We zitten op het heerlijke terras van Hacienda Riogordo waar we spreken met Harmke & Menno over hun emigratie. Eenmaal terug in Nederland brengen we een bezoek aan Amersfoort om ook Rudolf en Natalie te spreken. Zij gaan immers ook emigreren om samen met Harmke & Menno een B&B te runnen. We zijn benieuwd naar hun verhalen en het avontuur dat zij samen aangaan.
In gesprek met Rudolf, Natalie, Harmke & Menno van Hacienda Riogordo
Snel naar…
Het leven in Nederland
Menno, Harmke, Natalie & Rudolf leren elkaar kennen in Amersfoort. Als Menno en Harmke in 1998 gaan samenwonen in Amersfoort komen komen ze in het korfbalteam van Natalie terecht en het klikt meteen tussen de vier. Daarnaast blijken ze ook nog eens dicht bij elkaar in de buurt te wonen. Zo ontstaat en verdiept zich in de loop der jaren een mooie vriendschap.
Harmke: “We trokken veel met elkaar op, deelden lief en leed en gingen samen op vakantie.”
Werk
Het leven in Nederland gaat z’n gangetje. Iedereen heeft zijn of haar werk.
Menno: “Ik had een eigen kantoor (AenS Financieel Adviseurs). Omdat het voor financieel advies belangrijk is om mensen in de ogen te kijken, vond ik dat afspraken op kantoor moesten plaatsvinden. Toen kwam Corona en werden we gedwongen om de gesprekken online te doen. Dat bleek prima te werken. In het 1e Corona jaar heb ik zelfs mijn beste jaar gedraaid. Daarna had ik zoiets van: als ik mijn werk online vanuit huis kan doen, dan kan ik dat overal doen, ook op een plek waar het mooi weer is. Vanaf januari 2024 werk ik nu freelance als financieel planner voor AenS.”
Harmke: “Ik was financial controller en werkte bij een bedrijf dat begin 2023 naar Amsterdam verhuisde. Ik mocht wel mee, maar dat heb ik niet gedaan. Als financial controller had ik zo weer een baan in Amersfoort en daar heb ik nog een tijd mogen werken.”
Rudolf: “Ik werk nu ruim tien jaar bij Pon in Amersfoort. Ik heb altijd in de auto’s gezeten. Wel heb ik nog een technische opleiding gedaan in elektrotechniek.”
Natalie: “Ik ben nu nog leerkracht in het basisonderwijs en sta drie dagen in de week voor de klas, voor groep 4. Dat vind ik leuk en doe ik al een hele tijd, maar ik wil dat niet tot aan mijn pensioen blijven doen.”
Het idee
Het is Coronatijd als het plan ontstaat om het roer om te gooien. Het besef bij Menno dat hij zijn werk overal kan doen, blijkt het zaadje te zijn.
Harmke: “Aanvankelijk was het een idee voor ons pensioen. Toen Menno door Corona ondervond dat hij zijn werk prima online voort kon zetten, bedachten we dat we al eerder konden emigreren. Voor mij zou het een mooi moment zijn om iets compleet anders te gaan doen. Al mijn bijbaantjes vroeger waren in de horeca dus daar gingen mijn gedachten naar uit.”
Emigreren met z’n vieren, een goed plan
Menno: “Ik denk dat we daardoor het proces versneld hebben.”
Harmke: “Ik was best wel risicomijdend. Ik had een leidinggevende en die zei altijd: ‘Jij leert mij de beren op de weg zien en ik laat jou de flamingo’s zien.’ Bij haar kon altijd alles en ik was meer van ho, wacht eens even, hebben we hier of daar al aan gedacht.”
Natalie: “Het idee kwam bij Menno & Harmke vandaan. Die wilden best wel een avontuur aangaan in het buitenland. Hoe gaaf is het dan dat je dat met je beste vrienden kunt doen.”
Rudolf: “Natalie heeft in het verre verleden al eens geroepen dat ze wilde emigreren.”
Natalie: “Ik ben in het laatste jaar van mijn studie 3 maanden in het buitenland geweest en het buitenland is me altijd blijven trekken. Grappig was dat, toen we al plannen aan het maken waren, er ineens een interview van de sportvereniging tevoorschijn kwam. Daarin zei ik al dat ik mezelf in de toekomst best wel in het buitenland zag wonen.”
Rudolf: “We hebben een prima leven, een fijn gezin met onze dochters Emma en Lotte, lieve familie en vrienden en leuk werk. Toch willen we graag in een volgende fase van ons leven meer genieten van het buitenleven en meer onze eigen tijd indelen. Wij willen nog steeds werken hoor, maar anders. Aan iets dat van onszelf is.
Dus toen Menno en Harmke aan ons vroegen of het ook iets voor ons zou kunnen zijn, keken we elkaar aan en zeiden we vrijwel meteen: ‘Ja, we gaan mee.”
Met vrienden emigreren en in zaken, goed idee?!
Het unieke van het project is dat Natalie, Rudolf, Harmke en Menno het samen gaan doen. Daar staan ze helemaal achter, maar ze beseffen ook dat het anders kan lopen dan je verwacht. Dan helpt een nuchtere kijk enorm.
