De zon komt op
Ik word wakker in mijn tent, hoor de vogeltjes fluiten en zie de zon langzaam opkomen, want de flappen van de tent heb ik opengelaten. Voor de frisse lucht en voor het uitzicht. Gisteren zat het weer niet helemaal mee, vandaag is het top. Wat een prachtig beeld en wat een heerlijke plek is het toch bij Finca Alegria de la Vida. Ik heb hier echt fantastisch geslapen, lekker gegeten en genoten. We ontbijten met de andere gasten en nemen daarna afscheid van de hartelijke eigenaren Bert en Margreet. We hebben hier een top verblijf gehad.
Álora, een stad met een dorpsgevoel
We parkeren onze auto op het parkeerterrein en beginnen met een stevig klimmetje naar boven, naar de stad.
Als we in de straatjes van Álora belanden, komen we eerst langs een bronzen monument: ‘Homenaje a la Faenera’. Een eerbetoon aan de vrouwelijke arbeiders. Zij hielden zich bezig met het verzamelen van de sinaasappels op de boerderijen in de omgeving. Achter het beeld zie je een tegelplateau met een Arabische boog en een blik op het landschap.
Plaza Fuente Arriba – Álora
We beginnen met een drankje op een terras op Plaza Fuente Arriba, met uitzicht op het gemeentehuis. Ik heb een toeristische plattegrond gescoord en we bepalen de route die we gaan lopen. Als eerste gaan we naar Molino del bachiller y Aljibe Árabe.
Behulpzame burger
We stellen onze Google maps in en gaan op weg door de smalle straatjes. Toch vinden we het niet zo snel. We worden een weg vol puin ingestuurd. Dat zal vast niet kloppen. Op een hoek bij een bar zitten een aantal mannen luidruchtig een drankje te doen. Als ze ons zoekend rond zien kijken, ratelen ze door elkaar waar we heen moeten. Eén van de mannen staat op van de grond en wil ons wel even de weg wijzen. We lopen een paar meter door die bewuste straat en de man wijst ons op een hek en gebaart dat we daar doorheen moeten. Voor zijn bewezen diensten van welgeteld 1 minuut, wil hij toch graag beloond worden. We geven hem wat kleingeld.
We gaan door het hek en kijken even rond. Het gaat hier om de overblijfselen van een oliemolen uit de 16e eeuw.
Bezienswaardigheden alom
We wandelen verder door de smalle straatjes in de stad. Zien kerken, pleintjes, tegelplateaus en beelden. Het kasteel boven slaan we dit keer over. Daar ben ik al eens geweest. Het weer is heerlijk.
Iglesia de Nuestra Señora de la Encarnación is de belangrijkste kerk van Alora, gelegen in het historische centrum van de stad. Vlakbij deze kerk vind je een museum en een fontein met een fraai beeld. Helaas stroomt er vandaag geen water.
We slenteren verder en genieten van de ontspannen sfeer die hier heerst. We eten een hapje bij de Engelse Maria’s bar. Wandelen nog even langs het moument voor de Malagueña van Álora, ook wel de ‘Fontein met de gitaar’ genoemd.
Door naar Casa Gran Vista de Álora
Het is tegen vieren als we bij Casa Gran Vista de Álora aankomen. Daar worden wij hartelijk ontvangen door de Nederlandse Henry en Duitse Tanja. En de twee rescue honden Lucky en Mandy. Lucky is een allemansvriend en komt meteen op je afgerend. Mandy is veel terughoudender. Die heeft in haar hondenleven al het nodige meegemaakt, zo weten Henry en Tanja te vertellen.
Het valt ons op dat veel van de accommodatie-eigenaren die wij spreken wel een of meerdere honden uit het opvangcentrum hebben geadopteerd. Of dat er een zwerfhond is komen aanlopen en is gebleven. Zo vinden veel honden een fijn thuis.
We verblijven in Casita las Montañas, een mooi huisje. We droppen onze koffers en krijgen een rondleiding over het terrein. Het fraaie zwembad valt meteen op. Na de tour strijken we, op uitnodiging van de gastvrouw en -heer, neer op hun terras voor een drankje. Op onze vraag wanneer het interview het beste schikt, geven ze aan dat meteen wel te willen. Nou dat doen we dan toch…
