Dag Cuevas Andalucia
Na wederom een overheerlijk ontbijt nemen we afscheid van Jan en Suzy. We hebben het weer fijn gehad, maar het is tijd om verder te trekken. We gaan naar Arriate. Dat is een kleine drie uur rijden, dus bouwen we een stop in. Dit keer gaan we Villa Romana in Salar bezoeken. Daar schijnen mooie mozaïeken te zijn. We zijn benieuwd.
Villa Romana de Salar
We hebben al kaartjes, want zonder tickets kom je niet binnen. Als we aankomen staat er een grote bus op het parkeerterrein. We zijn dus niet de enigen.
Het blijkt een schoolreisje te zijn. Talrijke kinderen rennen lekker rond en halen niet veel later hun lunch uit de bus. Het zonnetje schijnt en er staan picknicktafels.
Niet veel later komt onze gids aan. Zij spreekt uitsluitend Spaans, dus dat wordt wel een uitdaging. Vooral ook om dat de andere deelnemers aan deze rondleiding allemaal Spaans zijn. De uitleg gaat dan ook in een rap tempo. De strekking krijg ik best goed mee, de details gaan een beetje verloren. Voor Marjolein is het helemaal een uitdaging dus zij houdt het vooral bij kijken. Wel zegt de gids ons toe dat er na afloop van de rondleiding op het terrein, we in het museum in het gemeentehuis nog een video te zien krijgen in het Engels. Kan ik mooi de gaten in het verhaal opvullen.
De bezichtiging
Net als we het terrein op willen gaan, vertrekken de schoolklassen en daalt er een serene rust op het terrein neer. Dat duurt niet lang, want onze enthousiaste gids neemt ons mee naar de eerste, overdekte, vindplaats en legt alles zeer uitgebreid uit. We staan er al gauw een halfuur. Zo ook bij de volgende vindplaats.
De geschiedenis in het kort
Villa Romana de Salar dateert uit de 1e tot en met de 5e eeuw na Christus. De villa werd ontdekt in 2006, tijdens werkzaamheden aan een waterzuiveringsproject in het dorp Salar in de provincie Granada.
Tijdens graafwerkzaamheden werden resten van Romeinse muren en mozaïeken blootgelegd. Archeologen kwamen al snel tot de conclusie dat het een luxueuze Romeinse villa was. De rijk gedecoreerde mozaïeken, beeldhouwwerken (zoals een marmeren beeld van Venus) en andere artefacten wijzen op een belangrijke verblijf van een welgestelde Romeinse familie.
Er wordt nog steeds gewerkt aan het blootleggen van het volledige complex. Een klein deel van de villa is momenteel toegankelijk voor het publiek.
Overdekt
De vindplaatsen zijn overdekt om deze te beschermen tegen de weersinvloeden. In de tweede ruimte zien we wederom mozaïeken en pilaren.
De mozaïeken zijn prachtig. We zien ook een stapel terracotta tubulis liggen. Deze holle, keramische elementen hebben een uitstulping aan één uiteinde, waardoor je ze in elkaar kunt schuiven. Zo kun je mooie rondingen maken. Ook werden ze gebruikt in verwarmingssystemen, waarbij warme lucht door de muren en vloeren van badhuizen en villa’s werd geleid.
Het museum in het gemeentehuis
Na de rondleiding over het terrein stappen we allemaal in onze eigen auto om vervolgens naar het gemeentehuis in het dorp Salar te rijden. Daar treffen we een museum aan. Hier vind je een reconstructie van de villa, van zowel de binnen- als buitenkant.
Ook wordt hier de video vertoond. Deze is in het Spaans en ondertiteld in het Spaans. Wij zouden toch een Engelstalige video te zien krijgen? Als de video afgelopen is geeft de gids aan dat er nu een Engelstalige versie volgt als we dat willen.
De beelden spreken eigenlijk al voor zichzelf en door de ondertiteling is het voor mij helemaal duidelijk. Voor Marjolein is het duidelijk genoeg. Dus besluiten we een fijn lunchplekje te zoeken en onze reis voort te zetten naar Arriate.
Arriate
We komen aan in Arriate. Dit keer verblijven we in Villa Ignacia, gerund door Sophie en Fran. Het is een heerlijke plek midden in de natuur. Hier blijven we twee nachtjes. We worden hartelijk welkom geheten door Sophie, van oorsprong Nederlandse.
Uit eten bij El Muelle de Arriate
Die avond strijken we neer bij het restaurant van Frank, die ik, inmiddels alweer zo’n twee jaar geleden sprak over zijn emigratie en waar ik toen ook heerlijk heb gegeten.
Het is een doordeweekse avond en het is vrij rustig in El Muelle de Arriate. Dat geeft ons de tijd om even lekker met Frank bij te kletsen. Het eten is wederom verrukkelijk. Frank vindt het helemaal top als Marjolein voor het door hem gemaakte toetje gaat, cheesecake met blauwe bessen. Ik hou het bij koffie, maar proef toch een klein stukje. We zijn het eens, wat een goede afsluiting van het diner. Echt een aanrader dit restaurant!
