Dag Granada, hallo Almería
Vandaag trekken we verder naar de provincie Almería, waar we de komende 9 dagen op 3 verschillende adresjes zullen verblijven. We hebben er zin in en gaan op pad naar Casa Fuente del Andaluz, onze eerst stop. Onderweg genieten we van de bloemen die je volop aan de kant van de weg ziet. Het heeft (te)veel geregend, maar dat levert wel een prachtige, kleurrijke natuur op. Zelfs op plekken die doorgaans erg droog zijn.
Onderweg stoppen we in Cúllar en rijden naar de Ermita, boven het dorp. Het waait flink en de weg er naartoe loopt deels door een rambla, maar daar kijken we al niet meer van op. Het is alweer even droog, dus is het goed te doen.
Bij de Ermita waait het stevig, toch maken we een rondje om de Ermita heen. We kunnen er niet in, maar door de tralies kunnen we wel een foto van het interieur maken.
Casa Fuente del Andaluz
We bereiken Oria en een kleine 10 km buiten het dorp vinden we het bijzondere adres. Bovenop de casa prijkt een blauwe ronde koepel en het dakterras is omringd met witte kantelen. Een andere bijzonderheid is het overdekte binnenpleintje onder de blauwe koepel, met een werkende fontein. Het blijkt dat het pand gebouwd is door een Arabier, die er echter nooit is gaan wonen vanwege familieomstandigheden.
Een volgende eigenaar heeft er eigenlijk ook niets meegedaan, met als gevolg dat het pand zo’n 17 jaar leeg heeft gestaan.
Linda en Ronald, de huidige eigenaren, hebben er een prachtige casa van gemaakt met drie gastenkamers.
We worden enthousiast ontvangen door zowel de eigenaren als de jonge, speelse hond Soy. We hebben wederom een fijne plek om een tijdje te verblijven.
Playa de los Muertos
Na een fijn ontbijt trekken we erop uit. We willen naar Playa de los Muertos, een fraai strand aan de kust, dat je uitsluitend te voet kunt bereiken. Vorig jaar was ik hier ook al, maar toen waaide het zo hard dat we de afdaling en beklimming maar uitstelden. Dit is dus nu de tweede poging en het weer is nu aanmerkelijk beter.
We zijn redelijk vroeg en kunnen onze auto kwijt op het kleine parkeerterrein, waar al menig camper staat. In de zomer moet je hier wel betalen, maar nu is het gratis.
Via een smal pad vol kiezelstenen dalen we voorzichtig af naar het strand. Daar doe ik toch wel een halfuurtje over. Er is nog een ander pad, vlakbij de kiosk. Dat blijkt, als we dat later nemen om weer naar boven te gaan, makkelijker en sneller te zijn.
Het is ook op dat pad dat we mensen met grote koelboxen en parasols zien sjouwen. Voor een dagje op het strand. Je kunt ook beter maar niets vergeten, want dan heb je een leuk extra tochtje naar boven en weer naar beneden te pakken.
Drukte op het strand
We bereiken het strand en lopen naar de rotsen. Langzaam wordt het er drukker. Mensen installeren zich op het strand en menigeen neemt al een duik in het, nog best frisse, zeewater. Er heerst een relaxt sfeertje.
Als we op de terugweg zijn, komen we nog behoorlijk wat mensen tegen die met grote boodschappentassen de afdaling maken. Die blijven vast de rest van de dag op het strand. Er zijn geen faciliteiten op het strand. Je kunt er niets kopen, dus dan begrijp je wel dat iedereen die boodschappentassen meezeult.
Wij niet, we klimmen weer naar boven en bezoeken nog even de Mirador, dat via een volledig geasfalteerd pad makkelijk te bereiken is. Wel zo fijn na de afdaling en beklimming.
Mojácar Playa
Als we weg rijden van het parkeerterrein staat het helemaal vol. Niet alleen op ‘ons’ parkeerterrein, maar ook op het parkeerterrein aan de overkant van de weg en langs de weg. Wij vervolgen onze kustroute en strijken neer in Mojácar, waar we met uitzicht op zee, heerlijk Italiaans eten. Mojácar playa is behoorlijk toeristisch en heeft, en dat zie je nog niet zo heel veel in Andalusië, ook fietspaden. Wel zo veilig. Ik heb respect voor al die fietsers die we tegenkomen op de wegen. Zowel bij het beklimmen als het dalen. Zeker met al die passerende auto’s. Die moeten overigens wel minimaal 1,5 meter afstand houden, maar toch.
We eten heerlijk en besluiten op de terugweg het ‘Marmeren’ dorp Macaél aan te doen, een tip van onze gastvrouw.
Macael
Marmer, marmer en nog eens marmer
Als we terugrijden naar ons verblijf brengen we nog even een bezoek aan Macael.
Macael is een klein dorpje in Andalusië dat al duizenden jaren bekendstaat om haar witte marmer. Het marmer is super van kwaliteit en je komt het tegen in talrijke beroemde bouwwerken zoals bijvoorbeeld het Alhambra in Granada, de Mezquita van Córdoba en de Medina Azahara.
In het dorp draait alles om marmer. Je vindt er werkplaatsen en een marmermuseum. Echt een interessante plaats. We kijken onze ogen uit in het dorp met haar vele marmeren objecten. Zoals de leeuwenfontein, een standbeeld van de god van de zee en zelfs de grootste marmeren mortel ter wereld.
Ook de marmergroeve is interessant, maar geeft ons wel een beetje een dubbel gevoel. De prachtige natuurlijke bergen verdwijnen beetje bij beetje door alle afgravingen…
Afsluiting van de dag
In de avond gaan we naar Oria, want daar is om 19:00 uur een processie. Die willen we wel even zien. Rond 19:00 uur zijn we bij de kerk, maar er gebeurt helemaal niets. Huh? We kunnen de kerk wel even in en dat is de moeite waard. De kerk is gerestaureerd met behulp van een donatie van een dorpsgenoot die een grote geldprijs had gewonnen. De baren met de beelden staan in de kerk, dus van een processie zal er vandaag wel niks meer komen.
We besluiten nog even iets te eten bij La Gasolinera Oria. Bart bestelt een broodje tomaat, tonijn en ik een broodje kaas,ei. Tot onze grote verbazing zet de serveerster ons 1 broodje voor met tomaat, tonijn, kaas en ei. Dat was niet helemaal de bedoeling en wordt ook snel hersteld.
We vragen ook even hoe het zit met de processie. Nou die is om 19:00 uur wordt er gezegd, maar het is nu al tegen achten. Geen processie dus, althans wij hebben deze niet gevonden.
We eindigen de dag waar we deze begonnen. Bij Casa Fuente del Andaluz. Daar kletsen we nog een tijdje gezellig met Linda en Ronald.
Leuk of interessant artikel?
Deel het via jouw platform door op één van de onderstaande buttons te klikken!
