Na een paar pogingen schieten we het metalen plaatje van de paal af, YES! We krijgen training in kruisboog op wip van Geertjan, wat een leuke activiteit! We zijn te gast bij Hacienda La Buena Vida, een heerlijke B&B midden in de campo van Granada. We spreken uitgebreid met de eigenaren Inge & Geertjan over hun emigratie en over hoe zij hun plek in Andalusië helemaal hebben gevonden.
In gesprek met Geertjan & Inge
Snel naar…
Nederland
Inge en Geertjan zijn beiden geboren en getogen in Noord-Brabant. Inge in Eersel en Geertjan in Oirschot.
Geertjan: “Het schoonste dorp van Nederland, haha.”
Inge woont in België als zij met Geertjan een relatie krijgt. Beiden zijn werkzaam bij Severinus, een bedrijf dat mensen met een verstandelijke beperking de zorg en ondersteuning biedt die deze nodig hebben.
Inge: “Geertjan is mijn baas geweest, haha. We werkten samen op een grote boerderij. In die tijd vond ik hem niet eens zo tof. Pas toen we samen een nieuwe, kleinere boerderij op gingen zetten, merkte ik hoe leuk hij eigenlijk is. We kregen een relatie. Na 2 jaar mochten we niet meer samen werken en kreeg ik andere projecten. Zo heb ik een aantal winkels opgestart en in Veldhoven bij Schipperstop gewerkt met een nieuwe groep. Daarna zijn we naar Spanje vertrokken. Al met al heb ik er zo’n 30 jaar gewerkt.”
Je moest weg van die plek omdat jullie een relatie hadden?
Inge: “Ja. We hadden in eerste instantie een baas die het prima vond. Het draaide ook allemaal goed. Toen kregen we een nieuwe baas en die wilde geen relaties op de werkvloer. Het fijne was wel dat ik met al die nieuwe projecten weer veel heb geleerd.”
Geertjan: “Wij waren het enige dagbestedingsproject dat voldeed aan de missie/visie van het bedrijf, want die wilde integreren met de woonwijk. Dat deden wij en op een leuke manier.
Ik heb 33 jaar bij het bedrijf gewerkt, altijd op een boerderijproject. Ik was al leidinggevende op een boerderij en kreeg er ineens een andere bij. Dat was best veel. Op een bepaald moment deelde ik de visie van het bedrijf met betrekking tot onze cliënten niet meer. Dus gaf ik mijn leidinggevende positie terug en stelde voor dat ik het project van de net opgestarte klusgroep verder zou uitwerken. Dan hadden ze geen last meer van mij en ik niet van hen. We hadden de verhuizing naar het buitenland al in ons achterhoofd. Niet veel later ben ik helemaal gestopt.”
Samenwonen
Zowel Geertjan als Inge zijn gescheiden als de vonk tussen hen overslaat. Geertjan heeft twee kinderen uit een eerder huwelijk, dochter Kim en zoon Tom. Die wonen bij hun moeder.
Waar zijn jullie gaan samenwonen?
Inge: “In België. Geertjan is bij mij komen wonen in Lommel. Daar huurde ik een huis. We zijn vervolgens samen op zoek gegaan naar een koophuis in Lommel. Daar hebben we 18 jaar gewoond voordat we naar Spanje zijn geëmigreerd.”
Geertjan: “Na het overlijden van mijn ex-vrouw, zijn de kinderen bij ons komen wonen. Zij hadden Inge al in hun hart gesloten, dus dat verliep goed.”
Emigratie
Inge heeft al heel lang de wens om naar het buitenland te vertrekken.
Inge: “Als ik Geertjan niet ontmoet had, dan was ik waarschijnlijk de hele wereld over gezworven en had ik iets in een dierenproject of zo gedaan.”
Geertjan: “Ik wilde ook graag naar het buitenland, maar vond dat de kinderen een dusdanige leeftijd moesten hebben zodat zij zelf een bewuste keuze konden maken. Achteraf gezien hadden we het veel eerder kunnen doen, want beiden zagen het helemaal zitten. Ze hebben het hier bijzonder naar hun zin.”
Hoe hebben jullie het aangepakt?