Natalie: “Je kan alles van tevoren nog zo goed bespreken, maar je weet het gewoon niet. Wij kennen elkaar al heel lang en hebben veel samen meegemaakt. Verhuizingen, geboortes, overlijdens, noem het maar op. Er is van alles geweest. Dus wij weten goed wat we aan elkaar hebben. Dan kan het nog steeds zo zijn dat je wel eens denkt van: jeetje waarom doe je dat? Het kan altijd spaak lopen. Dat iemand het niet trekt, of dat er iets anders gebeurt.”
Rudolf: “Belangrijk is dat alles bespreekbaar is. In het begin denk je nog dat je alles samen moet doen, maar dat is niet zo. We laten elkaar vrij. Dat we een keer met z’n allen iets doen is helemaal leuk, maar we zijn toch twee aparte gezinnen. Zo eenvoudig is het.”
Menno: “Wij hebben het ook zakelijk benaderd en allerlei scenario’s besproken met de notaris, waarbij we de fiscale- en juridische consequenties hebben vastgelegd. Wat als een stel terug wil naar Nederland, wat als er iemand overlijdt, wat als een stel gaat scheiden, wat als dit, wat als dat. We willen geen van allen dat onze eigen dromen afhankelijk zijn van de keuzes van anderen.”
Harmke: “We zien het vooral als iets positiefs. Het unieke van ons project is dat iedereen zijn of haar specifieke kwaliteiten toevoegt. We hebben een goede mix, waardoor we elkaar versterken. Ik denk dat Menno en ik het met z’n tweetjes minder snel zouden doen. Wij hebben veel goede vrienden en die laat je achter, maar gelukkig nemen we er nu een paar mee. Een groot voordeel van ons gezamenlijke avontuur is dat we meer vrijheid krijgen. Zo kan je als stel eens weg met z’n tweetjes en draait alles gewoon door. Superfijn ook als je ineens halsoverkop naar Nederland moet vanwege familieomstandigheden.”
Het plan
Er breekt een tijd aan van brainstormen over wat ze willen gaan doen, waar en per wanneer.
Wat
Het ‘wat’ is vrij snel duidelijk. Het plan is om een B&B te kopen. De taakverdeling is al helder. Harmke en Natalie gaan de B&B runnen, Rudolf neemt primair het onderhoud voor zijn rekening en Menno zal veelal in de keuken te vinden zijn. Natuurlijk helpen ze elkaar waar nodig. Beide heren houden daarnaast nog eigen werkzaamheden aan buiten de B&B.
Menno: “Ik blijf werken als freelance Financieel Planner.”
Rudolf: “Misschien kan ik, als we straks geëmigreerd zijn, voorlopig nog iets online blijven doen voor mijn huidige werkgever. In sales, dat lijkt mij ook interessant. Uiteindelijk wil ik wel iets anders. Het zit in mijn bloed om ergens in te handelen. Bijvoorbeeld in zonnepanelen, zonneschermen of aanhangers, ik noem maar wat. Ik wil in ieder geval de druk van mijn huidige werk naar beneden en een andere manier van leven.”
Natalie: “De rolverdeling is voor nu helder en we zien wel of dat in de toekomst verandert. We brengen alle vier andere kwaliteiten mee en het is mooi dat we elkaar aanvullen.”
Waar
De volgende beslissing is het bepalen ‘waar’.
Natalie: “We hebben het gehad over Italië en Spanje, dat vinden we mooie vakantielanden.”
Rudolf: “Al snel kwamen we erachter dat de tijd dat je in Italië mooi weer hebt korter is dan in Spanje”.
Menno: “In Toscane hoef je van oktober tot april niet te zijn, dan praat je over een temperatuur van 5 à 10 graden. Nederlanders gaan ook niet echt naar Zuid-Italië, dat viel ook af. Onze voorkeur ging dus uit naar Spanje en dan met name Andalusië. Dat is commercieel interessant omdat het weer in die regio een lange periode aantrekkelijk is.”
Rudolf: “Harmke en Menno waren al eens in Andalusië geweest, wij nog nooit.”
Natalie: “Zodra we mochten reizen, het was het einde van de coronatijd, wilden we ter plekke gaan kijken. We waren het eens dat het in de buurt van Málaga moest zijn, want daar vliegen de meeste toeristen op. Dus richtten we ons op het gebied zowel ten westen als ten oosten van Málaga.”
Wanneer
Resteert ‘wanneer’. Ze maken een vijfjarenplan, omdat je van tevoren niet weet hoelang het duurt om een geschikt pand te vinden.
Natalie: “Je ziet op televisie dat sommige mensen jaren zoeken. Wij hadden zoiets van we gaan gewoon beginnen en we zien het wel. Met het risico dat het heel snel kan gaan. Wij hebben natuurlijk wel onze dochters waar wij rekening mee moeten houden. Zij mogen uiteraard mee, maar als zij andere plannen hebben is dat ook oké.”
