In gesprek met Denise van Experience Alpacas
Snel naar
We krijgen een appje van Denise, eigenaresse Experience Alpacas. ‘Het ontbijt staat voor de deur. Wel snel naar binnenhalen hoor, anders gaan de honden ermee vandoor.’ We openen de deur van de fijne casita waarin we verblijven en vinden er een leuke, grote mand met allerlei lekkere ontbijtspullen. Wat een fijn begin van de dag. Later die dag spreken we uitgebreid met Denise over haar emigratie avontuur. We spreken met een sterke en enthousiaste vrouw die van aanpakken en doorzetten weet. Lees hier haar verhaal.
Nederland
Waar lagen je roots in Nederland?
“Wij komen van de kust, allemaal uit Scheveningen. Kasper, mijn man, woonde zelfs maar een straat of 10 bij mij vandaan, maar we zijn elkaar vroeger nooit tegen het lijf gelopen. We schelen 10 jaar, dus dan zit je ook niet op dezelfde golflengte. Ik verhuisde naar Zoetermeer en Kasper naar Leidschendam. Later ontmoetten we elkaar toevallig.”
Het werkzame leven in Nederland
In Nederland is Denise opgeleid tot zwemonderwijzer en doet ze aan schoonspringen op hoog niveau. Daarnaast is ze ruim 20 jaar werkzaam in de horeca. Kasper heeft zijn eigen schoonmaakbedrijf in Den Haag.
Emigratie
Het idee om te emigreren bestaat al lang. Toch duurt het jaren voordat het er echt van komt.
Denise: “Ik speelde al veel langer met het plan om weg te gaan uit Nederland, maar er is altijd wel een reden om het niet te doen. De kinderen zijn te klein, de kinderen gaan naar de middelbare school of we hebben het hier goed. In de Covid-periode hebben we de knoop doorgehakt. We zeiden: ‘We willen weg, af van dat haastige en de druk dat alles maar moet.’ Daar waren we wel een beetje klaar mee.
Bibi, onze dochter van 20, zat op de officiersopleiding. Tja moeten we dan gaan? Beau, onze zoon van 10, zat op een leeftijd waarvan we dachten als we gaan moeten we nu weg, dan pakt hij nog een stuk basisschool in Spanje mee.
Het laatste zetje kwam van Bibi toen ze zei: ‘Mam, ik zit straks 8 maanden op een schip, dus het maakt voor mij niet uit waar mijn thuis is. Je zei 10 jaar geleden al dat je dit wilde en toen gingen we niet. Dus ga nu maar lekker.’
Huis te koop
Denise en Kasper zetten hun huis te koop. Van de overwaarde willen ze een project kopen. Dat vinden ze uiteindelijk in Andalusië. In augustus 2021 vertrekken ze naar Montoro in de provincie Córdoba en start hun nieuwe avontuur.
Waarom Andalusië?
Denise: “Dat weten we zelf ook niet, we wilden helemaal niet naar Spanje, haha. We wilden naar Frankrijk of Italië. Dichterbij Nederland omdat het niet zeker was of mijn ouders mee zouden gaan. Maar tja, in Frankrijk vonden we het te koud en in Italië waren de plekken die wij mooi vonden aardbevingsgevoelig. We wilden ook niet mega toeristisch. En toen kwam ik deze finca tegen op Facebook.”
Verwachtingen omtrent de finca
Denise zegt tegen Kasper dat ze de finca die ze op Facebook ziet wel grappig vindt. Hij stelt voor om uit te zoeken waar het is en hoe alles in gang gezet kan worden.
Denise: “Ik had meteen contact met de eigenaar, daarna ook met de makelaar. We konden er niet heen vanwege Covid, dus hebben we alles op afstand geregeld.
We konden zien dat de foto’s gemaakt waren in 2017, dus vroegen we actuele foto’s op. We zagen dat wat ze stuurden niet helemaal klopte, maar we zagen ook de potentie van de boerderij.
