We zitten heerlijk op het buitenterras bij Ibiza Restaurante in Torremolinos en genieten van een fijn diner. Vanochtend hebben we uitgebreid gesproken met de leuke en gedreven eigenaren Pascal en Patricia over hun emigratie naar Andalusië en carrièreswitch. Nu doen ze waar ze gelukkig van worden en genieten van het leven onder de Spaanse zon.
In gesprek met Pascal en Patricia
Snel naar…
Nederland
In Nederland wonen Patricia en Pascal jarenlang in Leidsche Rijn, een buurt in Utrecht. Zij zijn de eerste bewoners van deze wijk, die hard groeit en nu zo’n 50.000 inwoners telt.
Patricia: “We merkten in de loop der jaren duidelijk dat het steeds drukker werd. Veel scholen en enorm veel kinderen.”
Wat deden jullie in Nederland?
Pascal: “Ik heb samen met mijn vader en broertje 15 jaar een meubelbedrijf gehad. Wij maakten luxe meubels op maat. Het liep goed, maar met de opkomst van Ikea kwam er een beetje de klad in, werden we steeds vaker als te duur ervaren. We besloten om het bedrijf te verkopen.
Vervolgens heb ik 5 jaar bij een houthandel op kantoor gewerkt.
Daarna belandde ik bij de gemeente Utrecht. Daar was ik beheerder infrastructuur en hield ik mij bezig met alle aanlegpunten voor computers en apparaten. We zaten aanvankelijk in verschillende gebouwen, maar verhuisden later naar een groot stadskantoor waar we met z’n allen in konden. Het was een gebouw van 22 verdiepingen. Ik werkte op de 18e verdieping en als ik de lift wilde nemen, moest ik in de rij staan. Op een gegeven moment had ik iets van: hier word ik niet gelukkig van. Dus na 8 jaar ben ik gestopt. In dat jaar, 2016 zijn we naar Spanje vertrokken.”
En jij Patricia, wat deed jij in Nederland?
Patricia: “Ik heb ruim 20 jaar in de mode gezeten en daar heb ik met veel plezier gewerkt. Ik kon er ook heerlijk creatief zijn, o.a. met de modeaccessoires. Het is heel wat anders dan wat ik nu hier doe, maar hier kan ik ook mijn creativiteit kwijt.”
Spanje
Spanje is al jaren een favoriet vakantieland voor Pascal en Patricia.
Patricia: “Als we hier op vakantie waren genoten we zo, dat we steeds tegen elkaar zeiden dat we hier wel zouden willen wonen. Maar tja je hebt een kind en dan vraag je je af of je er verstandig aan doet. Sven zat in Nederland op school en had daar zijn vriendjes. We hebben nog even overwogen om in Nederland iets te beginnen, maar Spanje trok meer. Sven was op dat moment 14. Wij hebben hem erbij betrokken en gevraagd wat hij ervan zou vinden om in Spanje te gaan wonen. Hij was niet helemaal happy op zijn middelbare school in Nederland en had zoiets van: misschien is het juist wel goed voor me.”
Benalmádena
Waar zijn jullie neergestreken?
Patricia: “In Benalmádena. Dat kwam door vrienden uit Nederland. Die hebben hier 5 jaar gewoond. Zij emigreerden toen hun dochter dezelfde leeftijd had als Sven. We dachten: laten we het gewoon maar proberen. Hun dochter is er ook niet slechter van geworden. Eerst hebben we voor een jaar een appartement gehuurd. Elke vakantie verbleven we daar met z’n drieën om te ervaren hoe het zou kunnen zijn. We voelden ons best snel thuis, lekker rustig en de mensen zijn er heel relaxed.
Na dat jaar hebben we alles hierheen verhuisd. We spraken af dat als één van ons drieën het niet meer leuk zou vinden, we terug zouden gaan. Dat is gelukkig niet gebeurd.”