Menno: “Harmke en ik hadden al bedacht, dat als het allemaal snel zou verlopen, wij er alvast heen zouden gaan en dat Rudolf en Natalie dan later zouden komen. Dat we uiteindelijk zo snel iets zouden vinden, hadden we niet gedacht.”
De keuzes
De belangrijkste keuzes zijn gemaakt. Het wordt een B&B in Andalusië, ergens in de buurt van Málaga. Liefst binnen 5 jaar. In februari 2022 vertrekken ze naar Andalusië om een goede (hernieuwde) indruk te krijgen van het gebied. Ze reizen van Marbella tot Nerja en Torre del Mar.
Verkoop van de huizen in Nederland
Bij terugkomst in Nederland besluiten ze alvast hun woningen te verkopen.
Menno: “We besloten om onze huizen te verkopen, dan was dat alvast geregeld. Grappig was dat we, heel toevallig, vlakbij bij elkaar een huurhuis vonden.”
Natalie: “Toen wij ons huis te koop zetten, werd het in een keer wel heel concreet voor onze twee meiden. Inmiddels zijn ze wel gewend aan het idee, maar in het begin vonden ze het lastig om hun vertrouwde plek te verlaten.”
Rudolf: “Wij hebben er alles aan gedaan om ze een goede start voor de toekomst te geven, maar ze moeten deze natuurlijk wel zelf vormgeven. Je geeft ze mee wat je kunt. We zien hoe zelfstandig ze zijn. Emma en Lotte zijn allebei prima in staat om eigen keuzes maken. Zij kunnen ook zomaar uitvliegen naar het buitenland. Dat weet je nooit. Wij kiezen voor een andere manier van leven voor onszelf. Het is ook niet zo dat we aan de andere kant van de wereld gaan wonen, wij blijven relatief dichtbij. Daar hebben we bewust voor gekozen.”
Natalie: “We hebben afgesproken dat wij pas emigreren als zij hun lopende studies hebben afgerond en ze beiden een fijne woonplek hebben.”
De wensenlijst
Voordat de zoektocht concreet begint maken ze met z’n vieren een eisen- en wensenlijst. Zodat helder is wat iedereen het belangrijkst vindt.
Rudolf: “Hoe meer je bespreekt, des te meer komt er naar boven.”
Harmke: “We hebben alles genoteerd wat we maar konden bedenken en vervolgens hebben we, ieder voor zich, alle items gerangschikt in volgorde van belangrijkheid.
Op basis daarvan hebben we een gezamenlijke lijst samengesteld. Zo creëerden we een goed uitgangspunt voor de makelaar.”
De prioriteiten
Het viertal blijkt niet ver uit elkaar te liggen met de rangschikking. Bovenaan het lijstje prijkt bij iedereen de wow-factor.
Menno: “Wij wilden allemaal dat de accommodatie en locatie de gasten meteen een wow-gevoel zouden geven bij binnenkomst. Verder wilden we een goede toegangsweg, een zwembad, het vliegveld op maximaal een uur rijden en het liefst een locatie op loopafstand van een dorp. Dat laatste was eigenlijk het allermoeilijkst.
Ik had al een beetje uitgezocht en uitgerekend dat als je met z’n tweeën rond kunt komen van een B&B met gemiddeld drie kamers, wij er dan dus zes nodig hadden. We hoeven er niet rijk van te worden, maar het moet wel kostendekkend zijn.”
Rudolf: “Het is natuurlijk afwachten wat de inkomsten daadwerkelijk zullen zijn. We zullen vast een stap terug moeten doen in inkomen, maar dat geeft niet.”
Natalie: “Natuurlijk moeten we er ook met z’n vieren kunnen wonen zonder dat je steeds op elkaars lip zit. Qua omgeving wilden we wel in een heuvelachtig gebied zitten, maar weer niet in de bergen. Strand op een redelijke afstand is eveneens fijn.”
Harmke: “Tenslotte wilden we geen gigantisch klusproject, want de kans was groot dat Menno en ik er eerder heen zouden gaan en wij zijn helemaal niet handig. Je wordt wel steeds handiger omdat je moet, maar Rudolf is de handigste van ons vieren en we wisten dat hij voorlopig nog niet kon komen.”
De makelaar
De lijst is klaar en ze nemen contact op met een drietal makelaars, om er vervolgens één te kiezen.
Natalie: “We kozen voor een Nederlander die in Alhaurín el Grande woont. Bij hem hadden we allemaal een goed gevoel.”
Menno: “Hij hield ons meteen een spiegel voor. Hij zei: ‘Het is echt niet altijd mooi weer in Andalusië hoor en dan wil je vast iets meer als privéruimte dan één slaapkamer per stel.’ Aanvankelijk dachten wij nog dat dat wel toereikend zou zijn, maar hij had een goed punt.”
Harmke: “De makelaar bleef ons tot nadenken aanzetten, zodat we een steeds beter beeld kregen van wat we echt wilden.”
De locatie
Vanaf het eerste begin staat vast dat ze iets zoeken rondom Málaga. Aanvankelijk wordt gedacht aan de westkant rondom Alhaurín el Grande, het gebied dat veel strandliefhebbers aantrekt. Toch trekt ook de oostkant van Málaga.