Wij hebben alle programma’s gezien van ‘Het roer om’ en ‘Ik vertrek’. Wij zeiden: ‘Als er 4 muren staan dan zijn we al heel erg blij’. Alles wat aanvullend goed is valt dan mee. Je kunt wel met een ideaalbeeld ergens naartoe gaan, maar dan is het altijd een domper. Nu wisten we van tevoren dat er veel gedaan moest worden.”
Advocaat en gestor
Zowel de advocaat als de gestor vindt Denise online.
Denise: “Daar heb ik online gesprekken mee gevoerd en zij hebben vervolgens alles geregeld. Zo is alles legaal gemaakt. Daarvoor zijn er ook landmetingen gedaan. Al met al duurde het best lang voordat alle papieren in orde waren. Zeker een maand of vier. Toen kon de boerderij pas echt overgedragen worden.
Hierdoor zijn de oude eigenaren nog een tijdje hier gebleven. Wij waren dus eigenlijk gast hier en konden nog niet alles aanpakken wat we wilden. De vrouw vertrok op een gegeven moment al wel naar Engeland om daar een huis te zoeken. Ze waren eerder een huis misgelopen door de vertraging hier. De man bleef nog langer. Een week na de daadwerkelijke overdracht is hij uiteindelijk vertrokken. Dat was superfijn.”
Familie
Denise verhuist met de dan tienjarige Beau naar Andalusië. Kasper probeert zoveel mogelijk bij hen te zijn, maar heeft nog zijn schoonmaakbedrijf in Nederland.
“We hadden iemand gevonden die het schoonmaakbedrijf zou gaan waarnemen. Kasper werkte hem in. Toen Kasper hier twee dagen was, belde die persoon dat hij toch liever iets anders ging doen. Dus moet Kasper noodgedwongen veel in Nederland zijn, totdat hij een nieuwe waarnemer vindt. Dat was wel even wennen. Ik zit hier nu al een jaar met Beau alleen. Voor Beau is dat ook niet makkelijk. Hij mist zijn vader enorm. Maar we weten waar we het voor doen. Kasper komt zo vaak als hij kan. We streven er naar dat hij binnen een jaar definitief hierheen komt.”
Wat vond Beau van de verhuizing?
Denise: “Die vond het allemaal best. Hij was ook niet echt op z’n plek in Nederland. Hier wel. We hebben regelmatig, zeker in het begin, gevraagd of hij zeker wist dat hij hier wilde blijven. Nou dat wilde hij. Hij is eigenlijk al helemaal verspaansd. Zit op de lokale school en de lokale zwemvereniging. Hij zit ook op schoonspringen en doet dat heel erg goed. Al z’n vriendjes en vriendinnetjes zijn hier, dus hij wil echt niet meer terug.”
Komen die vriendjes ook wel eens hier op de finca?
Denise: “In Spanje is het niet gebruikelijk om bij elkaar te gaan spelen. Ze spelen in het park, maken daar kampen etc. Ze spelen eigenlijk altijd buiten.”
De ouders van Denise
Afhankelijk van waar Denise en Kasper iets vinden in het buitenland, willen de ouders van Denise, John en Lyda, wel met hen mee. Zodra ze op de finca komen weten ze het zeker. Als Lyda ziek wordt, lijkt dat roet in het eten te gooien. Toch besluiten ze mee te gaan, al gaan ze wel periodiek terug naar Nederland voor de medische check-ups.
Denise: “Ik vind het superfijn dat mijn ouders hier vaak zijn. Mijn vader vindt het heerlijk om te klussen en met Beau op stap te gaan. Mijn moeder moet het rustig aan doen, maar helpt waar ze kan en geniet hier ook met volle teugen. We zijn druk bezig met het afmaken van hun woonruimte. Dat begint al goed te vorderen. Daarna gaan we ook een studio maken voor Bibi, zodat ze hier haar eigen plek heeft als ze even niet vaart.”
Spaans
Hoe is het met je taal, sprak je al Spaans toen je hier kwam?
Denise: “Geen woord. We hebben in Nederland wel een poging gedaan, maar ja je weet wel hoe dat gaat, morgen, morgen. We hebben het Spaans hier geleerd.”
