Het mooie witte dorp Zahara de la Sierra
In de loop van de middag zien we Zahara de la Sierra opdoemen. Het hooggelegen, witte dorp met bovenop een uitkijktoren. We rijden het dorp binnen en zigzaggen naar boven. Dan stuiten we op een wegversperring. We parkeren de auto en lopen naar ons hotel. Daar vragen we hoe we bij het parkeerterrein van het hotel kunnen komen. Met de aanwijzingen op zak lopen we terug en rijden we de aangegeven route. Gelukkig is er een plekje vrij, op het toch wel kleine parkeerterrein bovenop het hotel. Je kunt eventueel ook nog bij het Alcazaba of langs de weg parkeren, dus groot is het probleem niet.
Nadat we ingecheckt zijn, lopen we naar beneden, naar het centrum. We zijn te laat om nog te lunchen en moeten wachten tot 19:30 uur om te kunnen eten. Dat is geen probleem. Op een terrasje drinken we wat. Die avond keren we terug om te gaan eten. Het centrum is leuk met gezellige lampjes. Wat wel jammer is, is dat er op de terrassen ook een paar schijnwerpers staan. Wat is dat toch met de Spanjaarden en fel licht. We vinden een minder fel verlicht plekje en dineren daar. De temperatuur is in aanvang nog prima, maar toch koelt het in de loop van de avond af. We maken het dan ook niet te laat.
Cerro Coros
Als we de volgende dag uit Zahara wegrijden en omhoog kijken zien we hoog in de verte een slingerweg naar een top van een berg. Dat zal toch niet onze weg zijn?
Het wordt ons al snel duidelijk dat dat wel degelijk onze weg is. De weg is overigens goed en breed genoeg zodat tegemoet komend verkeer geen probleem is. De weg slingert zich naar de top, het uitzicht onderweg is al fantastisch.
Opeens moeten we even stoppen. Moeder steenbok steekt met haar kleintjes de weg over. Het is verbazingwekkend hoe snel en elegant deze dieren van de berghellingen af springen. Onze dag kan al niet meer stuk.
De wandeling
Wij zijn getipt door Ardanza Reizen, specialist in natuurreizen, om deze, vrij korte, maar spectaculaire wandeling te gaan lopen. Startpunt van de wandeling ligt bij een redelijk ruime parkeerplaats, Puerto de las Palomas. Hier bevindt zich ook een uitkijkpunt, Mirador Puerto de las Palomas. De wandeling start al hoog zodat je direct gepakt wordt door de fraaie vergezichten. De wandeling heeft een lengte van iets meer dan 3 kilometer en slingert rond een berg. Letterlijk een rondje om de berg dus 😉
Het pad is smal maar goed begaanbaar. Voor mensen met hoogtevrees of een wat minder vaste tred kan het pad toch wel een uitdaging zijn. Je kijkt immers ook de diepte in en dat is voor sommigen toch wel spannend.
In de verte zie je het meer Embalse de Zahar-el Gastor en het witte dorp Algodonades, liggend tussen de hoge groene bergtoppen. Dit alles met een blauwe lucht maakt de wandeling tot één van de hoogtepunten van onze redactiereis.
De wandeling kent 2 momenten waar je even moet opletten, het voetpad splitst zich namelijk.
Ardanza heeft dit beschreven in haar wandelgids Cádíz. Nu wordt het duidelijk aangegeven met een paaltje met een kruis erop en eentje met een V. Fout lopen kan dus bijna niet meer. Het is een rustige wandelroute. We vragen ons wel af of dit in het hoogseizoen ook zo is.
De stilte, de hoogtes en de vergezichten geven je een fantastisch gevoel. Wanneer we de parkeerplaats weer bereiken komen we midden in een wielerspektakel terecht. Van jong, de jongste lijkt nog geen 6 tot oud doen mee aan dit wielerevenement. De slingerweg naar boven, die wij met de auto hebben gereden, doet deze groep op de wielrenfiets. Wow, diep respect.
Het blijkt maar weer, Spanje is een echt wielrenland. De parkeerruimte is volledig geblokkeerd door de auto’s van alle toeschouwers. Hele families staan op de top hun mensen aan te moedigen. Dus lopen wij naar het uitkijkpunt, de mirador, boven. Hoog boven in de lucht zweven grote vogels. Welke het precies zijn, kunnen we, met onze ongetrainde ogen niet zien. Indrukwekkend is het wel.
Als alle wielrenners onder luid applaus boven zijn en weer op adem zijn gekomen is het tijd voor de karavaan om weer te vertrekken. Zo komt onze auto ook weer vrij en kunnen wij onze weg vervolgen. We dalen af, genietend van de mooie vergezichten en strijken neer voor de lunch bij restaurante Al Lago. Er staan ook vegetarische opties op de kaart. We eten er heerlijk.
Verkenning Zahara de la Sierra
De volgende dag blijven we lekker in Zahara en gaan we de bezienswaardigheden hier verkennen. We besluiten naar het Alcazaba te gaan en de toren te beklimmen, het hoogste punt van het dorp. Het is warm, dus binnen no time loopt het zweet van mijn voorhoofd. Eerst hebben we een aantal trappen, daarna gaat de weg verder omhoog via een aantal paden. Het uitzicht is fantastisch. Onder een boom rusten we even uit en vullen we onze waterhuishouding weer aan. We zijn aan de voet van de toren. Torre del Homenaje.
Uitzicht vanaf de toren
We bereiken de toren en beklimmen de resterende trappen. Dan staan we er bovenop en genieten we van een fantastisch uitzicht rondom. Het leuke is dat aan elke kant een grote foto staat met daarop vermeld wat je ziet. Het valt ons op dat het water in het meer op de foto’s hoger is dan nu. Ook hier kunnen ze dus nog wel wat regen gebruiken. Sierra de Grazalema is de plek waar de meeste regen valt in Spanje, dus dat geeft wel te denken…
Kerken, straatjes, pleintjes en fraaie uitzichten
We dalen af en brengen een bezoekje aan het dorp. Het is één van de dorpen met de titel ‘Uno de los pueblos más bonitos de España’, één van de mooiste witte dorpen van Spanje. Dat klopt wat ons betreft. Het is echt een mooi dorp, met leuke straatjes, pleintjes en prachtige vergezichten.
Kerken
We hebben geluk. De kerk Santa Maria de la Mesa is open. Voor € 1,00 mag ik naar binnen. Er is veel zorg besteed aan het interieur. Ik wandel er op mijn gemak doorheen. Er heerst altijd zo’n serene rust in een kerk, ook hier. Zodra ik de kerk verlaat, gaat de deur op slot. Ik was dus maar net op tijd.
Capilla de San Juan de Letran
Ook deze kapel is nog open, dus werpen we snel een blijk naar binnen. Eenvoudig maar fraai.
De lunch
Voor de late lunch strijken we neer bij Restaurante El Cortijo de Zahara. Het voorgerecht is al zo omvangrijk dat ik het hoofdgerecht, couscous met groente, voor het grootste deel laat staan. Zonde, maar ik kan het echt niet op. Voortaan bestel ik in etappes, want je weet gewoon nooit hoe groot de porties zijn. Of ik hou het bij een hoofdgerecht. Ook vanavond hoef ik niet meer te eten.
We wandelen nog wat rond, genietend van het dorp. We komen leuke gezegden tegen, op tegeltjes die in bankjes gemetseld zijn. Ja, wij vinden Zahara de la Sierra echt leuk. Een aanrader!