Menno: “De oostkant van Málaga trekt weer meer wandelaars en fietsers, maar dan zit je wel snel hoog in de bergen en dat vinden we minder aantrekkelijk. Het was echt wel een beetje zoeken van wat willen we nu.”
Rudolf: “We besloten om ons in eerste instantie te richten op de westkant van Málaga.”
De huizenjacht
In september 2022 gaan de vier toekomstige B&B-eigenaren samen met de makelaar op stap om acht geselecteerde huizen te bekijken. Drie hele dagen op stap, van huis naar huis met tussendoor een snelle lunchbreak. Het ene na het andere huis valt af om verschillende redenen. De weg er naartoe is te uitdagend, opstallen zijn illegaal, het huis is te afgelegen of simpelweg te duur.
Menno: “Zo bezochten we een huis beneden in Alhaurín el Grande. Het was goed aan te rijden, wat voor ons belangrijk is. Op het terrein had je van die hele grote paardenstallen en Rudolf & Harmke waren al samen met de makelaar aan het bekijken hoeveel appartementen we erin konden maken. Maar ik dacht: willen we echt 2 à 3 ton investeren om die stallen om te bouwen? Dan heb je een enorme investering in iets dat illegaal is. Nee, toch maar niet.”
Harmke: “Het laatste huis dat we zagen was geweldig, maar te duur, dus dat werd het ook niet. Het gaf de makelaar wel weer een beter beeld van wat voor soort pand we zochten.”
De volgende trip vindt plaats in de voorjaarsvakantie van 2023. De makelaar heeft een aantal huizen en Menno vindt op internet een interessant pand in Riogordo, ten oosten van Málaga.
Natalie: “Toen we bij Hacienda Riogordo kwamen, hadden we allemaal meteen het gevoel van wow. Het huis sprak ons enorm aan. Er was een mooie tuin en een groot zwembad met een prachtig uitzicht op de bergen. Het was al een B&B met twee appartementen en vijf kamers, waarvan twee met een gedeelde badkamer.”
Menno: “Er was wel maar één privégedeelte. We zouden dus een kamer of appartement moeten opofferen, want bijbouwen, daar gingen we van uit, was geen optie.”
Rudolf: “De makelaar van de eigenaar stelde voor om van de twee kamers boven een tweede privégedeelte te maken en de twee appartementen om te bouwen tot 3 kamers.”
Harmke: “We zouden die dag nog twee huizen bezichtigen. De eerste ervan vonden we niets en bij het tweede huis zijn we niet eens meer geweest.”
Hacienda Riogordo
Hacienda Riogordo staat voor het viertal met stip op nummer een. De volgende dag spreken ze Leon, eigenaar van een B&B in de buurt, en wandelen ze door het dorp Riogordo om daar een indruk van op te doen.
Harmke: “Het gesprek met Leon was prettig. Het was heel fijn om informatie te krijgen van een ervaringsdeskundige en dat we alles konden vragen. Diezelfde middag zijn we door Riogordo gaan wandelen, zodat we een eerste indruk kregen van het dorp.”
Rudolf: “We hebben vervolgens de makelaar gebeld dat we het huis nog een keer wilden bekijken voordat we terug zouden vliegen.”
Menno: “Ik kon die nacht niet slapen dus ben ik alle recensies gaan lezen. Is die olijffabriek in de buurt qua lawaai een dingetje bijvoorbeeld, maar iedereen had het erover dat het er zo rustig en stil was.”
Rudolf: “De tweede keer hebben Harmke en Natalie alle kamers nog eens goed bekeken en hebben Menno en ik alles opgemeten.”
Natalie: “Wij hebben filmpjes gemaakt van de kamers en genoteerd wat er allemaal al in zat. Zoals een douche of een bad.”
De aankoop
Alle vier zijn ze het eens. Dit is het pand dat ze willen. De locatie, een dorp op loopafstand, de hacienda zelf, met een goede toegangsweg, een riant zwembad met zicht op de bergen en voldoende gastenkamers. Met vertrouwen starten ze de onderhandelingen.
Menno: “We hadden best een goed idee in welke richting het bod moest gaan. De B&B was al eerder verkocht geweest, maar die verkoop was teruggedraaid. Dus vertelden we onze makelaar wat we wilden bieden en wat de onderhandelingsmarge was. Misschien was dat niet de meest tactische zet, maar goed, binnen een half uur was het rond. Alle partijen waren blij met de prijs. Voor dat geld hadden we echt niets anders kunnen kopen dat in de buurt komt van wat we nu hebben.”
Harmke: “Zij waren blij en wij waren blij. Daardoor is het contact ook nu nog heel goed. We kunnen elkaar altijd bellen. Dat is echt top.”
Menno: “We hebben geboft met alles wat ze hebben achtergelaten voor de B&B. Ga dat allemaal maar eens aanschaffen.”
De zakelijke beslommeringen
Er moeten allerlei zaken geregeld worden. Dat gaat in Spanje anders dan in Nederland. Via bevriende contacten worden de juiste mensen gevonden die kunnen helpen om alle zaken in orde te brengen. In de praktijk blijken het allemaal Nederlanders te zijn die daar wonen.