Inge: “Wij hebben eerst meerdere landen bezocht om te kijken waar we wilden wonen. Uiteindelijk zijn we gevallen voor het Andalusische binnenland. We hebben veel huizen in Álora gezien.
Toen werd ik verliefd op het dorpje Archidona, vlakbij Antequera. Dat is zo geweldig mooi en het heeft zoveel charme met een mooi rond plein. Toevallig stond er een huis te koop. Wij zijn daar gaan kijken. Het huis was helemaal geweldig en er zat een groot stuk grond bij.”
Geertjan: “Een handrem? Tja, dat had geen zin”.
Inge: “Er was een unit waar wij konden wonen. Apart van het huis, dat vond ik wel prettig. Geertjan is het sociale feestbeest, maar ik vind ik af en toe wat privacy wel fijn. Dus dit was perfect.”
De aankoop
Geertjan en Inge brengen een bod uit. Op advies van anderen schakelen ze een advocaat in. Die onderzoekt of alles wel klopt. Al gauw wordt duidelijk dat de eigenaar, een Argentijn, nogal wat schulden heeft. De advocaat stelt voor de aanbetaling via het advocatenbureau te laten lopen en niet rechtstreeks aan de eigenaar over te maken. Hij wil niet riskeren dat de eigenaar er met de aanbetaling vandoor gaat.
Geertjan: “Dus deden we het zo. Op 14 maart 2020 waren we de vrachtwagen aan het laden in Lommel, toen vrienden uit Fuengirola belden met de mededeling dat in Spanje de grenzen ging sluiten. Wij hadden het plan om op ons gemak die kant op te rijden. We zouden dan 19 maart aankomen en 20 maart was de sleuteloverdracht bij de notaris. Na die mededeling zijn we onder de douche gesprongen en direct vertrokken. Kim ging meteen mee, Tom moest zijn opleiding nog afronden en zou later komen. Wij kwamen ’s ochtends aan in Fuengirola en diezelfde middag gingen de grenzen dicht.”
Alles geregeld en toch geen huis
Geertjan en Inge hebben alles geregeld. De website en zelfs de visitekaartjes zijn klaar en de eerste gasten hebben zelfs al geboekt. Covid gooit echter roet in het eten. De overdracht gaat niet door, het notariskantoor is tot nader order gesloten.
Inge: “Zeven weken complete lockdown. Alleen de supermarkten, de apotheek en de tankstations waren open. Al het andere was dicht. We hebben geprobeerd om het huis te huren, maar de eigenaar vroeg zulke extreme bedragen, dat was niet normaal. Onze advocaat adviseerde ons om maar helemaal van de koop af te zien. Daar moesten we wel even over nadenken. Wat dan? We hadden geen werk en geen huis meer. Alles was opgezegd en verkocht. We hakten de knoop door en besloten opnieuw te gaan zoeken. Wij besloten tevens om in een goedkopere prijsklasse te gaan zoeken. Want stel je voor dat er nog zoiets voorvalt als Covid. Voor het huis in Archidona hadden wij een flinke hypotheek nodig. Als dat was doorgegaan, dan hadden we het waarschijnlijk niet gered.”
Een nieuwe zoektocht
Inge en Geertjan zijn terug bij af. Spanje bevindt zich in de lockdown. De vrienden in Fuengirola hebben een B&B naast hun huis en daar kunnen ze tijdelijk wonen. Na de lockdown verhuizen ze naar een huisje in een avocadoboomgaard in Coín.
Inge: “Dat was nog gezellig ook, daar in Fuengirola. Want we konden samen koken, eten en kaartspelletjes doen. We hadden natuurlijk volop tijd om te zoeken op internet in die lockdown periode. Ons zoekgebied was best groot. Eigenlijk heel Andalusië, behalve de kust. Ik vond 100 huizen. Dat aantal hebben we teruggebracht tot 30 en die hebben we allemaal bezocht.
Het perfecte huis?!
Ik denk dat dit huis nummer 26 was. We kwamen hier aanrijden en ik dacht: ah, weer niks. We hadden al zoveel tegenvallers gezien en toen liep Geertjan de oprit op, zag het uitzicht en was verkocht.”
Geertjan: ”Ik dacht: ja dit is het, klaar.”