Hoe?
Denise: “Door onze Spaanse bouwvakkers en we hebben Spaanse boekjes gekocht. Beau sprak al snel Spaans. Niet dat hij mij heel erg helpt, want hij lacht me alleen maar uit als ik iets verkeerd zeg. Ik probeer het gewoon en gebruik Google Translate.”
Lukt het om met de bouwvakkers te communiceren?
Denise: “Als ze te snel gaan dan denk ik wel eens pff. Het verstaan gaat best goed maar terug praten, daar blijf je gewoon onzeker in. Als ik er niet uitkom dan zeg ik: ‘Kom’ en wijs ik het aan. Dan is het van ja ja, oké.”
De Finca
Hoe troffen jullie de finca aan?
Denise: “Het was vies en stonk gigantisch. De boerderij was heel slecht onderhouden. Zo waren er veel meer lekkages dan de eigenaren vertelden. Overal zaten katten en honden. Onder het grind buiten lag plastic, hoe verzin je het. Dus al het water en kattenpis kon ook niet weg. Die katten waren allemaal ziek, dus daar hebben we echt iets aan moeten doen. We hebben er nog wel een aantal, om de mooie muizen vangen.”
Heb je het allemaal goed schoon kunnen krijgen?
Denise: “Gelukkig hebben we door ons schoonmaakbedrijf kennis van zaken. Maar zelfs voor ons was het een lastig karwei, dat we liever niet hadden gehad. Jeetje, wat een viezigheid.”
Hadden de vorige eigenaren geen gasten meer?
Denise: “Ze zijn dichtgegaan met Covid, maar ik denk dat ze het daarvoor ook al een beetje hebben laten versloffen, anders was het echt niet zo geweest.”
Het plan met de finca
Welk doel hebben jullie met de finca?
Denise: “We willen zo milieuvriendelijk bouwen en zijn volledig off grid. Wij hebben een natuurlijke waterbron, die al het water levert voor de boerderij en het zwembad. Groenten gaan we zelf verbouwen en onze stroom wekken we ook zelf op. We hebben goed internet. Dus het kan, luxe combineren met een neutrale voetafdruk.
We willen kleinschalig blijven. Geen massa, want na 20 jaar keihard werken in de horeca en het schoonmaakbedrijf, is dat niet meer wat we willen. Als alles klaar is kunnen we ook kleine bijeenkomsten organiseren, maar zeker geen mega projecten.
We hebben een vergunning voor maximaal 12 gasten en daar willen we zelf ook niet overheen. Uiteindelijk komen er 3 accommodaties. Eén, de casita, is al helemaal klaar. Die is geschikt voor maximaal 6 personen. We doen nu eerst het hoofdgebouw, dan renoveren we het huisje bij het zwembad en daarna volgt het opbouwproject.”
Ga je alle gastenverblijven zelfvoorzienend maken?
Denise: “Ja, ik wil dat mensen zelf de keuze kunnen maken of ze willen koken of niet.”
Hoe jij het ontbijt presenteert in die mand is wel heel erg leuk
Denise: “Het is weer even wat anders. Ik vind het leuk om alles als losse items aan te bieden. Dus geen kant en klare yoghurt met muesli bijvoorbeeld. Dan kan iedereen nemen wat hij of zij wenst. Dat doe ik ook met het avondeten. Ik haal zoveel mogelijk uit elkaar, dan kun je zelf je maaltijd samenstellen.”
De verbouwing
Denise en Kasper maken hun verbouwingsplannen.
Denise: “Als eerste hebben we de casita in orde gemaakt, voor de verhuur. De oude eigenaren hadden ons verzekerd dat het hoofdgebouw waterdicht was, dus dat kon voorlopig nog wel even wachten. Dat bleek een misvatting. We hebben volop lekkages en de bovenverdieping hebben we dan ook leeg moeten ruimen.
Het dak van het hoofdgebouw wordt nu binnenkort vervangen, dat duurt wel 3 maanden.
Waar wonen jullie in de tussentijd?
