We bevinden ons, heerlijk chillend en lezend, in een hangmat in de rustgevende tuin van Casa Rural Paraiso Perdido. Een fantastische plek die haar naam eer aan doet en daadwerkelijk voelt als een verloren paradijs, heerlijk. Later in de week spreken wij uitgebreid met Minouche, die met haar man Serge en kinderen hierheen emigreerde en samen met Serge deze prachtige plek creëerde. We leren Minouche kennen als een leuke, inspirerende en enthousiaste vrouw die van aanpakken weet.
In gesprek met Minouche
Snel naar
Studie en werk
Minouche studeerde Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam. Zij behoorde tot de lichting die alles zelf nog kon indelen. Zo studeerde ze het eerste jaar politicologie. Daarna koos ze voor communicatie.
Minouche: “Mijn stage liep ik in Los Angeles, Hollywood. Mijn scriptie schreef ik in New York. Daarna kwam ik terug naar Amsterdam om af te studeren. Vervolgens heb ik een jaar door Australië rondgereisd. Na terugkomst ben ik gaan werken in de reclame, eerst een jaar in Amsterdam, daarna zo’n 8, 9 jaar in Londen.”
Andalusië
In Engeland leert Minouche haar man, Serge kennen. Hij is makelaar. Op een bepaald moment hebben ze het wel gezien in Engeland. Ze krijgen een zoon en Minouche is in verwachting van haar dochter als ze besluiten alles te verkopen en te vertrekken naar Andalusië.
Minouche: “Ik wilde mijn kinderen met hun voetjes in het zand laten opgroeien.”
De stap naar Spanje
Wat viel er tegen of wat viel er juist mee?
Minouche: “Wat ik zo heerlijk vond is dat ik overal mocht roken. Zelfs in een bank, haha. Maar dat terzijde hoor.
Wij zijn mega doeners, geen denkers. Wij gaan gewoon. Ik heb van tevoren ook helemaal niet nagedacht over wat we allemaal zouden moeten doen. We zijn gewoon hierheen gekomen, hebben ons ingeschreven, een bankrekening geopend en zijn gaan zoeken. We hadden ook geen stress. Hadden zoiets als het niet lukt gaan we wel weer iets anders proberen.”
Zijn jullie meteen in Conil de la Frontera beland?
“Nee, we kwamen terecht in Fuengirola. Onze zoon was net 5 maanden en ik was in verwachting van onze dochter. Ik moest dus ergens zitten waar ze Engels spraken, want ik sprak nog geen Spaans. We huurden een appartementje en vanuit daar startte onze zoektocht.”
Wat gaf de doorslag voor Conil de la Frontera?
“Eigenlijk de eerste keer toen wij van Málaga hiernaartoe reden. Dan ga je bij Algeciras omhoog, kom je op de berg en kijk je uit over dit gebied. Ik wist het meteen. Dit was het. Toen hebben we ons op dit gebied geconcentreerd. We hebben van alles bekeken en zo vonden wij uiteindelijk deze plek.”
Hoe ben je op het idee van een b&b gekomen?
“Dat was toeval. We hebben ook naar barretjes en strandtenten gekeken, echt naar van alles en nog wat. Er was alleen niks beschikbaar wat we echt leuk vonden.
We hadden wel al een verdienmodel in ons hoofd. Iets kopen en dat vervolgens verhuren leek ons het mooist. In een restaurant ben je bijvoorbeeld afhankelijk van een kok en dat zijn wij geen van beiden. Toen kwamen we hier. Ik liep binnen en was meteen verkocht. We hebben het dezelfde dag nog gekocht.
Was het al een bed & breakfast?
“Ja, het was al een bestaande B&B. Eigenlijk een Casa Rural, want een B&B kennen ze hier niet. De man die het runde was een Spanjaard. Hij woonde beneden en verhuurde 7 kamers en 2 huisjes. Hij was met zijn vrouw en twee zoons uit Madrid hierheen gekomen, maar zijn vrouw kon hier niet wennen. Ze gingen uiteindelijk scheiden en moesten de B&B verkopen.