Inge: “Ik had dat niet. Van tevoren waren we nog even door het dorpje gereden. Nou daar had ik helemaal niks mee, het zag er op sommige stukken zo verwaarloosd uit. Dus dacht ik: het wordt ‘m niet. Op alle huizen die we daarna bekeken, had Geertjan steeds wel iets aan te merken. We zijn hier nog 3 keer geweest om te kijken. Naarmate ik hier vaker kwam begon ik het steeds meer te zien zoals Geertjan en werd ik ook enthousiast. Ik dacht wel: dan neem ik dat dorp er maar bij. Later ben ik stapelverliefd geworden op dit dorp. De mensen hier zijn zo ontzettend leuk.”
Nu Geertjan en Inge beiden overtuigd zijn van dit huis, besluiten ze een bod uit te brengen. Het bod wordt door de Engelse eigenaresse geaccepteerd.
De advocaat
Inge en Geertjan nemen een advocaat in de arm, die de zaken voor hen regelt. Het nazorgtraject verloopt echter niet naar wens.
Geertjan: “Het fijne van het advocatenkantoor was dat er een Nederlandssprekende dame was die de advocaat en ons ondersteunde. Dat was echt ideaal. In de Coronatijd is ze helaas vertrokken. Toen we dit huis kochten werkte ze er al niet meer. Door de goede ervaringen tot dan toe zijn we wel bij deze advocaat gebleven.”
Inge: “Tot en met de overdracht heeft de advocaat ons perfect geholpen. Daarna ging het anders.”
Geertjan: “Toen had ze de centen al binnen. Deze advocaat was ons aanbevolen door iemand, maar die is later tijdens de nazorg tegen hetzelfde aangelopen.”
De vergunning
Inge: “We hadden de vergunning nog niet en onze advocaat vertelde ons dat we wel konden starten met de verhuur. De gasten hoefden we nog niet te registreren bij de Guardia Civil.
Dat bleek niet te kloppen. Op een gegeven moment werden we gebeld dat we naar de Guardia Civil moesten komen. Er hing ons een boete boven het hoofd van € 12.000,00 omdat we de gasten niet registreerden. Huh? Dat was schrikken. We lieten de mails zien die onze advocaat aan ons gestuurd had en dat wij daarop vertrouwden. Gelukkig begreep de Guardia Civil dat het niet onze schuld was.
Daarna is de advocaat achter de vergunning aan gegaan en zijn wij meteen begonnen met registreren. Op een gegeven moment, het bleef maar duren, hebben we contact opgenomen met de Junta Andalucía om te vragen wat de status was. Die meldde doodleuk dat de vergunning al 1,5 maand bij onze advocaat lag. Die had nog niets naar ons toegestuurd. Een dag na ons telefoontje hadden we de vergunning in huis.”
Inge: “Nadat de vergunning rond was hebben we geen problemen meer gehad.”
Het huis
Het huis is in goede staat. De tuin heeft wel aandacht nodig.
Inge: “Wij hebben heel bewust voor een huis gekozen dat klaar en goed was. Het onkruid stond wel tot aan je knieën en we haalden twee kruiwagens met hondenpoep uit de tuin.”
Geertjan: “Twee? Ik heb wel 7 kruiwagens hondenpoep van het terrein afgevoerd.”
Inge: ”De Engelse eigenaresse woonde hier alleen met haar grote honden. Ze was al in de 60 en het was gewoon te zwaar voor haar. Ze verhuurde alleen het grote appartement. Ik denk wel dat ze ooit de intentie had om er meer mee te doen. Het was eerst een oude boerderij en zij heeft het allemaal veranderd.”
Geertjan: “Ze wilde liever geen vreemde mensen over de vloer en vond het wel oké zo. Zij verdiende haar geld met sleutelbeheer voor Engelsen en had het ook niet echt nodig.”
Inge: “We hebben er natuurlijk wel onze eigen twist aan gegeven. Alles geschilderd en opnieuw ingericht.”
Geertjan: “Bedden moeten gewoon goed zijn, die hebben we splinternieuw gekocht. Ook de wifi moet goed zijn. Hier in huis was het wel goed, maar als je 80 meter verwijderd bent, had je niets.”
Verrassingen
Waren er nog verrassingen, dingen die jullie moesten vervangen?