Denise: “Ons bed staat in de woonkamer, daar lekt het niet en met de televisie erbij is het in de winter wel erg gezellig.
Wordt hier op dezelfde wijze gebouwd als in Nederland
Denise: “Nee, het werkt hier echt anders. In Spanje weten ze ook niet wat isoleren is. Dat komt nu, bij de wat nieuwere bouwvakkers, langzaam op gang. Hier vriest het ’s nachts in de winter. Dan is het echt koud en staat het ijs op je ramen. De temperatuur gaat wel snel omhoog in de ochtend. Het is zo weer een graad of 20. Waar we nu achter zijn is dat we met grote stenen, beton en ijzer moeten werken. De rest gaat door de grote temperatuurverschillen allemaal kapot.”
Heb je mensen ingehuurd voor de verbouwing?
Denise: “Jazeker. Het is best veel werk. We hebben 3 vaste bouwvakkers. Per dag zijn er tussen de 2 en 6 bouwvakkers hier bezig en dat al bijna 2 jaar lang. Diego is de hoofdaannemer, maar als hij er niet is, bespreek ik het met de andere bouwvakkers. Die weten altijd wel wat ze moeten doen.”
Hoe ben je aan de bouwvakkers gekomen?
Denise: “We hadden net een nieuwe keuken geplaatst. Bij de eerste de beste regenbui hadden we meteen een grote lekkage. Ik heb toen met Antonio, een Nederlander, die al heel lang in Spanje woont, gebeld. Ik ken hem via Facebook. Die belde ik en vroeg hem: ‘Alsjeblieft, heb je bouwvakkers voor me?’ Ik stuurde hem een filmpje van het water dat naar binnenliep. De volgende dag stonden er bouwvakkers voor de deur. Ik sprak nog geen Spaans, dus belde ik Antonio en gaf de telefoon aan de bouwvakkers.
Het bleek allemaal familie te zijn. Die hebben tegen elkaar staan schreeuwen en uiteindelijk had ik een nieuw dak, haha.”
Heb je Antonio ook wel eens ontmoet?
Denise: Hij is een keer hier op de boerderij geweest met zijn kinderen. Hij woont aan de andere kant van Córdoba.”
Van hoe laat tot hoe laat werken de bouwvakkers hier?
Denise: “Dat ligt er een beetje aan. Als het nodig is gaan ze door. Zoals met het hoofddak, want dat moet zo snel mogelijk dicht. Het keukendak hebben ze in 14 dagen gedaan. Ze staan hier dus ook wel eens tot 20:00 uur.”
Kopen zij ook de spullen?
Denise: “Ja, dat doen zij want zij krijgen betere prijzen. Wij spreken een prijs af en dan regelen zij het verder. Dan stuurt Diego voorbeelden van tegels en dakpannen en kunnen wij kiezen. Zo blijken we één van de duurste dakpannen gekozen te hebben, haha. Die waren ambachtelijk gebakken en vonden we het mooist.”
Betaal je een bedrag vooraf?
Denise: “De materialen betalen we vooraf en de arbeidsuren achteraf. De ene keer is het wat meer dan de andere keer. Dat loopt een beetje door elkaar heen.”
Hou je de uren bij?
Denise: “Nee, dat gaat gewoon op vertrouwen. Dat heeft er ook mee te maken dat als er iets is met mij of Beau en Kasper zit in Nederland, ik ze kan bellen en dan komen ze meteen. Als ik er niet ben loopt het ook allemaal door. Ik moet natuurlijk ook Beau naar school brengen en halen als ik alleen ben. Het is ook een kwestie van elkaar wat gunnen.
Natuurlijk weten we ook dat als er op zondag een feestje is geweest, ze dan op maandag niet komen. Zo gaat dat hier nu eenmaal. Soms is dat wel frustrerend, want we willen graag door. Zo zouden er gisteren vrachtwagens komen, maar die kwamen niet. Op een ander moment komt alles weer tegelijk. Tja…
Groot hart voor dieren
Dat de familie dierenliefhebbers zijn, word je al gauw duidelijk. Op de boerderij zijn honden, ezels en alpaca’s aanwezig en er komen nog meer dieren bij.
