen met een standaard gazpacho (koude tomatensoep) dat je in de stad ook overal kunt eten. Ik wil me wel een beetje onderscheiden.”
Elke dag koken, is dat niet veel?
Henk: “Ik vind niet dat je kunt zeggen 3 dagen wel en de andere dagen niet. Gasten moet je of de mogelijkheid bieden om hier te dineren, of niet. De meeste gasten maken er wel graag gebruik van. Ik verneem het graag bij het ontbijt of mensen dit willen, dan ga ik daarna boodschappen doen.”
De waterput
Casa el Pozo heeft haar naam te danken aan de waterput. Van een tekort aan water hebben Henk en Mari Carmen geen last.
Henk: “Wij zitten nooit zonder water dankzij die waterput. Het is de grootste waterput in de buurt, dat maakt dat dit terrein veel geld waard is. Veel mensen zijn hier komen wonen en hebben een put geslagen. Die trekken ook ons water weg, maar er loopt hier een ondergrondse rivier, dus ik ben niet bang dat de put leeg komt te staan. Het water gebruiken we voor het zwembad en de tuin.
Het water uit de kraan komt gewoon via de waterleiding uit Córdoba. Als je ergens in een klein dorpje zit is het natuurlijk een ander verhaal en kun je wel degelijk een waterprobleem hebben.”
B&B’s in Córdoba
Zijn er veel Nederlandstalige B&B’s in Córdoba?
Henk: “Nee, ik denk dat wij nog steeds de enige zijn. Córdoba is ook geen kolonie van Nederlanders. De meeste Nederlanders die hier wonen zijn met een Spaanse man of vrouw getrouwd.”
Wil de gemeente extra moeite doen om meer B&B’s aan te trekken?
Henk: “Ik denk dat de gemeente eerder een halt zal toeroepen aan de appartementenverhuur. Als je in de Joodse wijk kijkt, daar vind je bijna geen echte bewoner meer. Ze zijn ook al weer een hotel aan het bouwen naast het treinstation. Als er nog meer bij komt, zal er veel weerstand komen.”
Corona
Hoe verliep het hier met Corona?
Henk: “Het was hier ook ellendig. Veel partijen die kapot gingen. Wij hadden het grote voordeel dat wij drie pijlers hadden. Mari Carmen werkte in de zorg en ik bij de kuiperij. Dat ging gewoon door. Alleen de B&B lag stil. Dus wij hebben zelf niet zoveel last gehad van Corona.”
De kuiperij
Wat is een kuiperij precies en wat doe je daar?
In de kuiperij worden houten vaten gemaakt voor wijn en sterke drank. Ik ben daar freelance export manager en hou me bezig met de wereldwijde verkoop van deze vaten.
Het is een ambachtelijk en zwaar beroep. Het is werken in een hoop herrie en stof. De eikenhouten vaten worden gebrand. Dat moet met vuur gebeuren, niet met gas. In de winter is dat misschien nog wel oké, maar in de zomer is dat echt afzien. Je moet een stofmasker op, oordoppen in en handschoenen aan en dat in 30 à 40 graden. Je gaat dood man.
We zouden echt wel meer kunnen produceren, maar we hebben onvoldoende mensen. Die willen ook niet. In Nederland bestaat deze industrie al niet meer. De kuiperij hier zal wel blijven bestaan, maar ik denk dat een houten vat straks wel 5 keer zo duur zal zijn.”
Córdoba
Córdoba begint wel steeds bekender te worden.
Wat zijn leuke evenementen om Córdoba te leren kennen?
Henk: “De Fería, maar daar kom je niet zomaar tussen. Wij beleven het heel anders dan een toerist. Het is hier echt een samenzijn, samen lopen en met z’n allen paella eten uit grote pannen. Iedereen is netjes aangekleed. Dus als je in je korte broek en met een rugtasje naar de Fería gaat, blijf je de toerist. Pas je dus een beetje aan.”
Familie
Henk en Mari Carmen hebben twee zoons. De oudste zoon, Francisco heeft een tourbedrijf in Córdoba. De jongste zoon, Daniël, woont in Madrid en is werkzaam in de IT.”
Henk: “Daniël voelt zich als een vis in het water in Madrid. Die bezoeken we regelmatig en hij komt ook hierheen. Francisco zien we veel vaker. Hij is verslingerd aan Córdoba en heeft het toerbedrijf ‘Ontdek Córdoba’ opgezet, met fietstochten en wandelingen door Córdoba. Ook kun je bij hem terecht voor een wijnproeverij en heeft hij een winkeltje met producten uit de streek.”
De toekomst
Hoe zien jullie de toekomst?
Mari Carmen: “Wij blijven waar we zitten. Hoe lang we de B&B nog doorzetten zien we wel. Zolang we het leuk vinden.”
Henk: “Ik heb daarnaast nog mijn werk voor de kuiperij, dat vind ik nog steeds leuk om te doen. We blijven in ieder geval hier, want dit is ons thuis.”
De Tips
We vragen Henk en Mari Carmen of zij nog tips hebben voor Nederlandstaligen die ook willen emigreren naar Andalusië. Die hebben ze wel.
1. Niet doen, haha.
2. Sta goed stil bij familie en vrienden die je achterlaat in Nederland. Kun je er tegen om op afstand te zijn van hen? Als je hier zit en de mensen met wie je een hele sterke band hebt wonen en leven in Nederland, dan is de kans op heimwee best groot.
3. Als je gaat, ga dan volle bak. Het is echt niet zo van dat gaan we even doen. Je moet alles goed op een rijtje zetten en weten waar je aan begint.
Henk & Mari Carmen Meijer
Casa el Pozo
Adres: Calle Tavira 8
14005 Córdoba
Telefoon: +34 676 383 487
Mail: mail@casaelpozocordobes.com
Website: casaelpozocordobes.com