Pascal: “Vervolgens zijn we in Alhaurín de la Torre gaan wonen. Daar is Sven ook naar school gegaan. Hij was 16 toen hij klaar was met school en is vervolgens gaan werken. Bij onder andere Ibiza restaurant, als afwasser, maar op dat moment was het restaurant nog niet van ons.”
Werk in Andalusië
Hoe zijn jullie op het idee gekomen om een restaurant te gaan runnen?
Patricia: “Pascal houdt van koken en ik vind gastvrouw zijn heel erg leuk. We vullen elkaar goed aan.”
Pascal: “In Nederland hadden we al het idee om iets in de horeca te gaan doen.”
Hoe zijn jullie aan dit restaurant gekomen?
Pascal: “Toen wij hier in 2016 waren, zochten we een fijn restaurant om te gaan eten. Op Facebook zagen we dit restaurant voorbijkomen en het zag er leuk uit. Dus boekten we hier een tafeltje.”
Patricia: “We hadden meteen een hele leuke klik met de eigenaar. In het gesprek tijdens die avond kwam ter sprake dat we werk zochten en dat Pascal goed kan koken. Niet veel later kregen we van hem een berichtje van: goh, zou Pascal mij niet willen helpen in de keuken?”
Pascal: “Ik zei: ‘Ja dat wil ik wel, maar ik ben geen ervaren kok. Ik heb nul ervaring in de horeca, maar ik ben bereid om het te leren en te doen.’ Nou dat was goed.”
Patricia, ging jij toen ook bij Ibiza restaurant werken?
Patricia: “Ik hielp af en toe in de weekenden mee, maar het was niet mijn eigen ding en ik kwam er niet lekker in. Dat werd anders toen we het overnamen. Toen had ik de vrijheid om er mijn creativiteit in te brengen, heerlijk.”
Was de eigenaar ook kok?
Pascal: “Hij heeft horecazaken gehad in Nederland en wist goed wat hij aan het doen was. Ik heb ontzettend veel van hem geleerd. Ik ben daar in 2016 gaan werken.”
De overname
Na 3,5 jaar wil de eigenaar de zaak verkopen.
Pascal: “Ik had zoiets van: oh, oké en nu? Wie gaat er nu komen? Dat weet je natuurlijk niet. Ik werkte daar gewoon als werknemer.
Toen kwamen Patricia en ik op het idee om het restaurant over te nemen en het zelf te gaan runnen. Dat idee bespraken we met de eigenaar. Die vond het een goed plan en zo werd het restaurant van ons. In 2020, een prachtig jaar, pff. We waren net een week open toen Covid langskwam.”
Covid
In 2020 slaat Corona toe. Consequentie is dat het restaurant haar deuren moet sluiten.
Pascal: “Bijna 1,5 jaar dicht. Nou ja, niet helemaal dicht, af en toe wel open, maar er gebeurde weinig.”
Patricia: “Het was een beetje zuur, maar ons voordeel was wel dat het restaurant al bestond en een klantenkring had opgebouwd. Toen wij het restaurant overnamen hebben wij het niet aan de grote klok gehangen, want dan gaan mensen denken: oh, nieuw, even aankijken. De kok was immers nog dezelfde, dus er veranderde niet veel.”
Covid
Hoe zijn jullie er doorheen gekomen?
Patricia: “Wij hadden net onze buffers geïnvesteerd bij de koop van het restaurant. We kregen amper steun van de overheid. Eén keer € 350,00, dat was het. Ons bedrijf bestond immers pas een maand.
Het voordeel was wel dat we geen personeelskosten hadden. Het personeel kreeg 70% van hun inkomen van de staat en zij hadden zoiets van wij redden ons wel. Dat was fijn. Wij moesten alleen voor onszelf zorgen. We hebben periodes gehad dat we even open mochten en dan kwamen al die Nederlanders en zaten we gelijk weer vol, dat was erg prettig. De ergste klap kwam een jaar later. Toen dachten we echt: dit gaat heel lang duren.”
Even terug naar Nederland
Pascal gaat een paar maanden naar Nederland om daar te werken. Handige mannen zijn nodig, want iedereen wil verbouwen.