Hoe ben je aan die alpaca’s gekomen?
Denise: “Die kregen we bij het huis. We wisten helemaal niets van alpaca’s, dus dat hebben we moeten leren. Het zijn heerlijk eigenwijze dieren.
We hebben ook twee ezels, dametjes uit het opvangcentrum. Die mogen hier hun oude dag slijten. Ze zijn hartstikke ondeugend en al een paar keer ontsnapt. Ze vinden het heerlijk om meegenomen te worden, de berg op, dan kunnen ze daar lekker grazen. Beneden hebben we nog twee waakhonden en hierboven hadden we al een enthousiaste hond, maar we hebben er nu ook nog een aanlopertje bij. We willen nog twee paardjes en mijn dochter wil graag geitjes, dus die komen ook nog wel. Dan is de beestenboel hier wel compleet.”
Waarom al deze dieren?
Denise: “We halen ze uit het rescue centrum, willen ze een goed leven geven en we hebben er de ruimte voor.”
Wandelen met alpaca’s
Experience Alpacas biedt naast accommodatie ook de mogelijkheid tot het maken van een wandeling met een alpaca.
Denise: “De alpaca’s vinden het heel fijn om te wandelen. Als mensen vragen: ‘Van hoe laat tot hoe laat is zo’n wandeling?’, zeg ik altijd: ‘Je wandeling start zo laat en je kunt wandelen zolang je wilt. Vaak geven mensen het eerder op dan de alpaca’s, haha. Na zo’n wandeling is er nog een drankje en een hapje en kun je lekker op het veld bij de alpaca’s zitten. Je hoeft ook niet binnen een uur van het terrein af of zo. Als we een tour hebben, gaan we ook met ze de bergen in.
Alles draait hier wel gewoon door. Dat vertellen we iedereen, ook de gasten die blijven slapen. Het is en blijft tenslotte een boerderij.”
Olijfbomen
Op het ruime terrein van Experience Alpacas zijn ook zo’n 500 olijfbomen te vinden. Voorheen beheerde een boer uit de buurt de olijfgaard, maar Denise en Kasper gaan het zelf doen.
Denise: “Je kan er serieus geld mee verdienen. We moesten wel nog even bedenken hoe we het allemaal gaan doen. Van de olijfolie gaan we een deel zelf gebruiken, een deel zelf verkopen, aan onze gasten bijvoorbeeld, en een deel gaat naar de coöperatie. Flesjes moeten ook nog ontworpen worden. Er zal wel een samenwerking komen met de lokale bevolking, want we hebben die mensen echt wel nodig, maar we houden het in eigen beheer, geven het niet meer uit handen.”
Is het nog rendabel als je veel mensen moet inhuren?
Denise: “Jazeker, je kan het niet vergelijken met wat iemand in Nederland verdient. De gemiddelde Spanjaard verdient tussen de € 1.000,- en € 1.500,- per maand.”
Zijn het alleen de Spanjaarden die dit werk doen?
Denise: “Ook Marokkanen, die komen met de boot en worden door de Guardia Civil allemaal gecontroleerd. Ze worden dan opgehaald en aan het einde van het seizoen gaan ze weer terug. Er staan van die hutjes op de berg, daar slapen ze. Afgelopen jaar was er wel wat gedoe met Roemenen, die er ook waren. Toen is er bij boerderijen wel het een en ander gepikt. Maar de Guardia Civil zit er bovenop en iedereen heeft nu wel camera’s hangen.
Is er hier veel criminaliteit?
Denise: “Nee, dat valt heel erg mee. Als ik in Nederland ben voel ik me onveiliger dan hier op de berg.”
Privacy
Hoe hartelijk en vriendelijk de Spanjaarden ook zijn, ze zijn erg gesteld op hun privacy.
Denise: “Mensen komen hier niet bij elkaar over de vloer. Hun huis is echt heel privé. Beau had van zijn kamer foto’s gemaakt en liet die op school zien. De juf zei toen dat dat niet mocht, want dat is privé.