Harmke: “Het scheelde al veel dat Menno en ik allebei een financiële achtergrond hebben en daardoor wel een beetje weten wat wel en niet kan. De NIE, zeg maar het Spaanse BSN, hadden we voor de aankoop al geregeld via onze advocaat. De vergunning voor de B&B kon makkelijk worden overgezet op mijn naam. Bij de hypotheek hebben we gebruik gemaakt van een Nederlandse hypotheekadviseur.”
Menno: “Als je als buitenlander hier iets koopt mag je maar maximaal 50% van de waarde van de woning financieren. Het duurde wel even voordat het rond was, maar dat kwam door de taxatie. We kochten in mei en in november was de hypotheek rond.”
Harmke: “De boekhouder had weer een contact voor het importeren van de auto en de verzekeringen. Een Nederlandse die in Spanje woont, heeft het allemaal voor ons geregeld. Wat betreft de gezondheidszorg werd ons geadviseerd om een aanvullende verzekering af te sluiten. Daarvoor kwamen we ook weer bij een Nederlandse uit. Dus eigenlijk hebben we voor al onze zakelijke beslommeringen met Nederlanders gewerkt. Wij vonden het wel fijn dat we al dit soort zaken in onze eigen taal konden afhandelen.”
Inburgering
Voor alle zaken in en rondom de B&B besluiten de vier eigenaren juist om zoveel mogelijk gebruik te maken van de diensten van lokale ondernemers.
Harmke: “We werken graag samen met de Spanjaarden, bij voorkeur uit het dorp. Zo helpt de buurman ons met de tuin. Onze aannemer, schilder en de cateraar van ons feest komen ook uit Riogordo. We gaan naar de kapper in het dorp, doen zaken met de wasserette en kopen het vlees bij de slager. De bakker is helaas niet gelukt, daarvoor moeten we iets verder weg.
We vinden het echt belangrijk om hier te integreren en de mensen hier iets te gunnen.”
Rudolf: “Dat dat goed werkt, zagen we ook met de verbouwing. Allemaal mensen uit Riogordo. Harmke zorgde voor eten en drinken. Ze wisten niet wat ze overkwam, want dat krijgen ze normaal gesproken niet. Als je nu door het dorp loopt met een feest, dan roepen ze meteen: ‘Kom er gezellig bij’. Zo simpel is het.”
Menno: “We hebben inmiddels goede contacten bij de gemeente. Nadat we het huis kochten wilden we ons, als de nieuwe eigenaren van Hacienda Riogordo, natuurlijk ook even introduceren bij de burgemeester.”
Natalie: “Amersfoort is bekend om de Amersfoortse keitjes, een lekkernij dat je bij een goede bakker kunt kopen. Die hadden we voor de burgemeester gekocht. Bij die keitjes zit een beschrijving en die heb ik vertaald in het Spaans. We schreven er nog een briefje bij voor de burgemeester en liepen met z’n viertjes naar het gemeentehuis. We wilden het pakketje afgeven, want zo werkt dat in Nederland. Komen we daar met: ‘We hebben een cadeautje voor de burgemeester’. Zegt degene achter de balie: ‘Loop maar naar boven, eerste kamer rechts.’ We kloppen en daar staat een man in spijkerbroek en polo. Lekker gewoon, niks geen strak pak. Hij was blij met ons cadeautje. Hij sprak wel alleen Spaans, dus riep hij er iemand bij zodat we wat makkelijker een babbeltje konden maken.”
Rudolf: “We moesten nog door naar de architect van het gemeentehuis, want we wilden nog wat verbouwen. Dus dachten we, eerst naar de burgemeester en dan naar de architect, maar de burgemeester stelde al voor om ons even te introduceren.”
Natalie: “Als je nu de burgemeester tegenkomt is het altijd zwaaien en gedag zeggen.”
Harmke: “Hij vindt het belangrijk dat het toerisme in Riogordo wordt gestimuleerd en weet ons te vinden als er bijvoorbeeld mensen komen die een vakantieplek zoeken.”
De Spaanse taal
Om goed te kunnen integreren gaan Natalie, Harmke, Rudolf en Menno al in Nederland Spaans leren, zodat ze zich later in Spanje goed kunnen redden.
Rudolf: “We begonnen met z’n vieren met privéles in Hoevelaken. De eerste vier lessen gingen nog wel, maar daarna ging het niveau rap omhoog. Menno is een streber in leren. Die gaat zitten en die ramt er bij wijze van spreken zo 200 woorden in. Natalie & Harmke hebben sowieso al een talenknobbel. Ik dacht al vrij snel, wat doe ik hier? Ik lag binnen no time achter en dat voelde niet goed. Dus stopte ik. Na de zomervakantie start ik het weer op in mijn eigen tempo. Het is best een lastige taal. Als ik dan Natalie hoor die met een Spanjaard staat te praten, wow. Natuurlijk zoekt zij ook nog naar woorden, maar ze redt het wel.”
