We zitten in de fraaie cortijo die door Wendy, Richard en Jordy is omgetoverd tot een gezellige en authentieke B&B. De haard brandt gezellig op de achtergrond als we met de familie praten over hoe zij samen hun droom hebben gerealiseerd en hoe het hen bevalt om een B&B te runnen in Andalusië.
In gesprek met
Snel naar…
Het leven in Nederland
Richard, Wendy en zoon Jordy wonen in hartje Utrecht. Wendy werkt bij Albert Heijn. Richard in de IT. Jordy werkt eveneens bij de supermarkt en bij een bedrijf in plastics.
Wendy: “Ik werkte zo’n 32 jaar bij Albert Heijn, dus ik was wel toe aan iets anders.”
Richard: “Na mijn militaire dienst ben ik de IT ingerold en daar steeds verder in doorgegroeid. Mijn laatste functie was zwaar, met veel verantwoordelijkheid, druk en stress. Ik bereikte de magische leeftijd van 50 en had toen wel zoiets van dat het tijd werd voor iets anders.”
Jordy: “Ik werkte in de supermarkt en bij een bedrijf dat plastic maakt. Dat waren niet echt mijn droombanen, dus ik werd wel enthousiast van het idee om iets totaal anders te gaan doen.”
Spanje
Hoe is het idee ontstaan om te gaan emigreren naar Spanje?
Richard: ‘Wij zijn al jaren vaste kijkers van ‘Ik Vertrek’ en ‘Het roer om’. We riepen al 10 jaar dat we dit ook wilden, maar we durfden het niet.”
Wat gaf de doorslag om het wel te doen?
Richard: “Voor mij toch wel de 50 en het klinkt misschien heel bot, maar ik zag om me heen steeds meer mensen wegvallen. Ik besefte dat als we nog iets anders wilden, we het niet moesten uitstellen en het gewoon gaan doen. Het klimaat in Nederland speelde ook wel een rol en wij zien Nederland steeds meer verharden. Wij hadden het geluk dat Jordy ook mee wilde. Hij was zo enthousiast, hij wilde nog eerder weg dan wij.”
Wendy: “Omdat Jordy mee wilde zeiden we tegen elkaar: ‘Dan moet het nu.’ Als we nog langer wachten, dan is de situatie van Jordy waarschijnlijk anders en heeft hij misschien wel een vriendin. Dan wil hij misschien niet meer vertrekken. Als hij niet was meegegaan, dan waren wij ook niet gegaan. We hebben één kind en het is me wel wat waard om bij hem in de buurt te blijven.”
Wat vond jij van het plan Jordy?
Jordy: ‘Ja, ik had wel zin in een nieuw avontuur. Om iets nieuws op te starten, samen met mijn ouders en dan ook nog in het buitenland. Dat leek me wel wat.’
Andalusië
Het plan is er, het wordt een B&B in Spanje.
Hoe zijn jullie op Andalusië gekomen?
Richard: “Wij hebben vrienden die altijd naar Carihuela in Torremolinos gaan, het meest Nederlands stukje dat je in Spanje kunt vinden. Die nodigden ons uit om een keer mee te gaan. Toen waren we daar en we vonden we het er wel gezellig.
‘Laten we hier in de omgeving maar eens kijken’, zeiden we. Nog niet meteen met het concrete plan om al te emigreren, maar meer om ons eens voorzichtig te oriënteren. Twee maanden later hebben we een weekje geboekt en zijn we begonnen bij Calpe. Dat vonden we erg mooi, maar het was er allemaal wel heel erg duur. Richting Alicante waren er weer problemen met een vergunning voor een B&B.
Ik hou van avontuur, maar het moet wel een veilig avontuur zijn met een bepaalde vorm van zekerheid. We zijn later nog een keer teruggegaan. Toen hebben we bij een B&B gezeten en vanaf daar zijn we in andere regio’s gaan kijken. In Pinoso vonden we echt een heel mooi pand. Dat was een oude manege met veel mogelijkheden. Daar zijn we best ver mee doorgegaan, maar de kosten om het aan te passen werden echt veel te hoog. Dus dat hebben we afgeblazen.”
Baza
De zoektocht gaat verder en via internet ziet de familie een cortijo in de buurt van de stad Baza.
Richard: “We zagen dit pand de avond voordat we weer zouden vertrekken naar Nederland. Het huis, de oude stijl en de tuin spraken ons wel aan. De tuin was overigens al 6 jaar niet onderhouden. We belden de makelaar en vroegen of we nog even konden kijken. De ochtend erop hadden we precies een uur de tijd. Daarna moesten we echt weg om ons vliegtuig te halen.