Wij hebben hier natuurlijk veel Spanjaarden over de vloer met al die verbouwingen. Iedere keer klopten ze op de keukendeur. Ik zei: ‘Alsjeblieft, doe die deur gewoon open en kom binnen.”
Heb je veel buren?
Denise: “Een aantal boeren, die hier een boerderij hebben, wonen zelf in Montoro. De buren boven wonen in Córdoba omdat de kinderen daar op school zitten, maar die zijn iedere vakantie en ieder weekend hier.”
De siësta
Spanje staat bekend om haar siësta. Zo is er in veel dorpen ‘s middags absoluut niets te beleven.Tussen 14:00 uur en 17:00 uur zit alles potdicht.
Denise: “Vanaf maart wordt het al behoorlijk warm, dus dan snap je het wel. Rond een uur of 17:00 begint het leven weer langzaam op gang te komen. Als mensen vragen of ze hier ergens kunnen eten, dan kan dat, maar pas na 20:00 uur, eerder gaan de restaurants niet open. In Montoro zijn de winkels sowieso tot 17:00 uur dicht.”
Contact met Nederlanders
Heb je hier ook contact met Nederlanders?
Denise: “Ik heb wel wat contact met Nederlanders, maar het is niet veel. Er zitten er ook niet zoveel vlakbij, de meesten zitten aan de andere kant van Córdoba of aan de kust. Laatst hadden we hier een Nederlands gezin te gast. Zij wonen iets meer dan een uur hiervandaan. Zij bleven een nachtje en de vrouw heeft foto’s gemaakt van de boerderij. Zij is fotografe van beroep en wil dat hier weer oppakken. Ik hoef ook niet aan de kust te zitten. Ik vind het heerlijk om er een avondje heen te gaan, maar het is geen must meer.”
Mis je nog zaken uit Nederland?
Denise: “Het enige dat ik echt mis uit Nederland is Indisch eten, de Indische kruiden. Mijn opa heeft lang in Indonesië gezeten. Ik mis de echte sambal en dat soort dingen. Dat laat ik dan uit Nederland komen. Verder niks. Beau mist wel de frikadellen en paprikachips. Die kun je alleen aan de kust krijgen.”
Kom je nog vaak in Nederland?
Denise: “Ik ben drie keer terug geweest. Eén keer voor een bruiloft en twee keer voor een wedstrijd schoonspringen. Die bruiloft was in Griekenland. Ik ben via Nederland daarheen gereisd, want vanuit hier naar Griekenland is niet te betalen. In Griekenland was ik een weekje met alle meiden van het schoonspringen en merkte ik al dat ik al een beetje anders ben dan de rest. Zo werd er gediscussieerd over hoe laat we zouden gaan eten en wie wat ging doen etc. Echt lekker Hollands, haha.”
Mis je het schoonspringen?
Denise: “Ja, dat mis ik wel. Vooral de sfeer. Als het hier allemaal wat rustiger wordt, wil ik één keer per maand naar Málaga om het weer een beetje op te pakken. Na Covid hadden we eindelijk weer een wedstrijd, dat was dan wel weer heel fijn.”
Gasten
Wat voor gasten krijg je zoal?
Denise: “Dat loopt nogal uiteen. Er komen hier allerlei nationaliteiten. Nederlanders nog vrij weinig.”
Enig idee waar dat aan ligt?
Denise: “Geen idee. De Nederlanders die hier komen zijn vaak op doorreis, niet van een vakantie van een week of meer. Ik denk dat de meeste Nederlanders toch liever bij de kustlijn of bij de grote steden blijven.”
Krijg je veel gasten uit je kennissenkring?
Denise: “Nee, niet echt. Iedereen zegt wel: ‘Ik kom’, maar dat gebeurt in de praktijk maar weinig. Een vriendin van mij is hier al wel 4 keer geweest. Zij heeft een hectisch bestaan met haar eigen bedrijf en kinderen. Dan is het hier voor haar ook even heel relaxt. Die rust hangt hier ook echt in het gebied.