Inge: “We hadden eerst overal gasgeisers. Daar hadden we veel problemen mee. In het huis zijn deze al vervangen door elektrische boilers. De appartementen hebben nog wel gas.
Elk jaar pakken we wel iets aan. We hebben nu zonnepanelen en een ontkalkingsapparaat. Je kunt het water uit de kraan gewoon drinken. Toiletpapier kan je hier ook in het toilet gooien.”
Geertjan: ”In de steden kan dat vaak niet, daar hebben ze van die smalle leidingen en kan het niet weg. Hier is dat geen enkel probleem. We hebben een septic tank. Als je daar een dode kip in gooit dan zorgen die bacteriën ervoor dat alles afgebroken wordt. Zolang je ervoor zorgt dat je de juiste bacteriën in die septic tank hebt, hoef je deze nooit leeg te laten halen. Yoghurt werkt ook goed.”
Slaan jullie de energie die de zonnepanelen opleveren op in een accu of leveren jullie die terug?
Inge: “Nee dat is nog te duur vinden wij. Terug leveren gaat nog wel even duren. Wij zitten in de campo. In de stad gaat dat allemaal wat makkelijker dan op het platteland. Dus dat duurt nog wel even.”
Hoe krijgen jullie je water?
Inge: “Van de gemeente. Er is hier wel een put, maar daar heeft al die tijd geen water in gezeten. Nu wel. Wij halen nooit het water uit het zwembad. Er zijn mensen die in de winter het zwembad leegtrekken en het in de zomer weer vullen, maar dat mag eigenlijk niet.”
Hebben jullie hier last van de clima gehad?
Inge: “Ja, 2 jaar geleden. We hadden net het huis geschilderd en toen kwam al die bruine derrie eroverheen.”
Geertjan: “Als er alleen stof valt dan valt het nog mee maar met regen wordt het gewoon vettige modder. Dat krijg je er niet zomaar af of uit een zwembad. En ik onderhoud er, naast ons eigen zwembad, nog 5.”
Inge: “Via Facebook heb ik iemand gevonden die mij uit kon leggen hoe we het moesten doen. Daarna was het zo opgelost. Die Facebookgroepen zijn echt fijn. Voor het huis is die clima wel irritant hoor. Je krijgt het er niet af, je moet er overheen schilderen.”
De start
Het is 1 augustus 2020 als Hacienda la Buena Vida haar deuren opent voor toeristen. Aanvankelijk komen er alleen Spanjaarden omdat de lockdown nog van kracht is.
Inge: “Hier in Andalusië mochten mensen alleen in hun eigen provincie op vakantie. Maar stiekem kwamen er ook wel mensen uit Jaén en Córdoba.”
De vuurdoop
De allereerste gast arriveert. De boeking, nog via de oude eigenaresse, veroorzaakt de eerste uitdaging.
Inge: “Wij hadden al onze kamers en appartementen opengezet op booking.com. De eigenaresse verhuurde alleen het grote appartement, maar dat wisten we toen nog niet. De gast die kwam verwachtte, conform afspraak met de oude eigenaresse, dat hij de enige gast zou zijn. Die was niet blij toen hij erachter kwam dat er meer gasten konden komen.”
Geertjan: “Wij belden de oude eigenaresse en die bevestigde dat hij het exclusieve gebruik van het zwembad en alle andere faciliteiten had. Ik ben naar hem toegegaan en heb gezegd dat wij niet op de hoogte waren van die afspraak. Vervolgens hebben we de alles dichtgezet voor boekingen.”
Stroomstoring
Inge: “Daarna kwamen we erachter dat de hond van de oude eigenaresse de wifi-kabel had doorgebeten. Ook viel de stroom uit. Drie dagen zaten we zonder. Dus geen airco en geen gekoelde drankjes e.d. voor de gast. Wij belden onze advocaat en die regelde dat Alberto, inmiddels een vriend van ons, hierheen kwam om te kijken. Die concludeerde dat het probleem niet op ons terrein zat.”
Geertjan: “Het gekke was dat de buren wel stroom hadden. Er staan hier van die transformatorkastjes. Ik dacht dat de buren misschien op een andere kast waren aangesloten. Dat was ook zo. Toen bleek dat een slang in ons transformatorkastje kortsluiting had veroorzaakt.”