Thuis hebben we vervolgens uitgezocht wat er allemaal in de omgeving te doen is, want je moet je gasten natuurlijk wel wat meer kunnen bieden dan alleen een fijne accommodatie.”
Nog een keer kijken
Wendy: “In februari zijn we nog een keer teruggegaan om alles nog eens extra goed te bekijken. Toen hebben we meteen de omgeving een beetje verkend. Vervolgens hebben we er een klap op gegeven.”
Richard: “We waren eigenlijk al vanaf dag 1 verkocht en verliefd op de plek en op het huis. Maar voor een B&B is er wel iets meer nodig dan dat. Voor ons was een locatie buiten de drukte belangrijk, omdat we rust en ruimte willen bieden aan onze gasten. Tegelijkertijd willen we niet een half uur rijden om een brood te halen. Binnen 7 minuten sta je hier in de stad in een supermarkt. Er is ook een ziekenhuis. Je hoopt dat niet nodig te hebben, maar als je ergens op een berg zit en 45 minuten moet rijden voordat je bij een ziekenhuis bent, dan vinden wij dat wel een probleem. Dit soort zaken vinden wij belangrijk en daar hebben we rekening mee gehouden tijdens onze zoektocht. We hebben echt prachtige panden gezien, maar die waren voor ons toch te afgelegen.”
Wendy: “Je bent vanaf hier in nog geen tien minuten in de stad Baza. Wil je naar Granada, waar je lekker kunt winkelen en het Alhambra bezoeken, dan ben je daar in een uur. Guadix, met prachtige grotwoningen bereik je in een half uur. Je hebt hier in de omgeving ook prachtige natuurgebieden om te wandelen en te fietsen. Kortom je kunt vanaf hier alle kanten op.”
Jordy, ben jij overal mee naartoe geweest?
Jordy: “Jazeker, alleen toen mijn ouders de laatste reis met een vakantie combineerden bleef ik thuis. Dit pand had ik al wel gezien en vond ik te gek.”
Hebben jullie ook naar bestaande B&B’s gekeken?
Richard: “Wij hebben veel B&B’s bekeken, maar hadden toch altijd het idee om niet voor een bestaande B&B te kiezen. Wij weten van onszelf dat we dingen willen aanpassen naar onze eigen wensen. Liever zochten wij naar een huis met mogelijkheden. We hadden ook de eis dat er een privégedeelte moest zijn of gecreëerd kon worden.”
Wendy: “Het belangrijkste was wel dat het gevoel goed moest zijn.”
Hoe verliep het aankoopproces?
Richard: “Dat verliep allemaal wel vlot. Wij hebben zoveel programma’s gezien waar van alles mis ging. We hadden wel zoiets van: wij gaan het van tevoren allemaal goed uitzoeken.
In Pinoso hadden we een Nederlandse makelaar. Daar voelden we, dat ligt misschien aan ons, toch wel de druk dat je meteen een bod moet doen en dan ook nog de gevraagde aankoopprijs moet bieden. Dat vonden wij minder prettig.
In deze regio kwamen wij in contact met Nick, een Spaanse makelaar. Die zei juist: ‘Doe rustig aan, ga er goed over nadenken. Er staan niet 100 mensen op een wachtlijst die het huis willen, dus neem je tijd.’ Hij gaf aan dat je hier ook gewoon een bouwkundig onderzoek kunt laten doen als je dat wilt.
Dat hebben we gedaan. Zo is er o.a. gekeken naar de fundering van het huis. Uit het rapport kwam dat alles goed was. Dat was voor ons het sein om er vol voor te gaan.”
Hulp
Van wie was het pand?
Richard: “Hier hebben Engelsen gewoond, maar die hadden het de laatste 6 jaar al niet meer onderhouden. Zij verhuurden nog wel het appartement en daar hebben een tijdje Engelse mensen, die een woning zochten, in gezeten. Zij raakten bevriend met de eigenaren. Die mensen wonen hier nog steeds en toen wij het huis kochten zei de makelaar dat deze mensen ons wel wegwijs konden maken in hoe alles werkte en waar alles zat. Zij waren goed op de hoogte alles omtrent het huis en het zwembad.
Dat was superfijn. De makelaar legde het contact en voordat we hierheen kwamen belden we al een aantal keer met elkaar. Toen we hier arriveerden kwamen ze om ons welkom te heten en alles te laten zien. De eerste dagen zijn ze hier wel zo’n beetje elke dag geweest om alles uit te leggen.