We krijgen veel Spanjaarden, die blijven meestal 1 of 2 nachten. Spanjaarden hebben op zich niet veel vrije dagen, wel veel feestdagen. Als de wind uit een bepaalde hoek komt, dan is het hier al een feestdag, haha.”
Eten Spanjaarden ook bij jullie?
Denise: “Nee, die gaan meestal uiteten. De Engelsen en Amerikanen eten hier wel vaak. Soms bij ons en soms willen ze een bbq, dan zet ik alles klaar op het terras.”
Reclame
Maken jullie ook reclame?
Denise: “Alles verloopt via social media, meer nog niet. We staan wel op booking.com, die heb je wel nodig, zeker in het begin als je je naam nog aan het opbouwen bent.”
Gezondheidszorg
Hoe zijn zaken zoals gezondheidszorg hier geregeld?
Denise: “Wij zijn autonomos hier, zoals we ook ondernemers waren in Nederland. Daar hadden we ook nergens recht op en dat is hier niet anders.
Op het moment dat je in een gemeente staat ingeschreven ben je automatisch verzekerd voor de basiszorg. Dan ga je naar het lokale ziekenhuis en heb je geen voorrang. Als je meer wilt dan deze zorg dan kun je je daarvoor aanvullend verzekeren. Dat vind ik niet nodig. Wij zijn met Beau een paar keer in het ziekenhuis geweest en dat is gewoon prima. Dan krijg je een kaartje en ga je wachten. Als kind word je trouwens wel heel snel geholpen. Als ze denken dat het wel even kan wachten krijg je een afspraakbriefje en kun je later terug komen.”
Ga je dan naar Córdoba?
Denise: “Nee, naar Montoro. Ieder dorp heeft wel een klein ziekenhuis voor basisdingen. Als het gecompliceerder is moet je wel naar Córdoba.”
Montoro
Op een klein halfuurtje rijden van Experience Alpacas, vind je Montoro, een pittoresk dorp met mooie, traditionele witte huizen. Montoro ligt op een heuvel en kijkt uit op de Quadalquivir rivier. Het heeft rond de 9.000 inwoners.
Wat is het leukste festival om daar te bezoeken?
Denise: “Het meest indrukwekkende is wel de Semana Santa. Dan komt een hoop familie uit de grote stad terug naar het dorp. Sowieso komen kinderen en kleinkinderen vaak terug omdat de ouders of opa en oma hier nog wonen. In de weekends is het dus echt geen stil dorp. Het is een leuk dorp om te bezoeken. De bezienswaardige stad Córdoba ligt op een drie kwartier rijden.”
Wat vind je hier nu het leukst?
Denise: “Het leven hier. Het genieten en als je geen zin hebt doe je gewoon even niks
Er zit wel een bepaalde druk op, want ik moet natuurlijk mijn geld verdienen, maar het voelt niet als moeten.
Dat relaxte hebben we ook met de gasten. We hebben wel onze in- en uitchecktijden, maar als er genoeg speling is ga ik er niet iemand uit jagen. Dan zeg ik: ‘Luister je mag van mij op het terrein blijven hoor, maar zo laat moet ik er wel in om schoon te maken.’ Ik kan de casita ook in een uur wel schoon krijgen, dan moet ik even de turbo aanzetten.”
De toekomst
Hoe zie je de toekomst?
Denise: “We zijn nog wel even druk met het opbouwen van alles. Dat doen we voor de kinderen. Wat zij er later mee gaan doen, geen idee. Misschien verkopen ze het wel. Op oudere leeftijd willen we wel graag wat dichterbij het dorp zitten. Maar dat duurt nog wel even, haha.”
De tips van Denise
- Ga mee in het gebeuren van het land waar je naartoe gaat. Pas je aan.
- Al ben je goed voorbereid, er gebeuren altijd onverwachte dingen. Hou daar rekening mee.
Denise Bisschops-Ravelje
Experience Alpacas in Andalucia
Adres: Diseminado Diseminados 1298
14600 Montoro
Córdoba España
Telefoon: +34 722 120 941
Mail: alpaca.andalusie@gmail.com
Website: experiencealpacas.com
