Corona privé
Wat betekenden de Corona regels voor jou privé?
“Wij mochten vanuit dit dorp niet naar Ronda om daar boodschappen te doen. Dat moest in het dorp zelf. Je mocht niet met je auto naar buiten als je geen dringende reden had. Een dringende reden was het ziekenhuis, bank of notaris of zoiets. Boodschappen doen viel daar niet onder.
Er werd ook gecontroleerd. Ik vond het elke dag wel lekker om te bedenken van wat ga ik eten, ik had toch de hele dag niks te doen. Dus ging ik elke dag even naar de supermarkt. Een politieman keek in mijn karretje en zei ‘Frank, het is niet de bedoeling dat je elke dag boodschappen doet, je moet echt voor de hele week kopen.’
Natuurlijk waren mensen hier ook bezorgd en was er gedoe voor iedereen. We hebben hier wel veel ruimte en mochten we tot 1 kilometer buiten het dorp lopen. Dan dacht ik altijd maar aan de mensen in Madrid. Die zaten met soms wel 4 families in een appartement.
Ik heb altijd mijn best gedaan om met Spanjaarden in contact te komen. Ik woonde in de bocht van een straat en in die straat was een huizenblok met een grote gemeenschappelijke patio. Om 20:00 uur ging iedereen naar buiten om te applaudisseren voor alle hulptroepen, de mensen die werkten voor de politie en de brandweer.
Als de politie wist dat een kind jarig was kwam deze met de auto en zongen de agenten “Lang zal hij leven” Het was echt geweldig in zo’n dorp. Mensen kwamen ook met van alles uit de groentetuin. Het was maart/april toen we ingesloten werden maar met alles uit die groentetuinen ging ik koken. Dat vond ik leuk. Wat rauw binnenkwam, ging er gekookt weer uit.
Ook dronken we altijd een glaasje wijn, iedereen voor z’n eigen deur, lekker kletsend. Omdat ik in de hoek van een straat woon, is dat makkelijk, dan heb je veel buren. Dat was heerlijk.“