Menno: “Harmke en ik volgen nu nog steeds Spaanse les, online. We willen ons wel meer richten op spreekvaardigheid, want we hebben het wel gehad met alle grammatica. Ik heb geen talenknobbel, maar ik leer wel elke dag trouw 50/60 woordjes, dus mijn woordenschat is oké. Harmke is veel meer van het praktische, die spreekt mensen gewoon aan.”
Harmke: “Mijn woordenschat is echt minder dan die van Menno, want ik heb veel minder discipline. Ik denk wel dat ik me wat makkelijker red met zaken zoals bijvoorbeeld een restaurant bellen.”
Natalie: “De Spanjaarden waarderen het al enorm als je het probeert en al moet je het soms even opzoeken, maakt niet uit, zij doen dat ook.”
De aanpak
De aankoop is afgerond en de sleutel overhandigd. Dus is het tijd om definitief te bepalen wat er moet gebeuren voordat de B&B haar deuren opent.
Duurzaamheid
Duurzaamheid is belangrijk, dus worden er zonnepanelen op de carport gelegd. Het afval wordt gescheiden en het schaarse regenwater wordt opgevangen en gebruikt voor de irrigatie van de bomen.
De keuken
De grootste verbouwing betreft de keuken. De oude keuken gaat eruit en de nieuwe krijgt een groot eiland, een grote koelkast, voldoende werk- en bergruimte en alle apparatuur die nodig is om de ontbijten en maaltijden in de B&B goed en vlot te kunnen verzorgen.
Menno: “Ik ben een hobby-kok en heb me altijd moeten behelpen in een kleine keuken. Nu hebben we voldoende ruimte om met twee personen het ontbijt en de gezamenlijke maaltijden te bereiden en lopen we elkaar niet in de weg.”
Badkamer
Er zijn twee gastenkamers die van dezelfde badkamer gebruik moeten maken en dat is niet handig.
Harmke: “Voor gezinnen met kinderen is dat wel fijn, maar dat is niet de doelgroep waarop wij ons richten. We willen die kamers graag apart kunnen verhuren. Dat gaat niet met een gezamenlijke badkamer, dus dan staat er in de praktijk een gastenkamer leeg. Dat vinden we echt zonde, dus hebben we gastenkamer Alfarnatejo van een eigen badkamer voorzien.”
Rudolf: “De andere badkamers zijn nog prima, alles werkt, maar ze zijn inmiddels wel 10 jaar oud. Die gaan we later moderniseren in dezelfde stijl als de badkamer in Alfarnatejo.”
De gastenkamers
Omdat de aankleding van de gastenkamers vrij donker was met veel paarse en bruine accenten, besluiten Natalie en Harmke deze aan te pakken. De uitstraling die ze voor ogen hebben is rust, licht en praktisch.
Harmke: “Met Natalie heb ik de kamers opnieuw ingericht. We hebben de vloerkleden, de sprei op het bed, de nachtlampjes, de kussens en de handdoeken vervangen. Dat maakt echt al een enorm verschil.”
De opening van de B&B
Het is maart 2024. De bouwwerkzaamheden zijn afgerond en het is tijd om de eerste gasten te verwelkomen. Op 26 april vindt het officiële openingsfeest plaats, waarvoor familie, vrienden, buren en lokale ondernemers worden uitgenodigd. Natuurlijk ontbreekt ook de burgemeester niet.
Menno: “Harmke & Natalie hadden een speech voorbereid. Harmke deed het in het Spaans en Natalie in het Nederlands, zodat iedereen de speech begreep.”
Harmke: “We hebben iedereen met naam genoemd om het echt persoonlijk te maken. Dat werd echt gewaardeerd.”
Natalie: “Door de Nederlandse en Spaanse vlag van de letters “Hacienda Riogordo” te trekken heeft de burgemeester de B&B officieel geopend.”
Rudolf: “Het feest was fantastisch. De Spanjaarden kenden elkaar natuurlijk al vanuit het dorp, dus die kletsen gezellig met elkaar: ‘Oh, jij ook hier?’ Het was superfijn dat we dit moment met onze familie en vrienden, die hierheen waren gekomen konden delen.”
Twee in Spanje en twee in Nederland
De B&B is geopend en gasten worden ontvangen. De werkzaamheden ter plekke worden uitgevoerd door Harmke en Menno. Rudolf en Natalie blijven tot eind 2026 nog in Nederland, waarbij de vakanties wel in Andalusië worden doorgebracht.
Rudolf: “Menno en Harmke wonen er al en zij runnen de B&B. Wij merken dat als je daar niet bent en je wilt iets doen, dat je het echt moet plannen. In het dagelijkse leven is dat naast je werk soms nog wel een dingetje. Voor een nieuwsbrief, de website, al dat soort zaken, moet je eigenlijk vaste momenten prikken.”
Natalie: “Wij hebben in Nederland ons ritme en dan heb ik met drie dagen werk per week wel meer ruimte, maar zelfs dan is het soms zoeken.”
Rudolf: “Wat ik heel mooi vind is dat Menno en Harmke alles in overleg doen. Ze zijn heel punctueel.”