Zoals over de wasmachine, een heel stom dingetje. Ze hebben hier in Spanje een flexibele afvoer en dat kende ik helemaal niet. Bij het aansluiten van de wasmachine dacht ik dat de afvoer gebroken was. De Engelsman gaf aan dat er niets mis was, maar dat er hier ander, flexibel, materiaal gebruikt wordt. Heel simpel. Ik heb veel geklust in ons huis in Nederland, maar hier werken dingen dus net weer anders.”
Moest er veel gebeuren?
Wendy: “Er was veel achterstallig onderhoud en we hebben flink verbouwd. We hebben eerst het appartement aangepakt en daarna ons huis. Vervolgens zijn we met de cortijo, waar de gastenkamers zijn, begonnen. Alles bij elkaar heeft het ongeveer een jaar geduurd. We gingen in april 2023 hier wonen en in september konden we het appartement al verhuren. De gastenkamers verhuren we sinds februari 2024.”
Bed & Breakfast Casa de la Familia
Over de naam hoeft de familie niet lang na te denken. De B&B wordt gerund door de familie, dus de naam wordt: ‘Casa de la Familia.’
Wat bieden jullie de gasten?
Wendy: “Best wel veel denk ik. We hebben het appartement en de gastenkamers, een binnenruimte om te ontbijten of spelletjes te doen. Boven nog een extra ruimte om te ontspannen en we bieden de gasten een gastenkeuken, waarvan ze gebruik mogen maken, ook al zijn we een B&B.
Buiten hebben we een groot zwembad met zitjes en ligbedden en een mooie ruimte waar een BBQ staat. Je kunt hier ook darten of jeu de boules spelen.”
Richard: “Wij bieden ontbijt aan, maar mensen kunnen desgewenst ook bij ons lunchen of dineren. Bijvoorbeeld een broodje hamburger van de bbq. We bieden dat niet standaard aan, maar in overleg kan veel. Wij koken niet voor grote groepen, want dat is niet ons ding.”
Konden jullie vanaf het begin al leven van de B&B?
Richard: “Het eerste jaar heb ik nog gewerkt voor mijn Nederlandse werkgever. Zo hadden we toch een inkomen. Het was net na de Coronatijd en werken op afstand was inmiddels gewoon en vormde geen enkel probleem.”
De gasten
Hebben jullie al veel gasten gehad?
Wendy: “Wij dachten: het 1e jaar moeten we maar aankijken en zien wat het wordt. Richard had zijn werk nog, dus de urgentie was er nog niet. Maar meteen nadat we volledig open gingen in februari, begon het al te lopen. De afgelopen zomer zaten we helemaal vol.”
Richard: “We hebben zelfs nee moeten verkopen, alles was volgeboekt.”
Hoe hebben jullie dat qua naamsbekendheid gedaan?
Richard: “Vooral via booking.com”
Wendy: “Er gebeurt veel in deze regio, er worden veel evenementen georganiseerd. In april 2025 vindt bijvoorbeeld het Utopia Gravel Fest plaats in Baza. Dat is een driedaags gravelbike-evenement van 4 tot en met 6 april 2025. Deelnemers gaan dan door de Gorafe-woestijn en de omgeving van Baza fietsen. Daar komen veel mensen op af en wij hebben voor dit weekend al meerdere boekingen ontvangen.”
Krijgen jullie veel Spaanse gasten?
Wendy: “Het is divers, maar de grootste groep is wel Spaans. We hebben gasten gehad uit Nieuw-Zeeland, Polen, Amerika, Australië, Argentinië, Duitsland, België en natuurlijk Nederland.”
Zijn er nog grote verschillen tussen de verschillende nationaliteiten?
Wendy: Ik vind de Spaanse gasten wel echt heel lief en gastvrij. Zij vinden het heerlijk om te koken in onze gastenkeuken en we mogen altijd proeven en mee-eten.”
Richard: “Die gastenkeuken is wel een voordeel. We hadden hier laatst een groep gepensioneerden. Die belden of ze om 12 uur al konden komen met z’n achten, want ze wilden nog wat eten maken. Vervolgens staan ze twee tot drie uur in de keuken. Dan staat het helemaal vol en dan laten ze je van alles proeven. Als ik dan in de tuin loop krijg ik meteen de vraag of ik ook een biertje wil.”
Zijn jullie actief op social media?
Richard: “Wij zijn op social media aanwezig, maar we doen er nog niet veel mee, dat moeten we nog oppakken. Het klinkt bijna als een excuus, maar omdat we steeds zo druk zijn, komt het er telkens niet van. We moeten er tijd voor inplannen om dat te gaan doen.”
Kunnen mensen rechtstreeks bij jullie boeken?
