Het witte dorp El Acebuchal
De ligging
Tussen de fraaie witte dorpen Frigiliana en Cómpeta vind je ‘het verloren dorp’ El Acebuchal. Midden in de Axarquía, in de provincie Málaga. De ligging, temidden van de uitlopers van de bergen van het Natuurpark ‘Sierras de Tejeda, Almijara y Alhama’, is prachtig. Echt een geweldig gebied voor mountainbikers, wandelaars en hikers. Het dorp zelf straalt rust uit. Het is er stil, een fijne plek om je accu op te laden.
Je kunt in El Acebuchal komen vanuit Frigiliana of Cómpeta. Vanuit Frigiliana is er een goede weg. Je bent er in zo’n 20 minuten met de auto. De route vanuit Cómpeta is uitdagender. Je rijdt door beekjes en langs diepe ravijnen, dus mocht je hoogtevrees hebben, dan is deze route wellicht niet zo geschikt voor je. Een goede auto, bij voorkeur 4×4 is aan te raden.
De geschiedenis
El Acebuchal, gesticht in de 17e eeuw, is een arm dorp. Er is geen elektriciteit. Wegen en sanitaire voorzieningen ontbreken eveneens.. De inwoners leven van de opbrengsten van de productie van houtskool en kalksteen. Sommige inwoners houden wat vee. Kooplieden, onderweg van de kust en nabijgelegen steden naar Granada, vinden hier, met hun volbepakte muilezels een plek om even uit te rusten. Om daarna met hun koopwaar, veelal bestaande uit groente, fruit en vis, hun weg te vervolgen.
In 1949 dwingt Franco de 200 dorpsbewoners om El Acebuchal te verlaten. Bang als hij is dat Maquis-guerillastrijders, die strijden tegen zijn facistische regime, hier onderdak en voedsel vinden. El Acebutal wordt een uitvalsbasis voor de Guardia Civil om te jagen op deze strijders, die zich in de bergen schuil houden.
Als de Spaanse burgeroorlog ten einde komt, komen de inwoners niet terug en raakt het dorp verder in verval.
De wederopbouw
Eind jaren negentig keert een zoon van een voormalige inwoner, Antonio García(beter bekend als ‘El Zumbo’ ) met zijn vrouw Virtudes Sánchez, terug en neemt het initiatief tot renovatie van het dorp. Het eerste huis is klaar in 1998. Geïnspireerd door Antonio volgen meer mensen zijn voorbeeld en zeven jaar later zijn de meeste huizen hersteld. Pas in 2003 krijgt het dorp voorzieningen als elektriciteit en stromend water. In 2005 worden de wegen hersteld en op 25 juni dat jaar vindt de heropening van El Acebuchal plaats.
In 2007 wordt Capilla de San Antonio gebouwd met hulp van particulieren en bedrijven, zoals op een tegelplateau in de muur van de kapel te zien is. De patroonheiligen zijn San Juan en Virgen de la Inmaculada Concepción.
Vandaag de dag vind je in het dorp prachtige huizen, Deze kunnen gehuurd worden door vakantiegangers of mensen die hier, in deze rustige omgeving een tijdje willen wonen en werken. Voor online werken ben je overigens wel aangewezen op ‘Bar Restaurante El Acebuchal’, de enige plek met wifi.
De herberg
In de voormalige herberg vind je nu de B&B ‘The Lost Village’, gerund door de Belgische Luc. Een fijne plek, waar je ook ‘s avonds kunt eten (als je dat tenminste even afstemt met Luc). Wel fijn als je weet dat het enige restaurant in het dorp ‘bar restaurante El Acebuchal’ om 18:00 uur haar deuren sluit. De B&B heeft zelfs een klein zwembad op het dakterras.
Bar Restaurante el Acebuchal
Bar restaurant El Acebuchal opende haar deuren in 2005 en is eigendom van de familie van Antonio García en zijn vrouw Virtudes Sánchez. Het restaurant is in de wijde omtrek bekend vanwege haar streekproducten. Het door hen in een houtoven gebakken brood wordt alom geprezen en smaakt verrukkelijk.
Fantastische uitvalsbasis
De prachtige natuur rondom El Acebuchal vormt wel de grootste toeristische trekker. Hou je van hiken of fiets je liever op een mountainbike? Voor beide kun je hier prima terecht. Er zijn tal van routes, van licht tot zwaar. Voor de stilte kun je prima in het dorp terecht, lekker zittend op je terras. Kortom een fijne plek om een tijdje te verblijven.
Wat een heerlijke plek is El Acebuchal toch. We zijn er een paar daagjes geweest en hebben genoten. Van het dorp, het heerlijke eten en het verblijf in de B&B. Vooral de stilte die je er vindt, is heerlijk.