Inge: “Die eerste gast kreeg inmiddels wel medelijden met ons, want echt alles ging verkeerd. Het was dus wel een pittige vuurdoop. Zo erg hebben we het gelukkig niet meer meegemaakt.”
Onderschatting
Zijn er dingen tegengevallen bij het runnen van de B&B?
Inge: “Wij hebben heel veel onderschat. We kwamen hierheen om het makkelijker te hebben, maar het is veel meer werk dan je denkt. Ik sta hier veel te poetsen en de was te doen. Ik strijk nu zelfs het beddengoed, dat deed ik in België nooit.
In het begin had ik het idee om elke avond te koken voor de gasten. Daar ben ik heel snel van teruggekomen. Want je staat in de ochtend ontbijt te maken, in de middag heb je de lunch, want dat wordt ook verwacht en dan in de avond alweer een maaltijd. Plus tussendoor schoonmaken, boekingen, administratie etc. Wij zijn ook geen horeca mensen.”
Geertjan: “Wij zijn wel horeca mensen hoor, maar dan aan de andere kant van de bar, haha.”
Inge: “De noodzaak voor een diner is er eigenlijk niet. Er zitten zulke goede restaurants in het dorp en die gunnen wij ook hun klanten. We organiseren wel eens een barbecue of paella avond voor onze gasten. In de honesty bar staat een vriezer met eten. Daar kunnen gasten gebruik van maken en het eten opwarmen in de aanwezige oven.
Sleutelbeheer
Naast dit alles doen Geertjan en Inge ook nog het sleutelbeheer voor een ander huis van Engelsen.
Inge: “Daar hebben we twee poetsdames voor want dat ga ik er niet bij doen, dit is al genoeg.”
Wil je niet iemand voor hier hebben?
Inge: “Het is toch voor de financiën beter als ik het zelf doe. Als ik erg druk ben op een dag met veel wisselingen, dan is het wel pittig.”
Geertjan: “Dan doen we het met z’n tweeën.”
Het ontbijt
Met betrekking tot het ontbijt hebben Geertjan en Inge een duidelijk visie.
Inge: “Tijdens onze rondreizen besloten we dat we geen lopend buffet wilden. Dat vinden we onpersoonlijk. Wij vinden het veel leuker om aan tafel te serveren.”
Zet je het gewoon neer of à la carte om verspilling tegen te gaan?
Geertjan: “Er wordt niks verspild, want onze hond Mutske eet alle restjes op haha.”
De gasten
Richten jullie je alleen op volwassenen?
Inge: Vanaf 12 jaar, eigenlijk 14 bij booking.com. We hebben hier wel eens een gezin gehad met kleinere kinderen, maar het zwembad is daar eigenlijk niet geschikt voor. Dat zeggen we ook heel duidelijk vooraf.”
Waar krijgen jullie nu de meeste gasten vandaan?
Inge: “Vooral uit Nederland en Spanje. Verder hebben we al gasten uit Israël, Malta en Oekraïne gehad. En Duitsers, die komen ook steeds meer.”
Merken jullie nog verschillen tussen de gasten uit de diverse landen?
Inge: “Het is wel grappig hoor met Spaanse gasten. Die kennen alleen een Casa Rural en komen hier dan met koeltassen vol, niet wetende dat wij een ontbijt serveren. Als ze dan het ontbijt willen, zeggen ze: Doe maar om een uurtje of half 12.”
Geertjan: “De Spanjaarden blijven vaak gewoon hier. Die hebben dan een appartement, het zwembad, de barbecue en dan vinden ze het al goed.”
Terugkerende gasten
Inge: “We krijgen elk jaar Spanjaarden met een hondje en een dame alleen, ontzettend leuk. Verder hebben we uit de omgeving heel veel mensen die hier komen met een hond. Die wonen in een appartementje en willen zo graag even van een tuin en de rust genieten. Die komen elke keer terug. Ook Nederlanders komen regelmatig terug.”
Samenwerking
Jullie werken samen met Booking.com?
Inge: “Ja inderdaad. Het is fijn dat mensen ons zo ook kunnen vinden. Gasten die rechtstreeks boeken krijgen wel 10% korting. Het scheelt ons immers provisie, die we anders aan Booking.com kwijt zijn”.