Pascal: “Ik ben weer gaan timmeren. Mijn broer heeft een timmerbedrijf in Nederland en zei: ‘Kom maar deze kant op, ik heb genoeg werk.’ Dus ik naar Nederland. Ik sliep bij mijn ouders, weer in mijn oude slaapkamer.”
Patricia: “Zo konden we weer een buffertje opbouwen. Dat hadden we echt nodig en hierdoor hebben we het overleefd.”
Pascal: “Als ondernemer zoek je altijd een manier om je hoofd boven water te houden. Of je nou WC’s moet schoonmaken of wat dan ook, het maakt niet uit. Wij hadden zoiets: het zal ons niet gebeuren dat dit ons wordt afgepakt. We gaan er alles aan doen om dit te behouden.”
Spaans
Hoe hebben jullie Spaans geleerd?
Patricia: “In Nederland hebben we een cursus gedaan en hier volgen we ook nog les. Ik vind dat je je moet aanpassen aan het land en dus de taal moet leren.”
Pascal: “Ik spreek een beetje Spaans, het is groeiende.”
Patricia: “Wij zitten hier in een toeristisch gebied, dus dan red je het sowieso wel. Als wij meer in het dorp hadden gezeten, zou het sneller gaan. We verstaan wel bijna alles. Als mensen tegen mij praten weet ik waar ze het over hebben, maar mijn drempel is soms nog wat hoog om lekker terug te kletsen. Sven, onze zoon is veel beter in Spaans, maar de jeugd durft ook sneller te praten.”
Integratie
Hebben jullie bij jullie emigratie steun gezocht bij andere Nederlandstaligen in Andalusië?
Patricia: “Nee, ik denk dat wij mazzel hebben gehad met de oude eigenaar.”
Als jullie het restaurant niet hadden kunnen overnemen, zouden jullie dan ook een bedrijf gestart zijn?
Pascal: “Jazeker, dat zit er gewoon in. Wij hadden ons eigen bedrijf in Nederland en iets voor jezelf doen vinden wij gewoon heel erg leuk. Ik ben hier wel in loondienst begonnen, maar dat was om ervaring op te doen en om te kijken hoe het hier is.”
Passie
Pascal kan zijn passie volop kwijt in het koken. Voor Patricia geldt dat zij haar creativiteit kan uiten in het gastvrouwschap.
Hoe doe je dat Patricia?
Patricia: “In onder andere de presentatie en het serveren van de gerechten. Ik vind het leuk om origineel te zijn en daar steeds iets voor te bedenken. Zo wordt het soepje van het huis aan tafel vanuit een grote koperen pot geserveerd. De menukaart van de desserts is in de vorm van een groot toetje. Als we de rekening presenteren wordt deze vergezeld door ons, inmiddels bekende, snoepkarretje.
Een ander idee is dat wij de gasten de ruimte geven om hun recensies op de muren te schrijven. Als alle muren van het restaurant vol zijn, witten we weer een stukje en kunnen ze weer door.
Zo bedenken we iedere keer iets nieuws om onze gasten een leuke belevenis te geven en meer te bieden dan alleen overheerlijk eten.”
De gasten
Wie zijn jullie gasten?
Pascal: “80% zijn toeristen, bestaande uit allerlei nationaliteiten.”
Patricia: “Daarnaast hebben we een vaste klantengroep. Mensen die hier hun huisje of appartement hebben en 5x per jaar hierheen komen.”
Pascal: “Plus mensen die hier het hele jaar wonen. Die komen hier ook eten.”
En de Spanjaarden?
Patricia: “De meeste Spanjaarden die hier komen, komen uit het noorden. Die hebben hier een 2de huisje en waarderen het ook om lekker rustig uit eten te gaan.”
Pascal: “We zijn, voor Spaanse begrippen, niet echt een heel goedkoop restaurant. Dus komen de lokale Spanjaarden bijna niet. Ons restaurant is wat exclusiever ten opzichte van andere restaurants. De mensen krijgen van ons veel aandacht aan tafel en ook dat zijn ze hier niet gewend. De toeristen vinden dat wel echt leuk”.