Inmiddels zijn ze al weer jaren samen. Ze wonen nu met z’n tweeën in Cádiz. Daar hebben wij ook een appartement. We zijn goede vrienden geworden, echt heel leuk.
We konden een goede deal maken, want de eigenaar wilde nog graag een seizoen draaien. Voor ons maakte dat niet uit. Zo konden wij er langzaam inrollen.”
Het runnen van een B&B
Omdat Minouche en Serge geen ervaring hebben met het runnen van een B&B, draait Serge een seizoen mee met de oude eigenaar. In september 2004 nemen Minouche en Serge het helemaal over.
Verbouwing
Hebben jullie veel in de B&B verbouwd?
Minouche: “Ja, we hebben hier best veel gedaan. Ik weet niet eens meer precies wat allemaal, het is al weer zo lang geleden, haha. Er was geen weg, dus die hebben we aangelegd. Waar de tent nu staat, was een soort bouwgrond met oranje aarde. Daar hebben we de Marokkaanse tent neergezet en gras geplant. Later hebben we beneden kamers erbij gebouwd en boven alles verbouwd.
Je blijft steeds bezig, want je moet natuurlijk wel aan een bepaalde standaard blijven voldoen.”
Een eigen plek
In aanvang woont Minouche met haar gezin in de B&B.
Minouche: “In het begin was dat heel goed, omdat we nog niet helemaal wisten hoe het allemaal werkte. Toen het eenmaal liep, groeide de behoefte aan een eigen plek, op iets meer afstand. Zodat je je terug kunt trekken. We hebben veel honden en ook nog een paard, die konden we hier niet kwijt. Dus bouwden we in 2007 een huis in het bos, op vijf minuten van hier. We zijn er in 2008 gaan wonen. Echt heerlijk. De ruimte die hier vrij kwam hebben we vervolgens omgebouwd tot gastenkamers.”
Integratie
Was integreren moeilijk?
“De eerste week dat wij hier waren hebben wij een bbq georganiseerd. Mijn man heeft toen echt iedereen die hij maar tegenkwam, uitgenodigd. Dat was een briljante zet. Zo konden we de mensen laten weten dat wij hier kwamen om te blijven en niet om op een eilandje te zitten. Daarmee wonnen we de harten van onze buren. Dat heeft onwijs geholpen. Als buitenlanders heb je, zeker in een gebied waar bijna geen buitenlanders zijn, goede buren echt nodig. We zijn hier niet alleen om zelf geld te verdienen. Als het goed gaat bij ons, dan gaat het ook goed met de bakker en de wasserij. Zo helpen we hen en zij ons. We hebben geluk dat we veel lieve mensen om ons heen hebben, die bij elk probleem meteen klaar staan. We zijn dus helemaal niet geïsoleerd.”
Spaans
Minouche en Serge hebben beiden een eigen aanpak als het gaat om het leren van de Spaanse taal. Serge gaat naar school in Fuengirola. Daarnaast vindt hij een Spaanse professor die Engels wil leren. De professor leert hem Spaans en Serge leert de professor Engels. Zo helpen ze elkaar. Ze worden goede vrienden.
Minouche leert het meer in de praktijk. Als haar kinderen naar school gaan leert ze met hen mee.
“Het is echt wel een vereiste dat je Spaans spreekt hier. Zeker als je met kinderen hierheen komt. Niemand spreekt Engels in dit deel van Andalusië, ook de dokter niet. Ik deed met de kinderen mee, leerde via hun lessen Spaans.”
Paraiso Perdido Boutique B&B
Hoeveel kamers hebben jullie?
Minouche: “We hebben 13 kamers en 2 huisjes.”
Dat is best veel, is het dan niet een hotel?
“Of het een hotel is heeft niets te maken met het aantal kamers dat je hebt. Bij een hotel moeten er andere faciliteiten zijn, zoals een 24-uurs receptie. Je kan ook een hotel met 3 kamers hebben.”
Zijn de huisjes voor meerdere personen?
“Ik heb een huisje voor 3 en een huisje voor 4 personen. Dat is meer een familiehuisje. Ook heb ik een suite familiar. Daar heb je een slaapkamer en een zitkamer. In de zitkamer staat dan nog een bed. Ik heb geen gastenverblijven met 2 aparte slaapkamers, dus het is echt wel voor gezinnen met kinderen.