Het seizoen
Zijn jullie het hele jaar open?
Inge: “Ja, het hele jaar.”
Geertjan: “Behalve als we op vakantie zijn.”
Wanneer gaan jullie zelf op vakantie?
Inge: “Meestal in februari, dat is een rustige maand”.
Is het hier in de winter aantrekkelijk voor toeristen?
Geertjan: “Dat hangt af van het weer. Als je in een periode van regen zit, is het niet leuk.”
Inge: “Maart is wel de regenmaand. Rond de kerst/oudjaar is het vaak mooi weer. Overdag 26 graden. In de avond koelt het sterk af en ’s nachts kan het zelfs vriezen. We zijn nu bezig met een jacuzzi voor in de winter.”
Hoe warm wordt het hier in de zomer?
Inge: “In augustus kan het overdag rond de 45 graden zijn. ‘s Nachts koelt het wel af naar zo’n 20 graden.”
Geertjan: “Het is hier beter met 45 graden dan met 28 graden aan de kust. Heet, maar niet benauwd en in de avond is het echt heerlijk. In de steden blijft de warmte hangen, hier niet.”
Inge: “De vorige eigenaresse zei al dat je hier geen airco’s nodig hebt want het koelt hier af, ook in de zomer. Nou vind ik zelf wel dat in augustus airco toch wel prettig is, maar we hebben die vooral aangeschaft voor de verwarming in de winter. In de winter wordt er meer gebruik van gemaakt dan in de zomer.”
Geertjan: ”Veel toeristen kijken nergens naar. Die doen de airco meteen aan en de deuren open. Op vakantie kan alles zeg maar.”
Inge: “De hele dag weg zijn, maar wel de airco aan laten? Ik denk dat als je de airco aanzet als je binnenkomt, je kamer binnen een half uur koel is.”
Blijft het in de zomer lekker doorstromen qua toeristen of wordt dat wel minder?
Inge: “Augustus loopt vaak heel goed, maar juli is voor ons een zwakke maand. De laatste week van juli zitten we wel vol maar de rest van de maand is het erg rustig. Waarom weten we niet. Onze top maanden zijn april, mei, juni en september, oktober, november. In de winter zijn de weekenden wel druk, met name met de Spanjaarden.”
Is dat niet zwaar, het hele jaar open zijn?
Geertjan: “Soms. Eigenlijk alleen als je gasten hebt met wie het niet zo klikt. Dan zet ik maar even een masker op. Inge zegt dan wel: ‘Die zijn voor jou.”
Inge: Ik kan dat niet zo goed, een masker opzetten. Maar gelukkig komt dat niet zo heel vaak voor. De meeste gasten zijn blij als ze op vakantie zijn.”
Verblijfsduur
Hoelang blijven gasten gemiddeld?
Geertjan: “Dat is heel verschillend. Het eerste jaar verhuurden we ook voor 1 nacht. We kregen heel veel gasten die van de kust kwamen om in het dorp bij Casa Piolas of La Huella, twee toprestaurants, te gaan eten en vervolgens hier een nachtje logeerden. Maar dat leverde ons zoveel werk op, dat doen we niet meer. Nu is het minimum aantal nachten 2 in het laagseizoen en 3 in het hoogseizoen.”
De ligging van de hacienda
De hacienda heeft een gunstige ligging en is een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan de grote steden in Andalusië. Maar er is meer.
Geertjan: “Wij liggen behoorlijk centraal ten opzichte van Córdoba, Málaga, Granada en Jaén. Alles is redelijk dichtbij. Dat is ideaal want de meeste mensen komen hier voor paar dagen. Die zijn aan het rondreizen en gaan dan de grote steden bezoeken.
Als ze hier zijn geven wij veel tips over wat hier allemaal in de buurt is. Dan gaan ze 1 of 2 dingen, die wij hebben aangeraden, bezichtigen en komen ze tot de conclusie dat dat echt leuk is! Het jaar daarna komen ze terug en gaan ze hier de buurt verder verkennen. Er is zo veel meer te zien dan alleen de grote steden. Dat is wel het voordeel van Corona geweest. Wij hadden toen volop tijd om zelf heel veel te zien. Mensen kunnen hier relaxen, maar ook actief zijn. Er valt volop te wandelen in de prachtige omgeving.”