Wie geven de meeste fooi?
Patricia: “Toch wel de Nederlanders en Scandinaviërs.”
Pascal: “We doen ook veel extra’s voor de gasten. Zoals dat speciale soepje van het huis. Elke week maken we een ander soepje met een schuimpje erop.”
De keuken
Is de keuken hetzelfde gebleven na de overname?
Pascal: “Ja. Wel hebben we elk jaar een andere menukaart, maar de basisrecepten blijven hetzelfde. Je hebt altijd mensen die elk jaar komen en als ik dan iets van de kaart gehaald heb krijg ik te horen: ‘Oh, is dat er niet meer?’ Ik bereid de gerechten op twee grote Green Egg Kamado’s. Dat kunnen de gasten ook zien, want de keuken is open en staat midden in het restaurant. Dat is voor de koks en mij ook erg leuk.”
Patricia: We hebben wel wat klassiekers, zoals de carpaccio. Die is homemade en mogen we beslist niet van de kaart halen, dan worden mensen heel verdrietig, haha.”
Wat is het meest populaire hoofdgerecht?
Pascal: “Het meest populair is wel de steak.”
Serveren jullie ook veganistische gerechten?
Patricia: “We krijgen wel eens de vraag en dan passen we een gerecht aan en maken we een apart sausje, maar we vernemen het wel graag van tevoren, anders hebben we het misschien niet op voorraad. Dat geldt ook voor mogelijke allergieën. We hebben wel meerdere vegetarische voor- en hoofdgerechten. Die worden echt gewaardeerd.”
Hoeveel koks hebben jullie?
Pascal: “Buiten mijzelf nog 3 anderen waarvan er eentje mij kan vervangen.”
Hoeveel dagen werken jullie in de week?
Pascal: “Wij zijn in het zomerseizoen van mei t/m september 7 dagen open en ik werk 6 dagen. De afgelopen 2 jaar heb ik 7 dagen gewerkt, dat was wel heel veel.”
Patricia: “We moesten wel na de corona.”
Pascal: “Nu zijn we gelukkig één dag in de week samen vrij. Het personeel draait dan de zaak volledig zelfstandig.”
De prijsstelling
Hoe bereken je de prijzen voor je gerechten?
Pascal: “Qua ingrediënten kun je aardig uitrekenen wat het per bord kost. De rest schatten we voor het hele jaar in. Daarmee kunnen we redelijk onze marges bepalen.”
Hoe erg zijn de prijzen gestegen?
Pascal: “Ik denk toch wel met 12 à 13%. Onder aan de streep houden we nu iets minder over dan andere jaren.”
Hoe gaan de Spanjaarden met de hogere prijzen om?
Patricia: “De Spanjaard leeft meer per dag en per week. Als we de salarissen gestort hebben, merk ik dat het de 3e week al een beetje op aan het raken is. Dan zijn ze extra blij met een goeie fooi.”
Het personeel
Heb je voornamelijk Spaans personeel?
Pascal: “We hebben Spanjaarden, Nigerianen, Nederlanders, een Belg en een Argentijn. Een club van zo’n 10 man. Bedienend personeel, afwassers die ook in de keuken helpen en koks die weer kunnen helpen bij de afwas.”
Is het personeel hier ook goed beschermd qua rechten?
Patricia: “Ja. Na Corona is dat nog sterker geworden. Ze hebben wel een opzegtermijn, maar als wij moeilijk gaan doen zeggen ze: ‘Ik ben ziek.’ Dan blijven ze ziek thuis en daar kan je niks aan doen.”
Heb je ook een doorbetaalverplichting?
Pascal: “Ja, die verplichting heb je.”
Hebben jullie een hoog ziekteverzuim onder het personeel?
Patricia: “Gelukkig niet. Het is ook een beetje geven en nemen. Wij vinden het belangrijk dat iedereen hier happy is.”
Pascal: “Bij ons is het zo dat je voor elk uur dat je werkt, gewoon betaald krijgt. Dus als je 45 uur werkt krijg je die ook betaald. Bij Spaanse bedrijven is dat wel eens anders.”