Richard: “Ook de website staat op ons ‘to do-lijstje’. Mensen kunnen wel rechtstreeks bij ons boeken. Via Google Maps kunnen ze ons vinden en daar staan ook onze gegevens.”
Zijn jullie het hele jaar open?
Wendy: In principe wel, alleen dit jaar gaan we met Kerst naar Nederland.”
Spaans
Spreken jullie Spaans?
Wendy: “We hebben les gehad, maar dat was in de periode dat we veel aan het klussen waren. Een jonge, Engelse vrouw met Spaanse roots en die hier al 12 jaar woont gaf ons les. We konden het alleen niet zo goed combineren met alles wat hier moest gebeuren, dus stopten we er mee.
We verstaan het Spaans inmiddels wel, maar om het te spreken is nog wel lastig. Je weet hier wel wat je nodig hebt in je B&B en wat ze eventueel willen vragen. Dat lukt allemaal wel. Als we iets niet weten, gebruiken we Google Translate.
Een paar weken geleden waren we in Albox bij een restaurantje en daar geeft een Nederlandse dame Spaanse les. Online werkt voor mij niet, ik moet het echt face to face leren. Misschien dat ik dat ga doen.”
Richard: “Ik pik de taal vrij makkelijk op. Ik ben niet verlegen om te praten met Spanjaarden al zeg ik het verkeerd. Als ik gewoon een gezellig babbeltje kan maken, al klopt het grammaticaal niet, dan vind ik het al goed.”
Wendy: “Ik ben wel blij dat hier nog meer Nederlanders wonen.”
Zitten hier veel Nederlanders?
Wendy: “Er komen er steeds meer bij. Wij waren denk ik het 2e of 3e Nederlandse gezin. Nu zijn het er al een stuk of 10.”
Ook jongeren?
Wendy: “Ja, mensen van rond de twintig.”
De omgeving
Hebben jullie al veel van Andalusië gezien?
Richard: “We hebben een begin gemaakt. Zo zijn we al in Granada geweest, dat is echt een fantastische stad. Het gebied rondom de B&B heen hebben we verkend, want we moeten natuurlijk meer van de omgeving weten om erover te kunnen vertellen. Verder zijn we het allemaal nog aan het ontdekken.”
Ervaringen
Wat is jullie het meest meegevallen hier in Andalusië?
Richard: “De prijzen van het uit eten gaan en het koffiedrinken. Ook het integreren. Je wordt hier niet gezien als vervelende buitenlanders. We spreken de taal nog niet goed, maar de mensen hier zijn wel heel bereidwillig om ons te helpen.”
Zijn er ook dingen tegengevallen?
Richard: “Eigenlijk niet, alleen het weer in de winter. Dat kan zo sterk variëren. Het ene moment zit je met Kerst in je korte broek en op een ander moment ben je blij met een dikke trui.”
Wendy: “Het liedje ‘In Spanje schijnt altijd de zon’ gaat hier echt niet op hoor.”
Richard: “Misschien willen we teveel. Zo van: ik zit in Spanje, dus ik wil 365 dagen zon. We hebben hier echt wel genoeg zon, maar niet elke dag.”
Missen jullie Nederlandse producten?
Wendy: “De mayonaise en het broodbeleg. Ik ben gek op filet en rosbief en dat hebben ze hier niet. Dat is het enige wat ik echt mis.”
Richard: “Ik vind andere dingen hier ook erg lekker. Ik ben een vleeseter en hou van de speciale hammen hier, dus ik mis het niet. Als ik in Nederland ben dan vind ik een broodje filet juist extra lekker. Familie en vrienden nemen voor ons Nederlandse producten mee zoals hagelslag. Op een gegeven moment nam iedereen dat mee. Toen had ik zoiets van: ik eet hier meer hagelslag dan in Nederland. Baza is best een grote stad en er zitten hier 4 à 5 supermarkten. Die hebben alle wel weer een iets ander assortiment. Er is hier genoeg.”
Wendy: “Het is hier wel wat lastiger als je vegetariër bent. Dan is er minder aanbod. Veel is toch met vlees of vis.”
Richard: “De prijzen liggen hier veel lager. Toen we laatst in Nederland waren namen we een kopje koffie met een gebakje erbij. We zaten bewust al bij de Hema, want daar is het niet zo duur. Toch moesten we nog € 22,00 afrekenen. Dan schrik je wel.”
Wendy: “Hier ben je voor een koffie € 2,00 kwijt, voor een kleintje zelfs maar € 1,00.”
Richard: “Ook het bier is veel goedkoper. Hier betaal je voor een flink biertje € 1,80 en je krijgt je er zelfs nog een tapa bij. Bij elke ronde die je bestelt krijg je een gratis tapa. Een heel groot verschil met Nederland.”
