Daar is de zon!
En warempel het klaart op. Naarmate we dichter bij de kust komen wordt het blauwer en loopt de temperatuur op.
Het laatste stuk gaat omhoog, de heuvels in. Er zijn vele bochten en het valt ons op dat juist in de draai van die bochten er vaak geen vangrail is. Ervoor en er na weer wel. Huh? We snappen er werkelijk niets van.
We klimmen gestaag en zien op enig moment een vrij steil pad naar een huis boven. Nee joh, dat is het vast niet. We rijden door, maar Google Maps wijst ons er fijntjes op dat dat pad wel het juiste is. Ojee. Na nog een paar bochten vinden we een plekje waar we de auto kunnen keren. We gaan terug.
We rijden voorzichtig het steile pad op. Maar eerlijk gezegd, het leek enger dan het in werkelijkheid is. Dat valt dan toch weer mee. Toch ben ik stiekem wel blij dat ik niet achter het stuur zit.