Patricia: “Wij willen gewoon alles goed op orde hebben. Dat vinden wij niet alleen fijn, maar ook het personeel en de bedrijven met wie wij zaken doen. We hebben ook ontzettend veel lol met elkaar.”
De locatie
Wat is er zo bijzonder aan deze locatie?
Patricia: “Dit is echt een hele leuke plek. Vooral ’s avonds is het hier te gek. Alles open en overal terrasjes. Het voelt echt Spaans en dat heb je niet in Carihuela. Daar is niks mis mee hoor, maar de sfeer is gewoon heel anders.”
Zijn er veel Spaanse eigenaren die hier wat hebben?
Pascal: “Onze buren zijn Spaans en verder Duitsers, Engelsen, Belgen en Zweden. Heel internationaal en divers.”
Hebben jullie veel contact met elkaar?
Pascal: “Nou gewoon een praatje hier en daar.”
Patricia: “Ik zou in de toekomst wel meer dingen samen willen organiseren. Vroeger deden ze dat wel, dat was superleuk.”
Heb je hier een ondernemingsvereniging?
Patricia: “Nee, nog niet. Die willen we wel opstarten.”
Pascal: “Er is hier weinig geregeld en iedereen doet maar wat, haha. Dat is wel typisch Spaans.”
Patricia: “We praten regelmatig met buurtondernemers om zoiets op te gaan zetten. Maar het is best lastig om het van de grond te krijgen. We willen het wel, want het lijkt ons heel gaaf om te doen.”
De seizoenen
Wat is het hoogseizoen?
Pascal: “September is onze best maand. Juli en augustus zijn wat minder. Dan is alles ook veel duurder, de vliegtickets, de hotels en veel mensen komen met kinderen. Die eten meestal geen biefstuk dus zie je dat het minder druk is. In september komen juist de mensen die geen kinderen hebben en allebei werken, bij wie de kinderen al de deur al uit zijn, of die met pensioen zijn en genoeg geld te besteden hebben. Die gaan een avondje tafelen, nemen alles en zijn dan lekker uit.”
Patricia: “Dat is ook ons concept. Het is wel echt fine dining. We streven niet naar een dubbele bezetting. Als het uitkomt doen we het wel eens in de zomer, maar ik heb meer met het sfeertje van lekker een avondje uit. Dat mensen van het hele concept willen genieten en de hele avond de tijd hebben. We werken ook niet met QR-codes, want we willen dat mensen lekker tijd met elkaar hebben. De QR-code moest natuurlijk in de Coronatijd, maar daar zijn we, toen het kon, snel vanaf gestapt.”
Naamsbekendheid
Wat doen jullie om in beeld te komen bij jullie klanten?
Patricia: “We gebruiken sociale media. Instagram, maar vooral Facebook.”
Pascal: “Facebook is echt wel meer onze generatie en voor onze zoon is het meer Instagram.”
Patricia: “Instagram is best lastig. We doen veel van die stories. Die staan er 24 uur op en dan is het weer weg. Ons voordeel is wel dat het restaurant al vanaf 2016 bestaat. De naam is dus al bekend. Daarnaast vind je ons op Tripadvisor en Google. Gelukkig doen mensen veel meer met Google. Ik vind Google wel fijn, want er is geen ranking.”
Betaal je daarvoor?
Patricia: “Nee, zowel Tripadvisor als Google zijn gratis. Als je bij Tripadvisor iets afneemt, kom je wel hoger te staan. Ik vraag regelmatig aan de gasten hoe ze ons gevonden hebben. De Engelsen doen veel met Tripadvisor en vinden ons vaak op die manier. Hieronder zit een hotel dat hun gasten doorverwijst naar ons en verder is het vooral mond-tot-mond reclame. Dat blijft toch het beste. We horen vaak dat mensen op het strand horen dat ze bij ons moeten zijn als ze lekker willen eten. Dus dat is superfijn.”