Wat vinden jullie zelf het leukst?
Geertjan: “Het leukste vind ik Inge, haha. Als ik nou geen punten heb gescoord, scoor ik ze nooit meer. Het is heel divers dus lastig te zeggen. Het is allemaal anders en alles heeft een eigen charme.”
Inge: “Dan sta je bijvoorbeeld in Priego de Córdoba tegenover het kasteel. Dat heeft een zijkapel zo mooi. In Montefrío is het uitkijkpunt geweldig, maar ik vind het dorp iets minder omdat de helft van de tijd alles dicht is. Dat dorp heeft echt behoefte aan extra restaurants, want er is veel toerisme. Iznájar is eveneens prachtig.”
Geertjan: “Het dorp Algarinejo leeft van de olijven, het Spaanse goud, maar Casa Piolas en La Huella zijn mooie extra’s voor het dorp. Dat we bij één van die restaurants lekker een hapje gaan eten is vaak wel onze vrijetijdsbesteding.”
Hobby’s
Hebben jullie nog tijd voor hobby’s?
Geertjan: “Ik ben nog steeds lid van het Gilde van Oirschot. Daar speelden we altijd kruisboog op wip. Dan schiet je met een kruisboog een klein metalen plaatje van een hoge stok. Ik heb vele wedstrijden gewonnen en vind het superleuk om te doen. Nu heb ik hier in de tuin zo’n paal neergezet en als de gasten het leuk vinden wil ik ze het wel leren.”
Inburgering
Zijn jullie al een beetje ingeburgerd?
Inge: “Jazeker. In het begin was de burgemeester best een beetje sceptisch, maar toen hij merkte dat wij veel klandizie naar het dorp brengen, is hij ons anders gaan zien en benaderen. Nu hebben we een heel goed contact.
Het allerleukste vind ik het contact met de mensen hier en dan zien hoe trots ze kunnen zijn op hun dorp Algarinejo. Op 15 mei is hier de dag van San Isidro, de beschermheilige van het dorp. Dan hebben ze een optocht met tractoren en huifkarren die helemaal versierd zijn. De vrouwen lopen in flamenco jurken en er wordt gedanst. Het is een vereniging en wij zijn de eerste buitenlanders die zijn uitgenodigd om daarbij te zijn. Die mensen zijn zo trots op alles.
Toen ze zagen dat ik foto’s maakte poseerden ze graag voor me en vroegen mij of ze de foto’s op een USB-stick mochten hebben. Wat ook wel leuk is dat ze vaak denken dat buitenlanders alles laten doen. Toen ik vertelde dat we alles zelf doen tot aan schilderen toe, keken ze daar wel van op.
Elk jaar heb je hier zo’n bijzondere dag. Als ze op die een bosje rozemarijn neerleggen bij je deur met je namen erop wil dat zeggen dat ze je mogen. Zo leuk als je dan die bosjes bij de poort vindt.”
Nieuwe namen
De contacten in het dorp zijn dus goed. De dorpsbewoners vinden alleen de namen van Inge en Geertjan te moeilijk. Maar daar vinden ze een oplossing voor. Ze dopen Inge en Geertjan om naar Carmen en Christian.
Inge: “Ze kennen ons alleen nog maar met die namen, haha.”
Geertjan: “We hadden een keer gasten die wilden gaan eten bij Casa Piolas. Ik maakte voor hen de reservering, 6 personen voor een 12 gangen-menu. Komen ze daar en vertellen ze dat Geertjan een reservering voor hen heeft gemaakt. Nou die kenden ze niet. Er stond wel een ronde tafel gedekt voor 6 personen met gereserveerd erop. Pas toen de eigenaar in de loop van de avond vroeg waar ze logeerden zeiden ze: ‘Bij Hacienda la Buena Vida’. Toen viel het kwartje. Ah, con Christian y Carmen’
De Spaanse taal
Spraken jullie al Spaans voordat jullie hierheen kwamen?