Ook heb ik kamers met een eigen terras. Voor mensen die wat meer privé willen. Daar betaal je natuurlijk iets meer voor. Maar de tuin is groot genoeg voor iedereen en biedt tal van mooie, rustige plekjes.”
De tuin, het zwembad en de Marokkaanse tent
De tuin is ruim, heeft een heerlijk zwembad en allerlei leuke plekken om je terug te trekken. Je vindt er hangmatten, Balinese ligbedden, ontbijtplekken én een Marokkaanse tent.
Hoe kwamen jullie op het idee van de Marokkaanse tent?
“Dat is iets wat Serge heel graag wilde. Het leek hem fantastisch, zo’n tent als gemeenschappelijke ruimte. Dus reden we met onze jeep naar Marokko op zoek naar zo’n tent. Die vonden we. Met een vriend zijn we vervolgens marktjes afgegaan en hebben daar allerlei spulletjes gekocht. De tent is een mooie plek en ieder jaar komen er wel weer spulletjes bij.”
Het restaurant
Hoe zit het met het restaurant?
“We ontmoetten een man, die was alleen en zat een beetje moeilijk. Die hebben we geholpen. In ruil daarvoor hielp hij mij in de tuin en kookte hij voor ons, want dat kunnen wij niet en hij kan dat heel goed.
Hij woonde toen hier en vond het allemaal wel gezellig. Op een bepaald moment vroeg hij of hij ook een keertje voor de gasten mocht koken. Toen hebben we een aantal tafels neergezet op het terras bij mijn keuken. Hij kookte twee keer in de week en dat werkte heel goed. Vervolgens hebben we een echte keuken gebouwd en in de tent tafels en stoelen neergezet. Die ruimte gebruikt hij als er gasten zijn die hier willen eten. Als er mensen bij hem komen eten betaalt hij mij een percentage voor gas, licht en water. Komt er niemand dan kost het hem ook niets.”
Kunst
Zo komt ook John, een kunstenaar uit Zuid-Afrika bij hen. Ook hem hebben ze een beetje geholpen. John is uiteindelijk gebleven en helpt in de B&B. Daarnaast is hij verantwoordelijk voor de prachtige kunstschilderingen die op diverse plekken op het terrein te vinden zijn.
Zijn er nog meer mensen die jullie hier helpen?
“Naast John hebben we nog Ilke, zijn partner die hier in het seizoen schoonmaakt. Zij wonen hier in de buurt. Verder doen Serge en ik alles.”
Wat is er zo leuk hier?
“Toen wij begonnen was Conil de la Frontera nog een beetje hippie-achtig. Het wordt allemaal wel wat meer trendy en dat is ook goed voor ons. Het is een fantastische plek om te wonen. De hippie vibe hebben we wel behouden op ons terrein. Dat vinden we leuk. We hebben die prachtige schilderingen, op de muren en de poort. In de tuin en bij het zwembad zijn volop plekjes waar je tot rust kunt komen.”
Zijn er nadelen aan deze plek?
“Het enige dat ik kan bedenken is dat je wat verder van de luchthavens zit. Naar Málaga is het zo’n 2,5 uur rijden. Naar Sevilla 1,5 uur. Málaga is veelal goedkoper en er wordt meer op gevlogen dan op Sevilla. Het is eigenlijk ook wel weer een voordeel. Mensen die hier komen, doen extra moeite. Dat zijn vaak hele leuke mensen.”
De gasten
Minouche en Serge hebben Paraiso Perdido vooral opgezet voor de Spanjaarden. Conil de la Frontera is voor hen een bekende vakantiebestemming. Veel mensen uit Madrid en Bilbao komen deze kant op.
“Als ze het hier naar hun zin hebben, komen ze steeds weer terug. Ze kennen het dan en hoeven niets meer te zoeken. Daar is het strand, daar gaan ze eten. Dat liep de eerste jaren ook heel goed, maar toen kwam de crisis.”