De gasten
Hoeveel gasten kunnen jullie in het restaurant verwelkomen?
Patricia: “Wij hebben in principe ruimte voor 50 gasten.”
Pascal: “Soms komen er mensen om 19:00 uur die om 21:00 uur weer weg gaan en dan komen de volgende weer zitten. Dan kunnen we wel 70 tot 80 gasten hebben op een avond.”
Tot hoe laat kunnen gasten hier terecht?
Patricia: “We zeggen dat de keuken tot 22:30 uur open is. Als je om 22:15 uur binnenkomt kan je nog snel bestellen en blijft de keuken iets langer open, maar we moeten wel ergens een lijn trekken.”
Pascal: “We spelen een beetje met de tijd. De ene avond is het drukker dan de andere. Soms blijven de mensen komen. Als we dan nog aan het koken zijn zeggen we: ‘Ga maar zitten.’
Heeft het personeel daar geen problemen mee?
Pascal: “Die blijven tot het moment van sluiten. Dat vinden ze geen probleem. We mogen in principe tot 02:00 uur ’s nachts open zijn. Zo laat wordt het meestal niet.”
Hoe laat beginnen jullie met de voorbereidingen?
Patricia: “In principe 17:00 uur.”
Pascal: “Dan wordt de boel schoongemaakt en worden de tafels en stoelen buitengezet.
De jongens van de keuken komen rond 17:00 à 18:00 uur. Het ligt er net aan hoeveel er gedaan moet worden die dag. Die maken de kamado’s schoon en steken deze vervolgens aan met houtskool. Om 19:00 uur is alles klaar en beginnen we.”
Starten jullie zelf ook om 17:00 uur?
Pascal: “Ja vaak wel. Het is prima zo. We werken nu meer in de avond en hebben juist overdag meer tijd om ook andere dingen te doen. Soms even relaxen of de administratie, dat hoort er ook bij. In Spanje zijn we eigenlijk veel meer gaan werken dan in Nederland. Daar werkte ik 36 uur en hier 60, maar het voelt veel leuker.”
Patricia: “Het is ook gewoon de kwaliteit van leven. Je bent continu buiten. Wij gaan ook wel eens in de middag lekker lunchen of maken een wandeling over de boulevard. In de avond zijn we vervolgens weer aan het werk. Ja, het bevalt ons echt goed.”
Zijn er ook wel eens vervelende gasten?
Patricia: “Nee, niet echt. Onze gasten zijn vaak mensen die op vakantie zijn. Die zijn vrolijk en lekker een avondje uit. De sfeer is hier ook relaxed. Wij willen geen grote groepen, maximaal 10 personen. Het is een restaurant en ons terras is best smal. Als je dan als stel gezellig zit te eten en achter je zit een groep van 25 man continu lawaai te maken, dan blijft er niet veel over van je avondje uit. Dat willen we dus niet.”
Ondernemerschap
Is het ondernemerschap in Spanje makkelijker dan in Nederland?
Pascal: “Het is anders. De regelgeving is in Spanje niet veel makkelijker dan in Nederland. Het is best bureaucratisch hier. Het duurt ontzettend lang voordat iets is geregeld.”
Jullie hebben het restaurant overgenomen met alle vergunningen?
Pascal: “Ja. Het enige waarvan ik zeg dat het hier in Spanje wel makkelijker is, is dat we helemaal geen diploma’s voor de horeca nodig hadden om een horecazaak over te kunnen nemen.”
Patricia: “Je kunt wel online cursussen doen voor hygiëne en dergelijke. Dat hebben we ook gedaan. Dan krijg je een certificaat en dat is het dan.”
Krijgen jullie hier ook controle?
Patricia: “Bijna niet.”
Hebben jullie een gestor (administrateur)?
Patricia: “Ja, dezelfde die de vorige eigenaar ook had. Dat is wel fijn. Zij is Engelse, getrouwd met een Spanjaard en woont hier al heel haar leven. Ze is goed op de hoogte van alle regels die hier gelden.”
Wat kost zo’n administratie nou per jaar?