Inge: “We hebben 2 jaar les gehad bij Fuentes, maar onze klas was zo ontzettend leuk dat we vaak vergaten dat we les hadden. Daarna hebben we nog 3 maanden privéles thuis gehad. Daar hebben we meer van geleerd. Toen kwamen we hier in dit dorp en bleek het geen Spaans te zijn maar Andalus, haha. Ze kappen hier alles af. Ik moet zeggen wij redden ons redelijk. Nog niet helemaal aan de telefoon of in een groep. Dan is het voor ons niet bij te houden, maar 1 op 1 lukt het prima. We groeien erin.”
Volgen jullie nog lessen?
Geertjan: “Alleen nog dagelijks met Duolingo, ik zit nu op ruim 900 dagen.”
Inge: “Hij spreekt beter Spaans dan ik, maar ik versta weer meer.”
De administratie
Inge en Geertjan maken gebruik van een gestor die hun boekhouding verzorgt.
Inge: ”Het is echt een fijne man die goed Engels spreekt. Het kost wel wat, maar we krijgen er veel voor terug. Geertjan is autonomo. Als autonomo betaal je voor je ziektekosten en pensioen. Ik ben meeverzekerd. Het pensioen ontvangen we alleen als we dit minimaal 15 jaar uitbaten”.
Geertjan: “Als we dit dus 15 jaar uitbaten, hebben we een mooie aanvulling op ons pensioen. We zijn al drie jaar onderweg, dus nog 12 te gaan, haha.”
Familie
Geertjan en Inge emigreren naar Andalusië samen met dochter Kim en zoon Tom.
Hoe oud waren ze toen jullie emigreerden?
Geertjan: “Kim 22 en Tom 19.”
Wonen zij hier bij jullie?
Inge: “Nee, zij zijn in eerste instantie blijven wonen in het huisje in de avocadoboomgaard, waar wij eveneens tijdelijk gewoond hebben. Zij zijn daar werk gaan zoeken. Nu woont Kim samen met haar vriend, een Nederlander, in Torremolinos. Tom woont in Benalmádena.
Beiden zijn eerst gaan werken in de telemarketing, want er was verder niets in de lockdown. Nu werkt Kim in Restaurant Ibiza, een Nederlands restaurant in Torremolinos. Per 1 mei is Tom daar ook gaan werken. En bij ‘Broodje Ben’, dat is van dezelfde eigenaren.”
De toekomst
Hoe zien jullie de toekomst?
Geertjan: “Zolang we het nog kunnen en leuk vinden, blijven we dit doen”.
Inge: “We zien wel wat de toekomst brengt. Misschien willen de kinderen het overnemen. Of we kiezen voor lange termijn verhuur en blijven in het huis zitten of we verkopen het. In ieder geval gaan we niet terug naar Nederland. We vinden het hier echt geweldig.”
Tips
Hebben jullie tips voor andere Nederlanders die willen emigreren?
- Huur een advocaat in als je een huis hebt gezien waar je interesse in hebt. Deze zoekt echt alles uit. Kies vooral een advocaat uit de regio, want elke regio heeft eigen regels.
- Voordat je met iemand in zee gaat, zoek referenties op, lees reviews, praat met mensen en raadpleeg sociale media.
- Meld je aan bij alle relevante Facebookgroepen. Daar kom je mensen tegen die dezelfde stappen gezet hebben. Je komt daar zowel de positieve als negatieve dingen tegen.
- Kijk elk jaargetijde naar het huis en de locatie. Is het dorp het hele jaar open bijvoorbeeld. Vele dorpen zijn in de winter erg slaperig en dus niet aantrekkelijk voor toeristen. Algarinejo is het hele jaar hetzelfde en er wordt veel georganiseerd zowel in de zomer als de winter.
- Probeer aansluiting te zoeken bij de gemeenschap. Vaak zijn mensen heel nieuwsgierig naar je.
- Denk niet dat je het allemaal wel weet, dat is echt niet zo.
- Geniet want het is echt leuk. Ook in de beginfase als je denkt wat komt er veel op me af. Vergeet niet te genieten want er zijn heel veel leuke dingen.
Inge & Geertjan
B&B Hacienda la Buena Vida
Adres: Diseminado Extrarradio 563D
Cruz de San Sebastian 2
18280 Algarinejo
Granada, España
Telefoon: +34 633 287 847
Mail: geertjan.inge@gmail.com
Website: haciendalabuenavida.eu