De crisis boekingssites
De crisis in Spanje zorgt ervoor dat de Spanjaarden wegblijven. Minouche besluit om met ‘Eliza was here’ in zee te gaan. Die had haar al een paar keer benaderd.
Minouche: “We wilden het eigenlijk zelf doen. Wij waren nergens bij aangesloten, ook niet bij booking.com. Maar in de crisis dacht ik wel: We hebben ze nodig want anders klappen we. Wij moeten toch gasten zien te krijgen. Dus zijn we met ‘Eliza was here’ in zee gegaan. Ik maakte een mooie deal met ze. Eliza heeft ons echt wel gered dat jaar. Iets later zijn we ook naar booking.com gegaan. Je moet wel, je bent gewoon niet te vinden als je daar niet aangesloten bent. Ikzelf ga ook altijd eerst zoeken via booking.com.
De business die we via booking.com krijgen is echt wel enorm. Veel gasten komen zo voor het eerst hier. Daarna boeken ze vaak rechtstreeks, dat is voor ons natuurlijk het fijnst.”
Werken jullie ook samen met Airbnb?
Wij verhuren ons appartement in Cádiz via Airbnb. Dat is een fijne partij en zij doen ook de beste deals met ons. Voor onze B&B werkt dat niet, Airbnb doet appartementen.
Mystery guests
Sinds een jaar zet booking.com mystery guests in. Dit doen ze omdat er klachten binnenkomen over accommodaties, terwijl de reviews van gasten over die locaties wel bijzonder goed zijn.
Minouche: “Ze komen dan controleren of hetgeen je vermeldt en laat zien via foto’s ook de waarheid is. Zo kregen wij hier voor 5 dagen een dame te logeren. Een hartstikke leuk mens. We hadden leuke gesprekken, maar ze wilde niet zeggen wat ze deed. Pas toen ze uitgecheckt was gaf ze aan dat ze hier was om te controleren of alles wel klopte.
Ze vertelde dat ze bij een accommodatie in Portugal was geweest, daar kwam niets overeen. De accommodatie zag er niet uit en dat terwijl de reviews lovend waren. Hoe dat kwam, merkte ze bij het uitchecken. De eigenaar gaf aan dat als zij een 10 als review zou geven, ze maar de helft hoefde te betalen. Tja…
Onze accommodatie heeft nu dus een groen vinkje bij booking.com.”
Wat voor gasten krijg je hier zoal?
Minouche: “Ik moet eerlijk zeggen dat de mensen die de moeite nemen om naar deze kust te komen meestal hele leuke mensen zijn. Ze zijn vaak toch wat avontuurlijker dan de mensen die in Málaga landen en daar blijven hangen.
Wij hebben hier wel een bijzonder iets en dat selecteert haar eigen publiek, zo is me ooit eens verteld. Als mensen hier komen en ze vinden het leuk, zeggen ze het weer tegen hun vrienden. Dat zijn vaak gelijkgestemden en die komen dan ook weer hiernaartoe.”
Het seizoen
Heb je het hele jaar door gasten?
“Nee, de winter is echt niks. Wij zijn lang iedere winter open geweest omdat we bang waren, dat als we dicht zouden zijn, dat mensen misschien niet meer terug zouden komen.
Maar als er mensen komen en het regent en het is koud, dan ziet het er allemaal niet zo gezellig uit. Dan komen ze niet meer terug en geven ze een slechte review. Ik kan natuurlijk niets aan het weer doen. Dus nu gooien we in de winter de B&B dicht en gaan we begin maart weer open.”
Ga je in die periode zelf nog op vakantie?
“Ja, naar Azië. Voornamelijk naar Indonesië. Daar komt mijn vader vandaan. We gaan dan drie weken .We hebben daar al veel gezien. Cambodja, Thailand, Maleisië, noem het maar op.”
Zijn jullie de Coronatijd goed doorgekomen?
“Dat was niet makkelijk. We kregen twee keer € 800,- maar daar konden we niet heel veel mee doen. We hadden geen buffer, want we investeren altijd weer. Dus hebben we geld geleend om deze periode te overbruggen. Gelukkig ligt die tijd achter ons.”
Ben jij hier veel ter plekke?