Pascal: “Dat is lastig te zeggen, want we hebben ook de loonadministratie.”
Patricia: “In het begin hebben we zo’n kleine € 500,00 betaald om een NIE en een residencia te krijgen. Het is fijn als dat uit handen genomen wordt, het kost anders zoveel tijd. Soms gaan dingen ineens wel snel, daar verbaas je je dan weer over, haha. Wij zijn echte Hollanders en vinden het gewoon fijn dat alle papieren in orde zijn en alles goed geregeld is.”
Wat maakt het zo fijn om hier een restaurant te hebben?
Patricia: “Het is wel heel leuk om te zien dat je meehelpt aan de opbouw van de Costa. Je ziet echt duidelijk dat mensen steeds meer behoefte hebben aan leuke restaurants die ook op details letten, zoals gezellig zitten.”
Nieuw initiatief
Nog niet zo lang geleden zijn Patricia en Pascal een nieuwe zaak gestart: ‘Broodje Ben’.
Deze zaak wordt zelfstandig gerund door zoon Sven, ondersteund door personeel uit het restaurant.
Patricia: “Ja, Broodje Ben zit hier vlakbij, op een leuke plek aan de straatkant. Dat is handig want er komen veel mensen voorbij die naar het strand gaan of er vandaan komen.”
Wat is het concept van ‘Broodje Ben’?
Patricia: “Broodje Ben is een franchiseorganisatie. Dit is de eerste vestiging in het buitenland.”
Pascal: “We verkopen vers afgebakken Italiaanse bollen en stokbroden. Zowel donker als wit. Die worden vers belegd met wat luxer beleg zoals bijvoorbeeld geitenkaas met stoofpeer of een broodje carpaccio met truffelmayonaise en pesto.”
Patricia: “In Nederland hebben ze keuze uit 56 broodjes en wij hebben er hier 28.”
Pascal: “Ook vegetarische broodjes en een veganistisch broodje hummus. Daarnaast worden de broodjes ook bezorgd op een aantal locaties aan de boulevard.”
Werkt Sven ook in Ibiza restaurant?
Pascal: “Nee hoor. Dat wil hij niet, dan is hij de zoon van, dus dat snap ik wel. Nu is hij lekker zelfstandig met ‘Broodje Ben’ bezig. Dat is zijn ding.”
Zoon Sven
We staan bij ‘Broodje Ben’ als zoon Sven aan komt lopen.
Sven, hoe vind jij het dat jullie geëmigreerd zijn?
Sven: “Echt fantastisch.”
Hoefde je niet te wennen?
Sven: “In het begin was het wel lastig, maar ik had ook zoiets van een nieuwe uitdaging, nieuwe kansen. Ik wilde het wel proberen, ik kon immers altijd terug”.
Had je al een bepaald idee welke kant je op wilde voordat je hiernaartoe kwam?
Sven: “Nee, echt geen idee. Geen verwachtingen hebben is denk ik wel het beste. Dan word je ook niet teleurgesteld.”
Patricia: “In Nederland wist Sven het nog niet echt wat hij wilde.”
Pascal: “Ik ben vroeger naar de LTS gegaan en daarna naar de vakschool voor meubelmakers en nu ben ik chef-kok. Een opleiding zegt dus niet alles.”
Wat zijn jouw plannen Sven?
Sven: “Ik wil nu ‘Broodje Ben’ goed opzetten en als het goed aanslaat misschien nog wel een tweede erbij openen.
Verder wil ik nog graag reizen en meer van de wereld zien. Nieuw Zeeland staat al op de planning.”
Vakantie
Gaan jullie zelf nog op vakantie of zijn jullie het hele jaar hier?
Patricia: “Wij waren tot nu toe in januari dicht. We zijn een keer naar Bali geweest en een keer naar IJsland. Sneeuw is ook wel lekker als je het hele jaar zon hebt, haha. Het is belangrijk om af en toe een beetje bij te tanken. Afgelopen jaar zijn we maar een weekje weggeweest. Aanvankelijk dachten we dat januari een rustige maand is, maar dat blijkt toch niet zo te zijn. In die maand komen grote groepen hierheen. Je hebt dan veel voetbalteams die op trainingskamp zijn. Misschien kunnen we daar ook wel iets mee.”
