Een nieuwe plek
Na de fraaie steden Úbeda en Baeza, waar we een fijn appartement hadden, is het tijd om richting Baza te gaan in de provincie Granada. De provincie Jaén heeft ons aangenaam verrast dus hier komen we zeker nog terug tijdens één van onze volgende reizen. We rijden de auto uit de garage. Ik leg de sleutels in het appartement en gooi het afval weg in de container buiten. Als eerste gaan we even tanken. Fijn die prijzen hier, dat gaat straks flink tegenvallen in Nederland. We benutten meteen de mogelijkheid om de auto af te sproeien met sop en water. Die kon wel een wasbeurtje gebruiken.
Ontbijtstop
We stoppen in een klein plaatsje bij een bar/café. Het is rustig in het dorp, we zien amper iemand. Nu hebben we dat wel vaker in kleine dorpjes, zo buiten het seizoen, dus we kijken er ook niet van op. Bij café bar El Ultimo kiezen we een lekker ontbijtje. Een bocadillo voor mij en een sandwich voor Bart. Aan de overkant van de bar is weer zo’n typisch sportpleintje, dat we al op vele plekken gezien hebben. Leuk voor jong en oud.
De natuur onderweg
Het is absoluut geen straf om door Andalusië te rijden. Zo ook deze route van Baeza naar Baza. We bevinden ons in een prachtig natuurgebied en het ene fraaie uitzicht na het andere glijdt aan ons voorbij. We hebben dan ook niet het gevoel mega lang in de auto te zitten, zoals we dat wel op relatief kleine stukjes ervaren in Nederland. Hier is het echt genieten van wat we allemaal zien.
Casa de la Familia
We zetten onze reis voort, op weg naar Baza in de provincie Granada. Daar zullen we drie nachten verblijven bij Casa de la Familia, dat gerund wordt Richard, Wendy en zoon Jordy.
We vinden het makkelijk, de Casa ligt parallel aan de A-92 N, op een kleine 10 minuten van Baza. Het loopt tegen vieren als we arriveren en hartelijk ontvangen worden door de gastheren en gastvrouw. We raken al snel aan de praat en houden meteen het interview. Het is gezellig.
Omdat we even genoeg hebben van de Spaanse keuken willen we die avond eens iets anders. We besluiten met z’n allen naar de Chinees te gaan. Dat is echt lang geleden dat ik in een Chinees restaurant ben geweest. Ook wel weer eens lekker.
Baza, een eerste indruk
We hebben om 20:00 uur afgesproken. Bart en ik gaan al wat eerder naar Baza, voor een eerste verkenning van de stad. De stad grijpt ons niet echt. Nu is het avond, wat frisjes en de straten ogen wat troosteloos, dus dat helpt niet. Wel zien we een paar fraaie elementen, in de vorm van beelden en fonteinen. Die zijn oud en dat vinden we wel weer wat. We gaan morgen overdag wel opnieuw kijken wat de stad ons te bieden heeft.
Eten bij de Chinees
Wij zijn op tijd bij de Chinees, niet in de laatste plaats omdat het toch wel erg fris begint te worden buiten.We kunnen al plaats nemen, maar het buffet wordt pas om 20:30 geopend. Dat maakt ons niet uit.
We vermaken ons met het Chinese gezinsleven dat zich gewoon in het restaurant afspeelt. Spelende en etende kinderen, terwijl pap en mam het buffet vullen. Mooi om te zien.
rond een uur of 20:00 schuiven Richard, Wendy en Jordy aan. Het restaurant loopt langzaam vol.
Het menu
Dit restaurant staat bekend om haar buffet in het weekend. Ik vind het mooi om te zien dat ze tegen verspilling zijn en dat, als je excessief voedsel verspilt, je daarvoor € 20,00 per persoon mag betalen. Blijkbaar hebben ze de ervaring opgedaan dat dat nodig is.
Na overleg met de ober, blijkt het voor mij beter te zijn om iets van de vegetarische gerechten op de kaart te kiezen. Het buffet is namelijk rijkelijk gevuld met vlees- en visgerechten. Tja, we zijn nu eenmaal in Spanje, dus dat ben ik inmiddels wel gewend.
Ik kies dan ook een rijstgerecht met groente en dat smaakt voortreffelijk. De rest van ons gezelschap kiest wel voor het buffet en genieten daar volop van. Het is een leuke avond met mooie gesprekken en lekker eten.