“In het hoogseizoen wel ja, maar in de winter nee en als er weinig kamers bezet zijn ook wat minder. Wel om hier de administratie te doen, ik vind het gewoon lekker om hier te zijn.
Ik werk nu zo’n 5/6 uur per dag. In het begin niet, toen hebben we echt keihard gewerkt, maar nu loopt het allemaal wel goed. Het is vooral wachten op de gasten met inchecken. Ik vraag de gasten of ze mij een half uurtje voor aankomst even willen appen. Dan weet ik wanneer ik hier moet zijn.”
Heeft Serge ooit overwogen om hier de makelaardij in te gaan?
“Nee, geen moment. We doen lekker dit en het gaat prima. We kunnen er geweldig van leven. Misschien niet erg luxueus, maar we hebben het heerlijk. We hebben ons huis in het bos en een appartement in Cádiz. Elk seizoen beginnen we weer op nul, omdat we alles investeren. Dan is het wel weer tijd dat er gasten komen, haha.”
Social Media
Doe je zelf nog wat met social media?
Minouche: “ Echt heel weinig. Mijn dochter is er destijds op Instagram mee begonnen, want die zat daar helemaal in. Zelf doen we er niet zo veel mee.”
Het appartement in Cádiz
Al was het wel de bedoeling, in de praktijk zitten Minouche en Serge bijna nooit in hun appartement in Cádiz.
Minouche: “Ik heb de honden hier. De kinderen zijn uitgevlogen dus die kunnen niet meer op de honden passen. Het idee is wel, als de kinderen klaar zijn met studeren en de honden er niet meer zijn, dat we er vaker heen gaan. Uiteindelijk willen we in Cádiz oud worden. Niet op het platteland, maar in een stad met voorzieningen en wat reuring. Tot die tijd verhuren we het.”
Familie
Minouche en Serge hebben twee kinderen. Zoon van 20 studeert Data Science in Londen en de 19-jarige dochter studeert Fashion Design in Milaan. Beiden zijn opgegroeid in Conil de la Frontera en komen nog regelmatig terug.
Minouche: “Mijn zoon is een fanatiek surfer en die is nu een week hier. Dit is ook het gebied om te golfsurfen. Het bekende Tarifa is meer voor kite- en windsurfers.”
De toekomst
Hoelang wil je dit nog uitbaten?
“Geen idee. Voor nu vinden we het nog hartstikke leuk. We hebben een kok, maar mocht die weg gaan dan hebben we geen restaurant meer, maar blijven we wel kamers verhuren.”
Zou je het uiteindelijk willen verkopen?
“Ik weet niet of we het meteen zouden willen verkopen. Ik denk dat wij het liefst een jong stel vinden, die het graag op termijn willen overnemen. Dan komen zij hier werken en krijgen ze langzaam maar zeker een steeds groter aandeel. Wij halen dan langzaam ons geld eruit en trekken ons uiteindelijk definitief terug. Ach, we zien het wel.”
De tips van Minouche
- Niet bang zijn, gewoon gaan. Niet te veel denken. Elke ondernemer is een doener, dus je moet wel een ondernemer zijn als je wilt emigreren. Dan heb je zoiets van ik kan het, ik vind wel wat en dan doe je het gewoon.
- Ga eerst wat huren en er voor langere tijd wonen. Ook buiten het vakantieseizoen en in de winter. Want ergens op vakantie zijn of er daadwerkelijk wonen is echt iets anders. Je bent heel erg op jezelf aangewezen. Je moet een nieuw leven opbouwen, nieuwe vrienden maken. Als je een maand gaat voelt het vaak wel prima, dan zit je op het strand. Als je er buiten het seizoen en ook in de winter bent én je vindt het dan nog steeds een fijne plek dan is het duidelijk iets voor je. In steden zoals Málaga vind je altijd reuring, maar hier bijvoorbeeld is de winter echt stil.
Minouche
Paraiso Perdido Boutique B&B
Adres: Carretera del Pradillo, /carril Ruperto 21
11149 Conil de la Frontera, Cádiz
España
Telefoon: +34 628 23 89 36
Mail: info@paraisoperdidocasarural.com
Website: paraisoperdidocasarural.com