Natalie: “Het voorkomt ook problemen. Wij kunnen misschien soms wel denken waarom overleg je dat, maar als je het niet doet kan het zomaar gebeuren dat je op een bepaald moment niets meer overlegt. Dus we moeten er onszelf scherp op houden. Anders weten wij weer niet waar zij allemaal tegenaan lopen bij het runnen van de B&B.”
Rudolf: “We doen regelmatig een video call of een borrel op afstand.”
Natalie: “Dan overleggen we eerst over de B&B en is er daarna tijd om even gezellig te kletsen of wat dan ook. We zijn echt goed met elkaar in contact en hebben een goed mailsysteem waar iedereen bij kan. Zo kunnen we met elkaar overleggen als iets niet helemaal duidelijk is. ”
Rudolf: “Als we ter plekke zijn proberen we zoveel mogelijk mee te draaien. Het gaat vast nog weleens gebeuren dat als wij er zijn, Menno & Harmke er even niet zijn. Dan moeten we wel alles kunnen doen. Voor Harmke en Menno is het nu dagelijkse kost, bij ons moet het nog groeien. Maar vanaf het begin is de communicatie gewoon goed. Tuurlijk hebben we wel eens een meningsverschil, maar daar komen we altijd uit.”
Harmke: “Menno en ik hebben hier al een bepaalde routine opgebouwd. We zijn heel goed op elkaar ingespeeld. Als Natalie en Rudolf hier zijn verschuiven de werkzaamheden en moeten we allemaal even schakelen, maar werkt het binnen no time prima.”
Natalie: “Het voelt iedere keer goed als we er zijn. Eventjes weer wennen van hoe zat het weer, maar dan pak ik het weer snel op.”
Hacienda Riogordo, de focus
Het viertal heeft een duidelijke visie over wat ze willen met Hacienda Riogordo voor de gasten.
Het WOW-gevoel
Menno: “Wij vinden het belangrijk dat onze gasten een wow-gevoel ervaren. Dat het hier gastvrij en uitnodigend is en dat alles schoon is. Nou, dan heb je aan Harmke een hele goede, want schoon is echt schoon.”
Harmke: “Wat wij ook belangrijk vinden is dat je als gastheer of gastvrouw een beetje aanvoelt wat je gasten willen. De ene gast ligt het liefst de hele dag bij het zwembad en wil niet gestoord worden, een andere gast wil graag een praatje maken. Sommigen mensen willen graag kaartjes en tips over de omgeving. Anderen hebben zelf al een volledig uitgewerkt plan.
Ik probeer dat een beetje aan te voelen. Ik wil niet dat mensen zoiets krijgen van: daar heb je haar weer. Dat is het voordeel van het etentje dat we vaak op de eerste avond verzorgen, mochten de gasten dit willen. Dan krijg je al een goede indruk van wat je gasten belangrijk vinden.”
Het bijzondere ontbijt
Eén van de speerpunten binnen Hacienda Riogordo is het ontbijt. Niks geen standaard ontbijt, maar iedere dag net iets anders. Gemaakt met biologische producten, zoveel mogelijk uit eigen tuin.”
Harmke: “We krijgen er steeds meer handigheid in. In het begin deden we er standaard een yoghurtje bij, maar dat bleef vaak staan. Heel vaak zaten wij in de middag de yoghurtjes te eten die overbleven. Nu vragen we het eerst even.”
Menno: “Wij gooien in principe niks weg. We snijden liever wat bij of brengen nog iets na. We hebben nu voor negen dagen een ontbijt uitgeschreven, zodat het elke dag iets anders is. Inmiddels weten we ook hoelang we ergens mee bezig zijn. Iedere dag kijken we rond een uur of vijf of we dingen uit de vriezer moeten halen of voor moeten bereiden. Zodat het de volgende ochtend op rolletjes loopt.”
Harmke: “Menno en ik hebben een heldere taakverdeling en zijn inmiddels volledig op elkaar ingespeeld. Hij doet de warme gerechten en ik de koude. Wij zijn super gestructureerd. Als Natalie hier is werkt zij mee en trekt Menno zich meer terug.”
Menno: “Ik vind het superleuk om aan de recensies te zien, dat de gasten onze afwisselende ontbijtjes waarderen.”
De gasten
De gasten van Hacienda Riogordo komen voornamelijk uit België en Nederland. Dat Belgen de Hacienda weten te vinden is niet zo vreemd, aangezien de vorige eigenaren uit België kwamen.
Harmke: “We hebben al Polen, Duitsers, Engelsen én Spanjaarden mogen ontvangen De meeste gasten blijven tussen de 6 en 8 dagen. Die maken dan bijvoorbeeld een rondreis of hebben een korte vakantie.
Hacienda Riogordo is een goede uitvalsbasis, zowel voor een bezoek aan de steden Málaga, Granada, Córdoba of Sevilla, als voor activiteiten zoals fietsen, wandelen, of een dagje strand.”
Wonen op Hacienda Riogordo
Menno en Harmke wonen in het privégedeelte dat al in de B&B aanwezig was. Als Rudolf en Natalie ter plekke zijn, verblijven ze in één van de appartementen.
