De zee
Ik zit op het strand van Conil de la Frontera. Voeten in het zand, blik op de kabbelende, blauwe zee. De zon in mijn gezicht. Mijn gedachten dwalen af. Ik denk aan mijn moeder die ik begin dit jaar verloren ben. Maar hier, aan zee, voelt ze zo ontzettend dichtbij. Ik heb mijn liefde voor het strand en de zee van haar. Het voelt alsof we hier samen zijn. Een fijn gevoel.
Mijn hele jeugd heb ik de zomervakanties aan zee doorgebracht. Samen met mijn broers zandkastelen bouwen, geultjes graven en schelpen zoeken.
Mijn moeder voor het scherm in de zon, mijn vader achter het scherm in de schaduw. Iedere dag gingen we al vroeg op pad. Met de bolderkar door de duinen naar zee. We gingen in de avond pas weer terug naar ons vakantieadres in Castricum of Egmond aan Zee. Mooie jaren passeren de revue. Kostbare herinneringen.
Afscheid en herinneringen
In de middag zit ik in ons appartement in Conil de la Frontera met mijn Ipad op schoot. Ik ben ingelogd in de afscheidsceremonie van mijn peetoom, die vorige week is overleden. Samen met Bart volg ik de afscheidsdienst. Die is mooi en doet mijn oom recht. Mijn nicht en neven spreken uit hun hart. Ook de kleinkinderen vertellen liefdevol over hun opa of spelen een mooi muziekstuk.
Natuurlijk wordt ook het Biesboschlied gezongen, het lied dat mijn oom altijd ten gehore bracht op alle feesten en partijen in de familie. Ik kan het dan ook zo meezingen. In gedachten zie ik mijn oom op zo’n feest vol overgave het lied zingen.
Na de dienst verzink ik weer in gedachten. Vele familieherinneringen komen bovendrijven. Fijn!
Ik realiseer me dat ik langzaam, maar steeds meer, mensen uit de generatie boven mij kwijt raak. De generatie die er altijd als zo vanzelfsprekend was. Het raakt me en meer dan ooit sta ik stil bij de de cirkel van het leven. Alles en iedereen komt en gaat, zoals de golven van de zee. Wat rest zijn de herinneringen. Die koester ik…
Opnieuw naar het strand
Ik voel de behoefte om veel op het strand te zijn vandaag. Dus rijden we eerst naar Cala del Aceite en vervolgens naar Chiclana de la Frontera. Beide fraaie stranden. De zilte lucht, het briesje en het geluid van de golven doen me goed. Zo eindigt een dag vol nostalgie en herinneringen…