Familie
Missen jullie de familie in Nederland erg?
Wendy: “Dat valt me zwaarder dan ik had verwacht. Het gemis komt met vlagen. We woonden maar een kwartiertje van mijn ouders en 5 minuten van de ouders van Richard. Ik ga nu wat vaker terug naar Nederland en de familie komt over, dus we zien elkaar nog steeds regelmatig. Het is meer het gevoel dat je er niet even spontaan heen kunt voor een kopje koffie of zo.”
Richard: “Toen we nog in Nederland woonden, wipte ik vaak even binnen bij mijn ouders. De manier van contact is nu dan wel veranderd, maar de kwaliteit niet. Die is misschien zelfs nog wel hoger. Als ik ze bel, dan neem ik daar echt de tijd voor.”
Reageerde iedereen leuk op jullie vertrek?
Wendy: “Jawel, sommigen vonden het wel moeilijk dat we gingen, vooral onze ouders. Voor de rest vond men het juist wel stoer dat we dit gingen doen.”
Jordy
Hoe oud ben jij?
Jordy: “Ik ben 25.”
Hoe ziet jouw leven er hier uit?
Jordy: “Ik ben hier in het begin ook druk geweest met de verbouwing. Omdat ik graag wilde gaan sporten ben ik naar een sportschool gegaan in Baza. Deze sportschool wordt gerund door twee Nederlanders. Dat leek me wel wat, want ik sprak de taal nog niet. Nou die Nederlanders waren er eigenlijk nooit. Dus ik was volledig omringd door Spanjaarden. Dat vond ik toch wel moeilijk, want ik sprak nog geen woord Spaans.”
Doe je buiten je werkzaamheden voor de B&B nog iets anders?
Jordy: “Ik werk een paar dagen per week in een shelter voor honden. Het zijn Nederlandse mensen die de kennel runnen. Je kunt daar je hond brengen als je met vakantie gaat en ze vangen zwerfhonden op. Daar zoeken ze dan een nieuw thuis voor.
Ze hadden hulp nodig en hebben mij gevraagd om te helpen. Ik ben gek op honden, dus dat vond ik een goed idee. Ze hebben 5 kennels en nog drie plekken, waar honden zitten die naar het buitenland, ook richting Nederland, gaan. Het is echt superleuk om met die honden bezig te zijn. Een mooie afwisseling met het werk hier.”
Zit de kennel in Baza?
Jordy: “Nee, het is een dorpje verderop.”
De Toekomst
Hoe zien jullie de toekomst?
Wendy: “We zijn hieraan begonnen met het idee dat als het niet zou werken we verder zouden kijken. Het was best verrassend dat we al zo snel vol zaten.”
Richard: “We zijn dit vooral gestart om meer levenskwaliteit te hebben. We zijn niet geëmigreerd om rijk te worden, maar voor een fijn leven.”
En lukt dat?
Richard: “Ja, voor mij zeker. Ik ben hier misschien net zo druk, zo niet nog drukker dan in Nederland, maar ik vind het leuk het geeft me veel energie.”
Wendy: “Ik vind het fijn zoals het nu gaat. Ik vermaak me hier wel en hoef niet per sé buitenshuis te werken. Als we er van kunnen blijven leven vind ik het helemaal prima zo. Als er een moment komt dat we geen gasten meer krijgen, dan wordt het natuurlijk een ander verhaal, maar voor nu vind ik het niet nodig om toekomstplannen te maken.”
Jordy: “Ik heb het hier prima naar mijn zin en wil voorlopig niets anders. Straks krijg ik mijn eigen woonplek op het terrein en daar kijk ik naar uit.”
Tips
Hebben jullie nog tips voor mensen?
- Volg je hart, gewoon doen, maar wel verantwoord. Dus er niet blind in stappen en gokken dat het allemaal wel goedkomt. Je moet het tenslotte allemaal zelf doen.
- Doe onderzoek en besef dat het in Spanje anders werkt dan in Nederland. Dat geldt ook voor makelaars, advocaten, boekhouders etc.
- Je kan beter spijt hebben van iets wat je hebt gedaan dan spijt hebben van iets dat je altijd hebt willen doen maar niet hebt gedaan.
Wendy, Richard & Jordy
Casa de la Familia
Adres:Pago Calle Copeting 20
perc 16
18800 Baza, Granada
España
Telefoon: +31 681 127 283
Mail: info@casadelafamilia.nl
Website: casadelafamilia.nl
Leuk of interessant artikel?
Deel het via jouw platform door op één van de onderstaande buttons te klikken!