Rudolf: “We hebben twee opties. Permanent gaan wonen in het appartement of in de twee kamers boven, die dan wel samengevoegd moeten worden, want anders is het te klein.”
Natalie: “Binnenkort gaan we met Menno en Harmke overleggen waar we daadwerkelijk gaan wonen. Onze voorkeur gaat uit naar het appartement, maar daar moet dan nog wat aan verbouwd worden. Het zou mooi zijn als het klaar is voordat we definitief verhuizen.”
De Emigratie
Het is een bijzondere situatie. Menno en Harmke zijn al geëmigreerd en Natalie en Rudolf emigreren naar verwachting eind 2026.
Harmke: “We zijn echt blij dat we hier al zitten en niet gewacht hebben tot ons pensioen. Eigenlijk is het contact met onze familieleden in Nederland alleen maar hechter geworden sinds wij hier zijn. We hebben daarnaast in Nederland best een grote vriendengroep vanuit de korfbal. Die vrienden ondernemen nog steeds van alles samen. We zitten nog in de groepsapp en dat is hartstikke lief, maar soms een beetje lastig, want wij kunnen nergens meer aan meedoen. Maar goed, aan de andere kant hebben we er ook veel voor teruggekregen. Zoals contact met mensen die je niet kent en waar je hier dan toch een hele leuke avond mee hebt.”
Rudolf: “Het is natuurlijk best een bijzondere situatie dat Menno en Harmke er al zitten en wij nog niet. We krijgen wel eens de vraag of het dan straks nog wel ons bedrijf is, nu Harmke en Menno daar al zijn en zij het op hun manier doen. Daar zijn wij niet bang voor. We overleggen alles goed. Het is ook een voordeel dat zij nu al veel hebben uitgezocht en ervaring hebben opgedaan.”
Natalie: “Als wij ter plekke zijn en meedraaien voelt het echt als ons gezamenlijke bedrijf waarbinnen we allemaal gelijk zijn.”
De toekomst
Natalie en Rudolf verwachten rondom Kerst 2026 definitief te emigreren naar Riogordo.
Natalie: “Dat klink nog ver weg, maar ongemerkt gaat het toch best snel. Beetje bij beetje zijn we al aan het opruimen en doen we de spullen die we straks niet meer nodig hebben weg.”
Rudolf: “Het belangrijkste is dat we voor onze meiden woonruimte vinden, want zij willen toch het liefst in Nederland blijven. Dat moet geregeld zijn voordat we vertrekken. Het laatste half jaar ga ik mijn werkzaamheden stap voor stap overdragen.”
Natalie: “We hebben er echt zin in. Ik wil ook niet op mijn sterfbed denken: verdorie had ik dit of dat maar wel gedaan.”
Rudolf: “Het gaat gewoon lukken, daar ben ik van overtuigd. Onze binding met Nederland zal echt wel sterk blijven vanwege onze familie en vrienden en natuurlijk vanwege onze meiden.”
Menno: “Ik kan me al niet meer voorstellen dat we nog teruggaan naar Nederland. Als dit niet slaagt gaan we wel wat anders doen hier in Spanje.”
Harmke: “Wij hebben hier onze draai gevonden, Het voelt al echt als thuis.”
De tips
Gewoon doen!
Harmke: “Als je emigratie overweegt, gewoon doen. Sommigen denken: ja, maar dit en dat. Zo is er nooit een goed moment. Wij stonden ook echt wel stil bij mijn ouders en Menno’s moeder, die natuurlijk ook een dagje ouder worden. Maar nu kunnen ze nog hierheen komen en ervan meegenieten. Dat is toch wel heel mooi.
Alles heeft voor- en nadelen. Zo werkt het nu eenmaal. Natuurlijk zijn er dingen die je moet laten, maar er komen heel veel toffe dingen voor in de plaats.”
Menno: “Je weet het gewoon niet. Wij hadden het helemaal bedacht, Andalusië, mooi weer en het Spaanse leven, dat gaat ons 100% bevallen. Die 100% kan je wel roepen, maar pas als je er bent dan ga je het ervaren.
Het is dus doen, maar stap er niet blind in. Probeer alvast een netwerk op te bouwen voordat je koopt. Met Spanjaarden konden we nog niet goed praten. Dat gesprek met Leon vonden we echt heel waardevol. Dingen horen van iemand die het al heeft ervaren. Iemand aan wie je kunt vragen hoe het allemaal werkt in dit land en waar je allemaal op moet letten.”
De mooiste stelling vind ik altijd: ‘Je kunt beter spijt hebben van iets wat je gedaan hebt, dan spijt hebben van iets wat je niet gedaan hebt.” Dat past bij emigratie misschien wel het allerbeste.”
Harmke, Menno, Natalie & Rudolf
Hacienda Riogordo
Adres: Cerro de la Sacristia, 107
29180 Riogordo
Málaga
España
Telefoon:
0034 676 428 960
0031 620 732 723
Mail: info@hacienda-riogordo.com
Website: hacienda-riogordo.com
Leuk emigratieverhaal?
Wil je anderen attenderen op dit verhaal?
Deel dan dit emigratieverhaal via jouw platform door op één van de onderstaande buttons te klikken.