Bezoeken jullie ook andere delen van Andalusië?
Patricia: “We zijn paar keer met de camper richting Cádiz geweest.”
Kun je overal goed staan?
Patricia: “Je hebt verschillende soorten campings. De ene met uitgebreide faciliteiten en de andere juist niet. We variëren. De afwisseling maakt het leuk.”
Werken in Andalusië
Is het voor buitenlanders makkelijk om hier een baan te vinden. Als vakspecialist bijvoorbeeld?
Patricia: “Iedereen die aan het opknappen is vraagt wel of je iemand kent die kan schilderen of even een kleine verbouwing kan doen. En dan willen ze vaak Nederlanders of Engelsen. Zeker in Carihuela, toch wel een Nederlandse enclave hier, hebben ze het liefst een Nederlander want ze zijn vaak de Spaanse taal niet machtig. Als je handig bent kun je hier zo aan de slag.”
Pascal: “Ook als je geen Spaans spreekt kom je hier met Engels een heel eind.”
Patricia: “Wij zijn ook wel eens geneigd om een buitenlander te nemen als er een klus gedaan moet worden, want op de Spanjaarden kun je niet altijd rekenen. Soms komen ze zelfs niet opdagen. Natuurlijk geldt dat niet voor elke Spanjaard. Wij Nederlanders zijn best wel van stipt op tijd en houden van afspraak is afspraak. Als iemand zegt dat hij er om 10:00 uur is dan willen we daar ook op kunnen rekenen.”
Hebben jullie vaste mensen die jullie inschakelen?
Pascal: “De meeste dingen doe ik zelf.”
Patricia: “We hebben wel een Spanjaard, haha. Die kent de koelingen goed en komt zijn afspraken prima na.”
Is er voor de jeugd makkelijk werk te vinden?
Patricia: “Die werken of in de horeca of in de callcenters. Dat laatste is best goed geld verdienen. Op een gegeven moment zijn ze het wel beu om alleen maar klagende mensen aan de lijn te hebben.”
Zijn er hier ook uitzendbureaus?
Pascal: “Geen idee eigenlijk.”
Wat vinden jullie nu het mooist in Spanje, zakelijk gezien?
Patricia: “Het mooie wat ik van Spanje vind, is dat wanneer je een passie hebt, je die hier kan waarmaken. Dat is in Nederland lastiger.”
Pascal: “Daarnaast het klimaat en de sfeer. Het is allemaal wat relaxter hier. We werken meer dan in Nederland, maar genieten hier ook veel meer.”
De toekomst
Broodje Ben is net gestart, maar hebben jullie nog meer plannen voor de toekomst?
Pascal: “We hebben nog veel ideeën in ons hoofd zitten, wat we nog wel willen doen.”
Allemaal in de horeca?
Patricia: “Ja, dat is wel ons ding. Best gek, want we hebben nooit in de horeca gewerkt, maar we vinden het allebei leuk en gaan met plezier elke dag aan het werk. Leuke mensen om ons heen en leuke klanten.”
Tips
Hebben jullie nog tips voor ondernemers die naar Andalusië willen emigreren?
- Zorg er sowieso voor dat je goed begeleid wordt met alles wat er op je afkomt. Wij hadden vanaf het begin een gestor en die heeft alles geregeld. Alle documenten, noem maar op. Dat scheelt een hoop hoofdpijn.
- Gewoon doen. Als je het echt wilt, ga er dan ook voor.
Pascal en Patricia
Ibiza restaurant Torremolinos
Adres:
12, Calle Skal, 4
29620 Torremolinos
Málaga, España
Telefoon: +34 624 29 96 68
Mail:
Website: ibizarestauranttorremolinos.com
Leuk of interessant artikel?
Deel het via jouw kanalen door op één van de onderstaande buttons te klikken!
