Oria, daar zijn we weer!
Deze ochtend nemen we afscheid van Casa Paco en rijden we terug naar Oria. Dit keer verblijven we bij Casa Nuestro Sueño, net buiten het dorp.
We zien aan de kant van de weg een blauw verkeersbord met een autoband met een sneeuwketting erom. Wanneer heb je dat nu nodig in deze woestijnprovincie? Oria is echter een bergdorp in het noorden van de provincie Almería en ligt op ongeveer 1.025 meter hoogte in de Valle del Almanzora. Dus ja, hier kan het in de winter wel eens sneeuwen en vriezen.
Het bord staat vlakbij de afslag die we nemen naar Casa Nuestro Sueño. Het is niet ver en binnen no time zijn we op de plek van bestemming. Daar worden we hartelijk ontvangen door José, Sandra en de beestenboel.
De eigenaren hebben zelf twee honden, maar zijn ook betrokken bij de rescue-opvang. Dus huppelen er ook twee kleine puppies rond, Wilma en Pebbles. Er zijn nog wat katten en schildpadden. Een stel kippen maakt het geheel compleet. José is druk bezig met het maken van een riant kippenverblijf een stukje verder van het huis. Daar kunnen de kippen bijna naar toe.
Onze kamer is riant en van alle gemakken voorzien. Het beschikt ook over een fijn dakterras. Het is hier vast goed vertoeven.
Kloofwandeling El Estrecho de Urrácal
We krijgen de tip van José en Sandra om de in de buurt zijnde kloofwandeling van Urrácal te lopen. Zij hebben het al meerdere keren gedaan en iedere keer is het toch weer anders. Nou dat lijkt ons wel iets en we gaan na een goed ontbijt op stap.
We moeten even zoeken naar het begin van de route. Die vinden we en de auto kunnen we parkeren in een straatje in de buurt. We lopen naar beneden en worden verrast door prachtige muurschilderingen. Dat begint al goed.
We dalen verder af naar het begin van de wandeling. Al redelijk snel begint het klauteren over de rotsblokken. Bart heeft langere benen en hem gaat het aanmerkelijk makkelijk af dan ik. Maar ook ik kom er. Kruipend onder omgevallen bomen door, die voor mij net te hoog zijn om overheen te klimmen. Het duurt dan ook niet lang of mijn broek zit al onder het zand.
We bereiken de kloof en die is prachtig. Het is mooi weer en de blauwe lucht zorgt voor mooie contrasten. Deze wandeling is echt een aanrader.
Wij genieten er volop van, al is het van tijd tot tijd uitdagend om weer bovenop de rotsen te komen. Ik kan soms net de stap niet maken maar met handen en voeten klemmend tegen de zijwanden van de rotsen kom ook ik boven, pff. Een paar schaafwonden rijker, maar dat mag de pret niet drukken.
Museumbezoek in Ulula del Río
Op de weg terug stoppen we in Ulula del Río en bezoeken we twee musea. We moeten ons wel een beetje haasten want om 14:00 uur gaan ze dicht. De toegang is bij beide gratis. Dus in een sneltreinvaart bewegen we ons door de musea. Beide interessant en verdienen wel een langer bezoek, maar de Spanjaarden zijn onverbiddelijk. Om 14:00 uur sluit de tent. Er zijn prachtige schilderijen, maar de marmeren beelden maken op mij toch het meeste indruk.
Terug naar de B&B
Via Fines, waar we stoppen voor de lunch, rijden we terug naar Casa Nuestro Sueño. Daar chillen we nog lekker even bij het zwembad. Die avond schuiven we gezellig aan voor een heerlijke maaltijd. Vooral de curry met pindakaas en mango smaakt voortreffelijk. Natuurlijk vraag ik het recept, want dat wil ik thuis ook nog wel een keer maken. Na een gezellige avond, zoeken we onze bedden op. Die zijn super comfortabel. Echt heel fijn! Ik val dan ook als een blok in slaap!
Leuk of interessant artikel?
Deel het via jouw platform door op één van de onderstaande buttons te klikken!
